Afgelopen week volgde ik een workshop bij mijn netwerk van vrouwelijke ondernemers Entre Femmes. Thema: authentiek vrouwelijk leiderschap. Nou heb ik nooit goed begrepen waarom er onderscheid gemaakt moet worden tussen mannelijk en vrouwelijk leiderschap, maar na deze avond wist ik het. Een man kan namelijk niet worden getypeerd als Moeder, Maagd, Heks of Hoer.

Vrouwelijk leiderschap

Want dat waren de vier archetypen. De Moeder, de Maagd, de Heks en de Hoer. Gechargeerd natuurlijk, maar toch met een redelijk herkenbare invulling. Zaak is natuurlijk dat je de eigenschappen die bij jou niet ‘leading’ zijn beter leert ontwikkelen, om een meer volledige persooniljkheid te worden. Bovendien is het handig wanneer je een team samenstelt. Zorg dat alle typen vertegenwoordigd zijn, dan loopt het allemaal gesmeerd.
Mocht je willen weten wat je zelf bent: www.a2a.nl. Natuurlijk had ik van te voren de test niet gedaan, ik ben tenslotte geen Maagd die zich altijd volledig en nauwkeurig inleest en zeer goed beslagen ten ijs komt. We moesten in het type-vak gaan staan, waarin we onszelf het meest dachten te herkennen. Ik koos voor de lijn tussen Heks en Hoer.

Heks of Hoer, Moeder of Maagd?

Misschien is het handig om even wat kwaliteiten van de diverse dames te noemen. De Moeder: zorgvuldig, gul, belangstellend, verdraagzaam, serieus, behulpzaam, zorgzaam, organisator, inlevingsvermogen, onderscheidingsvermogen, bemiddelaar, relativeringsvermogen, geduldig, mild, veelzijdig, evenwichtig, gemoedelijk. De Maagd: ordelijk, gedisciplineerd, ijverig, idealistisch, gevoelig, bescheiden, verantwoordlijkheid, consequent, bedachtzaam, eerlijk, betrouwbaar, respectvol, tactvol, rustig, optimistisch, tevreden. De Heks: ambitieus, flexibel, intelligent, initiatiefrijk, handig, zelfstandig, voor jezelf opkomen, doelgericht, analytisch, doorzetter, oplettend, nuchter, krachtig, vastberaden, moedig, duidelijk. De Hoer: spontaan, humoristisch, inspirerend, genieter, zelfverzekerd, creatief, vrolijk, overtuigd, enthousiast, speels, ontspannen, open, direct, makkelijke prater, vernieuwend, levendig, avontuurlijk.
In het kort: de Moeder denkt altijd alleen aan anderen en vergeet zichzelf, de Heks doet het tegenovergestelde maar gaat wel gericht op haar doel af, de Maagd wil alles volgens de regels spelen en is ordelijk en voorbereid en de Hoer is een netwerkkei, die elk probleem met een lach pareert en het middelpunt is van elk feestje.

Die ‘klik’

Grappig dat het bestuur van ons netwerk in zijn geheel (!) in het Hoerenvak ging staan. Dat wijst erop dat het allemaal outgoing types zijn die graag in het middelpunt van de belangstelling staan. Maar als je een team samenstelt, en zeker een bestuur, is het eigenlijk beter om een type uit elk kwadrant te hebben, zodat ook de administratie op orde is (Maagd), er een luisterend, empathisch oor is (Moeder) en dat er doorgepakt wordt (Heks). Dit even terzijde, want ik weet hoe fijn het is om juist een team samen te stellen uit gelijkgestemden. Daar ‘klik’ je zo lekker mee….
Ik stond dus in het Heksenvak. Vervolgens vroeg men ons om in het vak te gaan staan van het type vrouw dat je irriteerde. Ik koos na veel wikken en wegen voor het Moeder-vak. Dat bezorgde, dat altijd alleen maar aan de ander denken, en altijd ja en amen zeggen. Dat niet voor jezelf durven opkomen, dat redderige, dat altijd lichtelijk oververmoeid zijn…..  huuh!

Mijn vriend kent mij echt niet

Toen ik thuiskwam vertelde ik over mijn bevindingen aan mijn vriend. “Jij bent natuurlijk een Moeder-type”, zei hij direct. “Wat? Nee joh, echt niet, ik luister echt niet altijd even goed naar de problemen van anderen, en ik sta toch echt zelf heel centraal in mijn leven.” Mopperend ging ik naar bed.
Vanochtend deed ik toch maar even de test op de site. U bent een Moeder-type beet het scherm mij toe. Waaaaah! Ik las de eigenschappen van de Heks nog eens voor aan mijn vriend. “Stop maar”, zei hij halverwege grijnzend. “Dat is toch duidelijk? Dat ben je toch allemaal niet?!” Grrrr, de heks…..

Ik ben een lichte slaapster. Meestal val ik wel redelijk snel in slaap, maar word ik na drie uur wakker om naar het toilet te gaan en dan na 2 uur nog een keer. Minstens, want als ik thee heb gedronken de avond ervoor, moet ik wel drie keer. Elke nacht. Je begrijpt dat ik door al die onderbrekingen niet echt goed uitgerust wakker word. En dan word ik ook nog eens een keer een uur voor de wekker gaat, wakker. Ik ben dus niet zo’n vrouw die fit als een hoentje uit bed springt….

Jaloers omdat hij wel slaapt

Nou las ik op vrouw.blog.nl dat er vrouwen zijn, die hun woede over hun slapeloosheid afreageren op hun partner. Een op de vier vrouwen wekt haar partner omdat ze jaloers is dat hij zo makkelijk in slaap valt. Blijkbaar heeft een Brits onderzoeksteam daar onderzoek naar gedaan onder 4000 vrouwen. De strategieën die de vrouwen aanhangen, variëren van net zo lang draaien en woelen tot de ander de ogen opent. Ook worden er ‘per ongeluk’ trappen en duwtjes uitgedeeld, blijven vrouwen net zo lang praten tot ze een reactie krijgen, gaan ze extra luide geluiden maken en doen ze het licht of de tv aan. Een op de tien vrouwen geeft zelfs toe haar partner te knijpen om hem wakker te krijgen.

Mea culpa

Natuurlijk, soms heb ik ook wel eens de neiging om mijn ellende met hem te willen delen. Vooral als ik om 6.15 uur op moet, omdat ik naar mijn stage-adres moet. Ik als niet-ochtend mens vind dat een onchristelijke tijd en ik ben dan ook letterlijk misselijk van de slaap als ik zo vroeg mijn bed uit moet. Maar… ik kruip zo stilletjes mogelijk naar de douche en maak mijn ontbijtje klaar zonder met de borden te smijten en verdwijn als een dief in de nacht.

Asociale vrouwen

Nou weet ik niet of je mijn blog hebt gelezen over mijn energieke muggenjacht tijdens de vakantie, maar ik geloof ook niet dat mijn vriend gevoelig is voor de asociale acties die die vrouwen schijnen te ondernemen. Hij knijpt gewoon zijn ogen dicht, trekt het dekbed over zijn hoofd en mompelt dat hij nu weer even verder gaat slapen. Buiten dat, vind ik het behoorlijk asociaal om je partner ook een slapeloze nacht te bezorgen, wanneer het bij jou niet wil vlotten. En ik denk dat als je je bezig gaat houden met hem uit zijn slaap houden, in plaats van dat je probeert zelf weer te gaan slapen, je nog meer kostbare nachtrust verspilt.

Niet slapen met kleine kinderen

En hoe moet dat als je een kleine baby hebt? Het onderzoek wees namelijk ook uit dat moeders van kleine kinderen nog geen vier uur slaap per nacht pakken. Een eerdere studie toonde al aan dat ouders tegen de tijd dat hun kindje twee is, voor een half jaar aan slaap gemist hebben. Het resultaat is een flinke slaapschuld, met extreme vermoeidheid, stemmingswisselingen en zelfs depressiviteit tot gevolg. Een op de twintig relaties loopt hier op stuk. Zijn die moeders in die slapeloze uren soms ook nog bezig om hun slapende echtgenoot te zieken? Dat lijkt me niet. Nee, zoals mijn moeder vroeger al zei: een bekertje warme melk, warme sokken aan en genoeg frisse lucht in de slaapkamer. En dan maar hopen dat er geen mug in je oor zoemt…

Vannacht heb ik bewezen dat niet mannen de jagers zijn, maar vrouwen. Hier in dit pittoreske Normandische dorpje Etretat waar wij onze vakantie vieren, ben ik op jacht gegaan, terwijl hij in bed lag met zijn hoofd onder de lakens… en ik heb gescoord ook!

Van nietsdoen word je lui

We waren best moe. Van het nietsdoen. Het regent hier al dagen en in plaats van te kajakken en te wandelen over de befaamde rotsen in de vorm van een olifant die drinkt uit zee en een ‘aiguille’ – een naald- , hebben we ons op de bank genesteld met een goed boek en een glas wijn en stoppen we ’s avonds een dvd in de speler. Ja… we hebben hier een luxe appartement, er is zelfs een mini-afwasmachine. Van al dat nietsdoen word je ontzettend lui, dat moge bekend zijn. We zochten rond een uur of twaalf dan ook ons bed op, in de kamer achter de woonkamer.

Ga maar nooit kamperen

Al vanaf het moment dat we hier arriveerden, dreef hij de spot met mij, omdat ik de deuren steeds achter hem dicht deed. ‘Tegen de beestjes’, zei ik moederachtig. Ik haat die vliegende beesten in je huis, en weet wat het met me doet als ik een nacht achter zo’n vervelende steekmug aan moet zitten en niet slaap. Hij lachte: ‘Jij bent ook niets gewend. Ga maar nooit kamperen, dan zou je gek worden…’ Inderdaad zijn de beestjes een van de redenen dat ik niet van kamperen houd. Plus het gebruik van een gezamenlijk toilet, douche, en de verplichte borrel voor de tent met buren uit Nederland, waar je nu juist ver vandaan wilde zijn.

De mannelijke lafaard

Maar goed. Om vier uur werd ik wakker van een irritant gezoem boven mijn oor. Ik luisterde naar de ademhaling naast me, hij leek me ook wakker. ‘Slaap je?’, vroeg ik zachtjes. ‘Nee’, was het antwoord. ‘Vind je het goed als ik even op killertocht ga?’ ‘Ja, hoor’, zei de held, en hij trok het laken nog wat verder over zijn hoofd. Ik knipte het licht aan en ja! Daar zat zo’n bugger op de muur. Klap! ‘Hebbes’, mompelde ik. En ik ging weer liggen, deed het lampje uit en probeerde mijn draai weer te vinden. Nog geen drie minuten later, opnieuw gezoem. ‘Wel ver…’, ik deed het licht weer aan. De lafaard naast me kreunde… Ik volbracht mijn taak opnieuw en vloekte een paar maal binnensmonds, toen ik er verd… nog een op de muur zag zitten… Niet gelogen, het leek wel of er een nest muggen in de kamer zat. ‘Dat kan helemaal niet’, mompelde hij, ‘Muggen hebben geen nesten.’ En hij draaide zich weer om.

Trofee van het jachtseizoen

Als een ware Diana, godin van de jacht, heb ik achter ze aangezeten, terwijl de half-god Nimrod, de machtige jager, lag te jammeren of het licht nu weer uit kon. Ze verstopten zich in de gordijnen, vluchtten naar de badkamer, gingen net op een randje zitten waar ik niet bij kon, schuwden het licht, maar ik wist dat ze er waren: de jachtmuggen van Etretat… Ik concentreerde me op hun karakteristieke vorm: een smal streepje van een insect met een krul aan zijn kont, de vermaledijde angel. En sloeg!
Na de slachtpartij, liet ik de ellendelingen lekker tegen de muur geplakt zitten, soms bebloed, soms nog net op tijd gedood, als trofeeën van het jachtseizoen. Gewapend met een slipper, stond ik (volgens hem) op het bed te dansen, zonder dat hij een poot uitstak en zond ik er minstens 8 (I kid you not) naar de eeuwige jachtvelden. Tegen een uur of zeven was de laatste slag geleverd en knipte ik het licht uit. Ik hoorde er nog één zoemen, maar kon me er niet meer toe brengen, weer op te staan.

De aiguilles van Etretat

Brak als een prijsvechter werd ik rond 10 uur wakker. Het zonnetje scheen. ‘Toch nog 7 uur slaap gehad’, maakte ik mezelf wijs, maar ondertussen wist ik wel beter. De nacht had me genekt. In de badkamer ontdekte ik dat het raam openstond, daar kwam die steady flow van muggenzifters dus vandaan. Nimrod wist zogenaamd van niets…
De wandeling naar de aiguille, de rots in de vorm van een angel, hebben we maar even laten zitten. Denk dat ik vannacht wel voldoende angels gezien heb.