Ik heb een geheimpje. Nee, ik ben niet zwanger van een andere man dan mijn partner. Nee, ik heb niet de jackpot gewonnen zonder het mijn buren te vertellen en nee, ik ben niet mijn baan kwijt terwijl niemand dat weet. Zonder te verklappen wat het is – anders zou het geen geheimpje meer zijn – kan ik je wel vertellen dat het me redelijk bezighoudt. Aan de ene kant voel je je schuldig omdat je je de mening van anderen kunt voorstellen als ze wisten wat je geheimhoudt. Aan de andere kant is het zeer plezierig om er iets op na te houden, wat helemaal van jezelf is.
Serieus geheim
Promovendus Andreas Wismeijer onderzocht 1000 mensen met een serieus geheim en kwam tot de conclusie dat open, communicatieve mensen mét een geheim gelukkiger zijn dan mensen die al hun geheimen met anderen delen. Binnenvetters tillen daarentegen zwaarder aan een geheim. En het ging in zijn onderzoek om grote geheimen: vertel je je familie dat je HIV-besmet bent, met alle gevolgen van dien, of bespaar je hen en daarmee jezelf veel ongeluk en schaamte door het ze niet te vertellen. Zodra je als open persoon iets weloverwogen geheimhoudt, word je daarvan gelukkiger, is zijn conclusie.
Dat lucht op
Maar mensen met een laag gevoel van eigenwaarde, en gesloten mensen die alles wat persoonlijk is liefst voor zichzelf houden, kunnen juist heel erg lijden onder hun geheim. In deze groep zijn mannen oververtegenwoordigd. Niet zo verwonderlijk als je weet dat mannen minder makkelijk over hun gevoelens praten. Deze mensen kan het vreselijk opluchten om het geheim toch te vertellen, omdat het hebben ervan leidt tot energieverlies, slaaptekort, somberheid en gepieker. Toch vind ik dat dit geen vrijbrief mag zijn om je partner op te zadelen met al jouw geheime kwesties. Bijvoorbeeld het feit dat je vreemd bent gegaan. Veel mensen vertellen hun partner dat ze zijn vreemdgegaan. Niet om het geheim met hem of haar te delen, maar om zelf van hun schuldgevoel af te zijn. Daarmee ontduik je je eigen verantwoordelijkheid. Wel stiekem genieten, maar als je je schuldig voelt, je partner ook meetrekken in je misère. Dat is egoïstisch. Dan moet je het gewoon niet doen. Of je houdt het geheim. Heb je twee redenen om gelukkig te zijn!
Daar ben ik het niet mee eens. Het is lekker voor mezelf een geheim te houden omdat ik een schijn ophoud die mij goed uitkomt. Mijn partner kan zich echter geen eerlijk beeld meer over mij vormen en stemt haar conclusies af op een leugen. Dat vind ik niet fair. Ze zou bij me blijven en mijn leugens geloven terwijl ze leeft met iemand die niet de persoon is die ze denkt dat hij is. Ik vind niet dat ze dit verdiend. Dus ga ik niet vreemd, dat is punt één. Maar als ik het zou doen zou ik in ieder geval haar intellect niet bedriegen en haar vertellen met wie ze werkelijk te doen heeft.