Categoriearchief: Kinderen

Kinderen, Man vrouw relatie, Moederdag, Vrouw relatie

Vrouw: Mama 2.0 – online moederen

1 reactie

Bekende moeders als Nicolette van Dam en Lieke van Lexmond delen regelmatig foto’s/video’s van hun kleine spruit op social media en het lijkt erop dat steeds meer moeders dit doen. Mama 2.0 is opgestaan. Maar wat is er nou zo leuk aan? En wat wordt wel en wat niet gedeeld? In dit gastartikel, geschreven door Milou den Hollander, vind je antwoorden op deze vragen en meer.

Voor dit artikel heb ik meerdere gepubliceerde onderzoeken gebruikt waaronder een van de New York Times over de vraag waarom men deelt op social media. Daarnaast heb ik zelf onderzoek gedaan door middel van het afnemen van 12 enquêtes bij moeders tussen de 20 en 30 jaar en een diepte interview met een zeer actieve online moeder Roos van Hemert. De respondenten zijn gemiddeld al 12 jaar actief op social media waarvan 2 jaar als moeder.

Grootste gebruikers

De Amerikaanse website ‘BabyCenter’ is de website voor moeders. Alles wat je nodig heb als moeder kun je hierop vinden. In 2013 heeft de website onderzoek gedaan naar het social media gedrag onder moeders. Hieruit bleek dat moeders de grootste groep gebruikers van social media zijn. Zij zijn met 20% meer actief dan andere bevolkingscategorieën. Volgens de onderzoekers is social media een fundamenteel onderdeel geworden van het moederschap anno nu. ‘’Sociale media zijn voor moeders inmiddels zo belangrijk dat 22% toegeeft dat ook vrienden en verwanten actief moeten zijn op het medium om echt deel uit te maken van hun leven,’’ vertellen de onderzoekers. (Babycenter, 2013)
In Nederland is deze trend ook te zien. Het EIAA (European Interactive Advertising Association) Digital Mums with Young Children Report onthult het digitale gedrag van Europese moeders. Daaruit blijkt dat 65% van de moeders met jonge kinderen (0-4 jaar) gebruik maakt van internet. Internet is het meest populair bij Belgische, Noorse en Nederlandse moeders en 59% daarvan gebruikt vooral social media. (Laat, 2011)

Waar en wat

Uit mijn onderzoek blijkt dat de meeste respondenten op meerdere sociale platformen te vinden zijn. Blogs, Instagram, Twitter, Facebook ze kunnen allemaal gebruikt worden om die leuke foto’s te delen. Vooral foto’s van de kleding, dagelijkse dingen en de nieuwste kunsten van de kleine spruit worden gedeeld. Facebook en Instagram zijn het meest populair onder de respondenten. “De apps zijn makkelijk, snel en handig in gebruik”, vertelt Roos van Hemert. “Ik heb ook een blog voor de langere verhalen. Daarnaast heb ik ook meerdere groepsappen op What’sapp met andere moeders. Daarin wisselen we dingen uit die niet op social media hoeven. Ik bekijk mijn accounts zo’n 15 keer per dag, ik kan geen dag zonder!”

Wat deel je absoluut niet?

Maar liefst 100% van de ondervraagden geeft aan geen naaktfoto’s van hun kindje online te delen. Sommigen brengen ook het gezichtje niet in beeld. Maar er worden wel minder leuke verhalen/foto’s gedeeld. Roos van Hemert: ‘’Dankzij sociale media zie je dat opvoeden niet altijd even leuk is. Verhalen over kinderen die ziek zijn of niet luisteren bijvoorbeeld. Je zoekt naar een stukje herkenning.”

Discussies

BN’er Lieke van Lexmond heeft recent behoorlijk veel kritiek gekregen op haar moederschap. Via Instagram deelde ze een foto waarbij ze haar zoontje in een draagzak op haar buik droeg, terwijl ze fietste. Heel Nederland viel daar over. “Hoe kun je dat in je hoofd halen? Veel te gevaarlijk”, is wat ze terug las op haar account. Lieke van Lexmond reageerde op NU.nl: “Hou toch op met het commentaar. Bemoei je er niet mee. Ik ben een lieve moeder.” (NU.nl, 2015) Ook Roos van Hemert herkent deze discussies. “Soms ontstaan er inderdaad discussies. Ik had een foto geplaatst van mijn kleinste met de tekst erbij ‘lekker buiten slapen’. Hij lag in de wagen in de tuin en ik was binnen. Mijn kleine slaapt nou eenmaal goed in de buiten lucht, het is niet dat ik hem uit het oog verlies! Andere moeders vonden het belachelijk dat ik dat deed. Ik werd uitgemaakt voor slechte en onverantwoordelijke moeder.” Roos van Hemert vindt discussies wel mooi om te volgen. “Meestal hoef ik niet eens te reageren, dan hebben andere moeders dat al voor me gedaan. Juist het verschil tussen moeders kan ik waarderen.”

Het nut van delen

Men deelt niet zomaar, daar zitten redenen achter. New York Times heeft een psychologisch onderzoek uitgevoerd naar de vraag waarom mensen dingen delen op social media. Op nummer 1 staat de reden: waardevol zijn voor anderen. Uit het onderzoek bleek dat maar liefst 94% van de ondervraagden nadrukkelijk nadenkt over hoe bruikbaar de informatie is die zij willen delen voor de ontvanger. Op nummer twee staat: manifest. Men wil aan de wereld laten zien wie zij zijn en waarvoor ze staan. Het is een nieuwe manier op een bepaald imago uit te stralen. En op nummer 3 staat: relaties behouden. Mensen willen bij een groep gelijken horen. We zijn daarom ook echte kuddedieren. Door middel van sociale media kunnen we makkelijker relaties onderhouden en nieuwe relaties beginnen. (Hall, 2014)

De ondervraagden moeders konden dit beamen. Bij de vraag: Waar ben je naar opzoek als online moeder? Waren er meerdere antwoorden mogelijk. 42% van de moeders gaf aan dat ze zowel opzoek zijn naar sociale contacten, informatie, leuke verhalen en herkenning. Roos van Hemert: “Deels is het bevredigen van je nieuwsgierigheid maar ook zeker het ‘oh ja, dat heb ik ook’ effect speelt een grote rol. Ondanks dat het door iedereen gelezen kan worden op social media, heb ik toch het gevoel dat het een onderonsje is met andere moeders. Toen ik zwanger was van mijn eerste zoontje, had ik nog weinig vriendinnen die kinderen hadden. Dat is een van de grootste redenen waarom in online ben gegaan.”

Omgeving

Dat de moeder zoveel deelt op social media hoeft niet te zeggen dat de vader of oma daar ook zo blij mee is. 58% van de respondenten geven aan dat hun omgeving het hartstikke leuk vindt wat ze doen. “Oma die aan de andere kant van Nederland woont kan nu ook zien hoe haar kleinkind opgroeit.” 33% zegt dat hun omgeving het niks uit maakt en 8% zegt dat ze het eigenlijk niet weten. Roos van Hemert: “Ik heb er nog nooit commentaar op gehad vanuit mijn directe omgeving. Mijn man vindt het heel leuk voor me en leest zelf ook mijn blog.”Nu zijn de kinderen van de ondervraagden moeders nog zo jong dat zij nog niks van social media snappen, maar wat nou als ze straks ouder zijn? Blijven de moeders dan net zo actief? Het antwoord is; ja. 42% zegt zeker net zo actief te blijven als nu, 25% gaat overleggen met de kinderen en de overige 25% weet het nog niet.

Tips

Volgens de respondenten van de enquête is het fenomeen van online moeders zo populair omdat je vragen snel beantwoord worden, bevestiging krijgt en het schept een band met elkaar. “Andere moeders begrijpen je en met je vriendinnen die geen moeder zijn wil je niet eindeloos kletsen over je kind’’ aldus een van de ondervraagden. Roos van Hemert zal het zeker aanraden aan haar vriendinnen. “Vind je het leuk om te schrijven en je ervaringen te delen en daar feedback op te krijgen, dan moet je het zeker doen! Denk wel na over je eigen privacy en die van je kindje, het is altijd terug te vinden.”

Populair

Online moeders is dus een populair fenomeen. Achter het delen van informatie zitten psychologische redenen. Moeders zijn vooral opzoek naar herkenning. Opvoeden is niet altijd een pretje en niemand is perfect. Dankzij social media is dat nu meer zichtbaar. Het feit dat men bij een groep van gelijken wil horen is uit dit artikel heel duidelijk geworden. Het delen van en reageren op het moederschap schept een band tussen de moeders en dat wordt als prettig ervaren. Naaktfoto’s delen van je kind is not done, discussies komen en gaan en de omgeving van de moeder reageert positief. “Het online zijn hoort bij deze generatie”, aldus Roos van Hemert. Kortom: een online moeder zijn is leuk!
Auteur: Milou den Hollander, derdejaars studente Communicatie Management aan de Hogeschool Utrecht

Dood, Kinderen

Kinderen: Spiegeltje, spiegeltje, hoe zit het met jou?

Een reactie plaatsen

Natascha Bruti nodigt leraren uit om het gedrag van kinderen eens in relatie te zien tot het eigen handelen en/of de gemoedstoestand. Ook voor ouders is dit misschien en goede manier om onhandelbaar gedrag van hun kind te duiden, vandaar dat we het op manOman doorplaatsen. Als bepaald gedrag van een kind, een groepje of de hele groep je opvalt, vraag je dan af: ‘Hoe is het eigenlijk met mij?’ en deel het met de kinderen. Haar tip: durf de openheid aan en experimenteer eens een maandje.

Huilerig en klagerig
Ik herinner me een dag, midden in een schooljaar, dat veel kinderen huilerig waren en klagerig zeiden: ‘Ik wil naar maammaaahh.’ Zelf was ik die dag in gedachten bij mijn moeder die ziek thuis was. Ik herinner het me omdat ik dacht; ‘Ja, ik wil ook naar mama.’ Toen vond ik het niet kies dat te ventileren, misschien had ik het beter wel kunnen doen.

Herinner je je nog?
Ik herinner me nog de periode waarin geen land te bezeilen was met de kinderen. Ze waren moe, hangerig en sip. Het waren de weken voor ik oververmoeid thuis kwam te zitten.
Ik herinner me dat ik verliefd was, de klas en ik waren samen één grote bron van inspiratie, harmonie en creativiteit. En de dagen dat ik gewoon gewoon was, beleefden we gewoon prima dagen samen.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, dat kinderen meesters zijn in spiegelen, zou ik dankbaar gebruik hebben gemaakt van hun gedrag om te zien hoe het me ging.

Spiegelen in je kinderen
Kinderen kunnen een feilloos beeld neerzetten van hoe het met je is, en zelfs hoe het met de school is. Ik zie het op de scholen waar ik werk, ik hoor het van de leerkrachten die ik begeleid in mijn praktijk. Er bestaat een onmiskenbaar verband tussen het thema van de groep en het thema van de leerkracht. Het is natuurlijk ook niet vreemd. Je bent een essentiële opvoeder in het leven van het kind, een voorbeeld. Sommige kinderen besteden tijdens hun wakkere uren meer tijd in bijzijn van de leerkracht dan van de ouders. Dus?
Wel, wij zijn in principe nog altijd met ons dierlijk deel verbonden met kuddegedrag. De leerkracht is in deze natuurlijke situatie, het groepshoofd en de groep conformeert zich hieraan. Maar als het groepshoofd verzwakt? Tja… dan staan er nieuwe leiders op. Zelfs jonge dieren kunnen dat aanvoelen en ernaar handelen. Waardoor kan een groepsleider verzwakken? Hij kan zich fysiek niet lekker voelen, of zijn natuurlijke dominantie vervormt in agressie of misschien kan hij kan geen weerstand bieden aan krachtigere groepsgenoten.
Aan deze drie verzwakkende toestanden van de leerkracht kunnen natuurlijk talloze interne en externe factoren ten grondslag liggen.

Openheid
Je hoéft het niet te geloven, maar durf de openheid aan. En ga er een maand mee experimenteren. Als bepaald gedrag van een kind, een groepje of de hele groep je opvalt, vraag je dan af: “Hoe is het eigenlijk met mij?”
Zijn ze druk? Misschien ervaar je zelf een beetje hoge druk.
Zijn ze rusteloos? Misschien beleef jij een wat onrustige periode.
Zijn ze niet tot de orde te roepen? Misschien vraagt de directie, je moeder of je partner iets van je waar je het eigenlijk niet zo mee eens bent.
Lijden veel kinderen aan faalangst? Misschien kun je eens kijken of je niet teveel van jezelf vraagt, of de school niet teveel van zichzelf verwacht.
Gooien de kinderen er met de pet naar? Kijk eens waar jouw passie en doelen zijn gebleven.
Reageren de kinderen niet zoals je verwacht? Kijk eens of je jezelf bent in de klas. Wil je te lief gevonden worden, doe je strenger dan je bent?
En, ik ga nu helemaal los hoor, zijn er veel kinderen met een taalprobleem? Misschien mag je helderder communiceren.
Of rekenen de kinderen massaal slecht? Het kan zijn dat jij de verwachting hebt opgegeven en er niet meer op rekent.
Vergezocht? Integendeel, het is heel erg dichtbij gezocht. Dicht bij jezelf.
Durf jij het aan?

Natascha Bruti
Kindercoach
Thee met Koekjes www.theemetkoekjes.net

Kinderen, Man relatie, Man vrouw relatie, Relatietherapie, Vrouw relatie

Relatievraag: Mijn man/vrouw wil niet scheiden, wat nu?

Een reactie plaatsen

Vechtscheidingen, de kranten staan er vol van. Gelukkig komen ze relatief minder voor dan scheidingen in goede harmonie. Na het verdriet, de woede en de teleurstelling dat je relatie niet is geworden wat je ervan gehoopt had, blijft de zorg voor elkaar en vaak ook de kinderen. Zorg? Ja zorg, dat iedereen op een gelukkige manier verder kan met zijn of haar leven. Dat moet geregeld worden. Maar wat nu als een van de partners zijn of haar medewerking echt niet wil verlenen? Scheidingsbemiddelingsbureau Resolve schreef er een informatief blog over:

Er is maar één persoon nodig om te scheiden

“Mijn vrouw werkt de scheiding tegen”, “Mijn man doet alles om de scheiding te vertragen” of “Mijn man wil niet scheiden”. Vragen die we bij Resolve binnenkrijgen. Wat zijn dan je opties? Wat kun je doen als de ander niet wil scheiden? Bedenk dat er twee mensen nodig zijn voor een  huwelijk en één om te scheiden. Van belang is de ander te vertellen:

  • Maak duidelijk dat de scheiding hoe dan ook komt. De ander kan denken, dat het wel weer overwaait, wellicht is er in het verleden ook wel eens gezegd dat de scheiding er kwam. Neem ook de stap de scheiding te gaan regelen en neem contact op met een mediator. Zo wordt het voor de ander ook concreet.
  • Leg uit dat er twee manieren zijn, de scheiding te regelen; mediation of je gaat naar een advocaat. Bij mediation ga je samen afspraken maken. Ook voor de partij, die de scheiding niet wil/er veel moeite mee heeft, is er ruimte. Lees verder op www.resolve.nu
    • Kinderen, Man relatie, Man vrouw relatie, Vrouw relatie

    Happy 2014: Nieuwjaarsverhaal

    Een reactie plaatsen

    Een mooi verhaal over de goedheid in de mens om het jaar af te sluiten. Dat in 2014 al je dromen uit mogen komen.
    “Er waren eens een vriendelijke oude man en vrouw die in een klein huisje in de bergen van Japan woonden. Het waren goede mensen, maar ze hadden het heel erg arm. De man verdiende de kost door het vlechten van rieten hoeden tegen de zon en de regen, maar hij verdiende er niet veel mee. Op een koude winteravond, tegen het einde van het jaar, zei de oude vrouw tegen haar man: “Lieve man, straks is het nieuwjaar, en we hebben niets te eten in huis. Hoe kunnen we nieuwjaar vieren als we zelfs geen pot rijst hebben?” Ze keek naar haar lege voorraadkast en ze slaakte een diepe zucht.

    Nieuwjaarsfeest

    Maar haar man sloeg zijn arm om haar schouders en zei: “Maak je maar geen zorgen. Ik zal wat rieten hoeden maken, en morgen ga ik naar het dorp om ze te verkopen. Met het geld koop ik dan vis en rijst voor ons nieuwjaarsfeest.”
    Op de dag voor nieuwjaar vertrok de oude man met vijf strohoeden naar het dorp. Het was verschrikkelijk koud, en al vanaf de vroege morgen sneeuwde het onafgebroken. De oude man bibberde van de kou, maar hij dacht aan de warme rijst en de vis die boven het kolenvuurtje knapperig bruin zou worden. Hij moest wat geld verdienen. Hij trok zijn wollen das wat dichter om zijn nek en ploeterde voort door de sneeuw.

    De rijke mensen

    Toen hij in het dorp was aangekomen, liep hij door de nauwe straten op en neer en riep: “Rieten hoeden te koop! Rieten hoeden te koop!” Maar iedereen had het veel te druk met de nieuwjaarsvoorbereidingen om aan strooien hoeden te denken. Ze liepen hem voorbij, en kochten liever zeebrasem en kuit en rode bonen voor hun nieuwjaarsmaal. Er was niemand die een blik op de oude man of op zijn hoeden wierp.
    Er kwam steeds meer sneeuw uit de hemel gevallen, en de oude man begreep dat het geen zin had nog langer rond te lopen. Langzaam maar zeker begon het alweer donker te worden, en de oude man keek vol verlangen naar de uitgestalde vis in de kraampjes. “Kon ik maar een klein stukje voor mijn vrouw kopen,” dacht hij verdrietig. Maar zijn beurs was al even leeg als zijn maag.

    Terug naar huis

    Er zat niets anders op dan met zijn vijf onverkochte hoeden weer naar huis te gaan. Vermoeid beklom de oude man de berg waar hij woonde. De felle wind sneed hem in het gezicht. Terwijl hij langzaam voortliep kwam hij langs zes beelden van Jizo, de beschermer van kinderen. Ze stonden langs de weg, half met sneeuw overdekt.
    “Mah, mah, jullie zitten helemaal onder de sneeuw,” zei de oude man tegen de beelden. Hij legde zijn pak met hoeden neer in de sneeuw en begon de beelden schoon te vegen. Juist wilde hij weer doorlopen, toen hij een goed idee kreeg.

    De Jizo-beelden

    “Ik heb alleen maar wat rieten hoeden bij me die niemand wilde kopen,” zei hij. “Maar misschien houden ze jullie hoofden droog.” En voorzichtig bond hij elk Jizo-beeld een hoed op.
    “Ik heb er eigenlijk één te weinig,” mompelde de oude man, terwijl hij naar de rij van zes beelden keek. Maar toen bedacht hij zich: hij deed zijn eigen hoed af en bond die op het zesde beeld.
    “Kijk eens,” zei hij tevreden. “Jullie zullen geen last meer hebben van de sneeuw.” Toen boog hij voor de beelden ten afscheid, want nu moest hij echt gaan. “Gelukkig nieuwjaar!” riep hij vrolijk. Daarna ging hij haastig weer op weg.

    Nieuwe hoeden voor het nieuwe jaar

    Toen de oude man thuiskwam wachtte zijn vrouw hem al vol ongeduld op. “Heb je de hoeden verkocht?” vroeg ze. “Heb je wat vis en rijst kunnen kopen?”
    De oude man schudde zijn hoofd. “Ik heb er niet één verkocht,” antwoordde hij. “Maar ik heb er wel een heel goede bestemming voor gevonden.” En hij vertelde zijn vrouw hoe hij de Jizo-beelden van hoeden had voorzien.
    “Dat is goed gedaan,” zei zijn vrouw. “Ik zou hetzelfde gedaan hebben.” En ze maakte hem helemaal geen verwijten dat ze nu niets te eten hadden. Ze maakte een pot thee en deed nog een extra stukje houtskool op het vuur, zodat haar man zich kon warmen.

    Wie goed doet, goed ontmoet

    Die nacht gingen ze vroeg naar bed, want er was nu helemaal geen houtskool meer. Het was erg koud geworden in het huisje. Buiten sneeuwde en sneeuwde het, en de oude man en zijn vrouw kropen diep onder hun deken om warm te blijven. “We mogen van geluk spreken dat we een dak boven ons hoofd hebben, met dit vreselijke weer,” zei de oude man. “Dat is zeker,” antwoordde de vrouw. En daarna vielen ze in slaap.
    Bij het aanbreken van de dag, toen de hemel nog helemaal grijs was, werd de man wakker. Er klonken stemmen buiten. Hij schudde zijn vrouw wakker. “Luister eens,” zei hij. “Wat is dat? Wie zijn dat?” vroeg zijn vrouw. Ze hielden allebei hun adem in en luisterden. Het klonk als een groep mannen die een zware last sjouwden.

    Yoi-Sah

    “Yoi-Sah! Hoi-Sah! Yoi-Sah! Hoi-Sah!” riepen de stemmen. Ze kwamen al dichter en dichter bij.
    “Wie kunnen dat zijn, zo vroeg in de morgen?” zei de oude man verbaasd. Toen begonnen de stemmen te zingen.

    “Waar woont die goede oude man
    Die onze hoofden bedekte?
    Waar woont die goede oude man
    Die ons hoeden heeft gegeven?”

    De oude man en zijn vrouw renden naar het raam en keken naar buiten: daar kwamen de zes Jizo-beelden aangelopen door de sneeuw. Ze hadden de rieten hoeden nog op hun hoofd, en ze droegen alle zes een zware zak.
    “Yoi-Sah! Hoi-Sah! Yoi-Sah! Hoi-Sah!” riepen ze, en ze kwamen steeds dichterbij.
    “Ik geloof dat ze naar ons huisje komen!” zei de oude man verbijsterd. De oude vrouw stond verstomd. Voor hun verbaasde ogen kwam elk Jizo-beeld naar hun deur gelopen, en zette voor de drempel zijn zak neer.

    Verlangen

    De oude man deed snel de deur open, en de zes grote zakken tuimelden de kamer binnen. In de zakken zaten rijst en tarwe, vis, bonen, wijn en bonenkoeken en nog een heleboel andere lekkere dingen waar ze altijd naar verlangd hadden.
    “Er is genoeg om het hele jaar feest mee te vieren!” riep de oude man opgewonden uit.
    “Dit wordt het mooiste nieuwjaarsfeest dat we van ons leven hebben gevierd!” riep de oude vrouw.
    “Ojizo sama, dank u!” riep de oude man.
    “Ojizo sama, hoe kunnen we u ooit voldoende bedanken?” riep de oude vrouw.

    Maar de zes beelden waren alweer vertrokken. Langzaam verdwenen ze in het wit van de vallende sneeuw. Na een tijdje waren alleen hun voetsporen nog zichtbaar.

    * * *

    Toelichting
    In veel Japanse tempels staat wel een Jizo beeld. Jizo is de beschermende Bosatsu van de lijdenden. Daarbij moet vooral worden gedacht aan zieke kinderen. Daarnaast gelooft men dat doodgeboren en jong gestorven kinderen door Jizo naar de volgende wereld worden gebracht. Dat geldt ook voor baby’s die door een miskraam of abortus op de wereld komen.

    In de tempels wordt het beeld door moeders van een rode slap voorzien. Daarnaast zijn er bepaalde tempels waar zogenaamde Jizo-beeldjes worden neergezet als nagedachtenis aan een overleden kind. De ouders kleden deze beeldjes vaak aan met zelf gebreide kleertjes en hangen speelgoedjes om het beeld.

    Bron: www.beleven.org
    “FeestVerHalen” door Jos van Hest en Saskia van der Valk. Gottmer, Haarlem, 1996. ISBN: 90-257-2845-6

     

    Kinderen, Man vrouw relatie

    Proost op 2014! Proosten de kinderen mee?

    Een reactie plaatsen

    Opvoeden is een dagtaak. Geen moment mag je verslappen, want wie één vinger geeft…. Laat jij de teugels wat losser tijdens de feestdagen of ben je dan juist extra oplettend? Je weet natuurlijk wel dat alcohol schadelijk is voor kinderen en pubers. Hun hersenen zijn nog in ontwikkeling en alcoholconsumptie verstoort dat proces. Ook breekt hun lever alcohol minder goed af. Toch denken veel ouders dat die paar slokjes per jaar geen kwaad kunnen.

    Geen druppel voor de kids

    Vroeger kregen de kinderen wel eens wijn aangelengd met wat water, nu stellen de meeste ouders de eerste kennismaking of verdere kennismaking van hun kroost met alcohol zo lang mogelijk uit. Dit komt natuurlijk ook door alle nare verhalen die er in de media zijn gekomen over het fenomeen comazuipen. Hoe vroeger een kind met alcohol in aanraking komt, hoe groter de kans dat het later een drankprobleem krijgt. Lees verder op Vrouw.nl