Hij oogt wat uitgeblust, Rowan Atkinson, als manOman hem ontmoet in het Amstel Hotel. ‘Ik vlieg op het moment de hele wereld rond voor de première van Johnny English Reborn. Ik geloof dat ik die film nu al 5x heb gezien,’ verontschuldigt hij zich op typisch Britse wijze, terwijl hij een lepeltje honing in zijn thee dompelt. ‘Gelukkig ben ik er erg tevreden over, hoewel mijn perfectionisme ervoor zorgt dat ik alweer tal van dingetjes heb ontdekt die anders hadden gemoeten…’
Romantische Johnny English
‘Johnny English is de eerste film waarin ik een ‘love interest’ heb. Erg leuk om te spelen. We dachten dat het nu wel kon. Johnny English is volwassener geworden, hij is nog altijd een echte man, erg zeker van zichzelf, zelfs in situaties waar hij helemaal niets van weet, maar er gaat ook heel veel goed. Hij heeft een enorm rechtvaardigheidsgevoel en een drang om te presteren. Maar daarnaast is hij ook gevoelig. Ik denk dat hij in de basis een heel goedbedoelende man is, maar dat het zo nu en dan niet helemaal gaat zoals hij had bedoeld. He isn’t as good as he thinks he is, which is good for comedy. Vrouwen kunnen dat waarderen, en het is dus volkomen geloofwaardig dat er nu een vrouw verliefd op hem wordt. Dat was in Johnny English deel 1 zeker niet mogelijk geweest.’ Atkinson lacht als hem gevraagd wordt of hij zijn jongste film geschikt vindt om een ‘first date’ mee naar toe te nemen. ‘Zeker, er zit voldoende in dat beide seksen zal bevallen. Voor de mannen zijn dat natuurlijk de technische ‘James Bond’ gadgets, zoals de fenomenale Rolls Royce Phantom met zijn 9 liter V16 motor die op mijn stem reageert en de snelle rolstoel waarmee ik door de straten van London race; voor de vrouwen is dat de romantische factor en het feit dat de vrouwen hier qua intellect en geslepenheid zeker niet onderdoen voor de mannen. Zowel dames als heren zullen met een tevreden gevoel de zaal verlaten na het zien van deze comedy thriller.’
Reasonably Priced Car
De rolstoel-scene is inderdaad een van de vele spectaculaire delen van de film, die de James Bond en The Naked Gun films duidelijk op de hak neemt. Met een snelheid van 60km per uur door London razen, de studio vond het eerst niet zo’n goed idee dat Atkinson dit zelf zou doen. Maar de acteur, die een grote voorliefde voor raceauto’s heeft, en in het programma Top Gear zelfs de eerste plaats behaalde in de race in de ‘reasonably priced car‘, stond erop zelf plaats te nemen in het opgevoerde vehikel. ‘Ik doe de meeste stunts zelf. Ik heb ervoor getraind, in de fitnesszaal en bij een gevechtssportleraar. Alleen de stunts op grote hoogten deed mijn stunt double, want ‘I’m not so good with heights‘.’ Onlangs reed Atkinson nog zijn McLaren F1 tegen een boom en een lantaarnpaal in een eenzijdig ongeluk. Hij hield er een pijnlijke schouder en een gewonde trots aan over. ‘Yeah, ik hoop dat ik ervan geleerd heb, maar het belet me niet om weer in een auto te gaan zitten. Het is mijn passie.’
The Black Adder
Wanneer hem gevraagd wordt of hij ook wel eens een serieus karakter zou willen spelen, vertelt Atkinson dat hij dat zeker wil, maar dat hij realistisch is: ‘Ik ben me ervan bewust dat het van het publiek afhangt of dat een succes zou worden. Ik neem een enorme bagage mee als komiek, en of het publiek mij in een serieuze rol zou accepteren valt nog maar te bezien.’ Als we opperen dat dan een vijfde serie van The Black Adder misschien een goed idee is, lacht hij besmuikt. ‘Ja, ik zou dat heel erg leuk vinden, maar je moet wel beseffen dat het zo’n 25 jaar geleden is dat we de laatste serie maakten (First World War, red.). De hechte groep acteurs en schrijvers die debet waren aan het succes is uitgewaaierd en iedereen heeft zijn eigen carrière. Het zal moeilijk worden om al die mensen weer bij elkaar te krijgen, en om dezelfde sfeer te creëren. Bovendien heb ik zitten denken in welke ‘setting‘ een nieuwe Black Adder zich zou moeten afspelen. Een gevangenenkamp in het Poolse Colditz in de Tweede Wereldoorlog zou wel een idee zijn…..’ Laten we hopen dat hij Stephen Fry, Hugh Laurie, Tim McInnerny, Miranda Richardson and Tony Robbinson weer bijeen weet te krijgen. Want een nieuwe Black Adder, hoe leuk Johnny English ook is, is echt het kersje op de taart!
Waar ben je heel trots op?
Heb je ergens spijt van?
Wat is je grootste geluk?
Waar heb je veel verdriet van gehad?
Waarop ben jij trots?
‘Bekend zijn maakt je hele leven gecompliceerder. Maar inmiddels zijn we er aardig aan gewend. Gelukkig is het hier ook niet zo erg als in bijvoorbeeld Engeland. Het voordeel bij ons is, dat wij elkaar hierin begrijpen. Maar samen voelen we ons wel eens ‘aangeschoten wild’. Als ze mij niet herkennen, herkennen ze Isa wel. Vooral toen we trouwden in Venetië was het even lastig. We wilden het graag geheim houden, maar het tijdschrift Privé was erachter gekomen. Uiteindelijk leverde dat wel weer mooie foto’s op. Zo heeft elk nadeel zijn voordeel. Wat ik wel moeilijk vind, is dat alles zwart op wit wordt vastgelegd. Als Bekende Nederlander moet je overal een mening over hebben. En die heb ik wel, alleen ik ben een mens. En elk mens is altijd in ontwikkeling. Zo hebben zowel Isa als ik ooit eens gezegd dat we binnen onze relatie wel eens waren vreemdgegaan. Maar dat is 14 jaar geleden. Nu doen we dat niet meer, maar ik moet me er nog altijd over verantwoorden.’
‘Ik ben er trots op dat Isa en ik onze relatie telkens weer op het spel zetten. Het komt toch wel eens per jaar voor dat een van ons tegen de ander zegt: ‘Nu vind ik het echt niet leuk meer.’ Dat is ontzettend eng, maar ik ben er zo blij mee dat we onze relatie allebei belangrijk genoeg vinden, om het eerlijk te zeggen als we ons niet meer lekker voelen. Ik ben iemand die vroeger erg depressief was, en als ze daar genoeg van had, zei ze het. Of als een van ons vindt dat we langs elkaar heen leven met onze drukke schema’s. Meestal betekent dat dat een van ons tweeën moet veranderen. Dan praten we daarover en zoeken we een oplossing.’
‘Ik scheur wel eens iets uit een blad, waarmee ik Isa dan later verras. Zo had ik bijvoorbeeld tijdens onze gezinsvakantie naar New York voor haar een massage geboekt, en heb ik de kinderen mee de stad in genomen. Dat vond ze zo leuk, dat ik de moeite had genomen om iets voor haar te bedenken. Maar ik ben minder romantisch dan vroeger. Dat komt toch ook doordat er nu kinderen zijn. Maar dan is het juist wel heel erg nodig. Dan ben ik bijvoorbeeld thuis chagrijnig en bij de bakker doe ik ontzettend leuk. Hoe verder ik van iemand af sta, hoe makkelijker ik het vind om aardig te zijn. Dat wil ik graag omdraaien. Maar tijdens onze huwelijksreis in Venetië hebben we wel een heel bijzonder ritueel gedaan. “We trouwden omdat we graag kinderen wilden. En ik vond dat we dan ook moesten trouwen. Raar eigenlijk, want ik vind het huwelijk niet zo’n bijzonder instituut. Maar met kinderen vond ik het wel erg kloppen. En daar wilde ik iets romantisch van maken. Dat vond ik bij Isa passen. Toevallig moest Isa in Venetië net weer aan een nieuwe pil-strip beginnen. Toen dachten we, we stoppen met de pil en we doen er iets bijzonders mee. Op allerlei mooie plekken in Venetië hebben we toen een pil uit de strip in het water gegooid en een wens gedaan. ‘Ik hoop dat je gezond bent’, ‘Ik hoop dat je humor hebt’, ‘Ik hoop dat je lief bent’, dat soort dingen. Ja, ik ben wel van de rituelen. Een jaar later werd onze zoon Merlijn geboren.’
Passie
“Mijn grote angst is dat ik, wanneer ik veertig ben en terug kijk, ik niet de persoon geworden ben die ik wil zijn. Dat ik zou moeten toegeven dat ik niet de goede acteur geworden ben die ik zou kunnen zijn, of nog erger, dat ik me realiseer dat ik een verkeerd vak heb gekozen.”
Spanning en uitdaging
