Het is toch echt dé top-dj van Nederland. Armin van Buuren. Dus hij heeft de dames aan zijn voeten liggen. Maar eentje heeft al negen jaar zijn hart gestolen. De dj heeft echter laten weten dat hij niet met haar trouwt. Dat heeft niets te maken met die dansende, dwepende dames. Nee, hij heeft het te druk en een relatie vraagt nu eenmaal tijd. Elke dinsdag vliegt Van Buuren naar Ibiza, waar hij nog tot eind
september wekelijks draait op het feest Armada at Amnesia. Op woensdag
stapt de dj weer op het vliegtuig terug naar Nederland. “Het klinkt een
beetje suf, maar ik neem om half een ’s middags het vliegtuig om ‘s
avonds met mijn vriendin te kunnen eten. Anders groei je echt uit
elkaar.”

Begrijp ik nou goed dat tijd voor elkaar inruimen voor ongetrouwde stellen niet geldt? Denkt Armin dat hij zijn vriendin hem anders zal behandelen wanneer zij het boterbriefje op zak heeft? Ga nou toch weg. Zijn vriendin Erika heeft haar eigen leven en is er blijkbaar aan gewend dat hij amper thuis is. Daar zal trouwen niets aan veranderen. Niet dat ik nou zo voor trouwen ben, maar zeg dan gewoon dat je het officieel vastleggen van je relatie niet belangrijk vindt en zo ook wel van elkaar houdt. Het excuus ‘een huwelijk vraagt te veel van mijn vrije tijd’, doe je afbreuk aan de goede relatie die je daarvoor had.

Met dank aan: www.rtl.nl en Novum

Mailtje naar een vriendin. (Haar man heeft haar verlaten voor een andere vrouw toen ze zwanger was, en mijn ex doet sinds de scheiding net of hij maar één dochter heeft i.p.v. twee. Dit even als achtergrond.)

Lieve L,
Ik lees me voor manOman ‘suf’ om allerlei weetjes en feitjes te achterhalen om blogjes over te schrijven. Dat kan over van alles gaan, mode, man/vrouw-dingen, kunst, roddel, inspirerende mensen. Zelf heb ik een voorkeur voor kunst, inspirerende mensen en wetenschap. Zodoende zit ik hier met een wetenschappelijk artikel over oxytocine. Dat is een prethormoon. Het zet de weeën in gang (ja, ik snap het ook niet wat weeën met pret te maken hebben), komt vrij bij orgasmen en aanrakingen en zorgt zo voor binding tussen geliefden. Je zou aardiger, aantrekkelijker en betrouwbaarder worden van het hormoon. Die aantrekkelijkheid zit hem dan denk ik niet in uiterlijke kenmerken, maar prettige persoonskenmerken vanwege de vrolijkheid zeg maar. Wanneer oxytocine werkelijk ontrafeld zou worden, is men in staat een pretdrug te maken waarbij  XTC een zwak aftreksel lijkt. Iets verder lees ik dat er in het kader van ‘hoe zit dat nou met dat stofje’ een onderzoek is gedaan bij woelmuizen. Er zijn twee soorten woelmuizen die veel op elkaar lijken. De ene soort leeft happy als muizenfamilie, de andere soort leeft promiscue (de man doet niet mee aan de opvoeding). Hoe kon dat? Bij de woelmuis man ‘it-wasn’t me’ die zich aan de ouderlijke plicht onttrekt, werd minder oxytocine aangetroffen. En opeens wist ik het… De mens lijkt wel niet helemáál precies op een woelmuis, maar toch durf ik de stelling aan! Onze exen komen te weinig klaar!!!

Je zult maar in Groningen wonen, of Friesland, daar wil ik vanaf zijn. Ergens tussen Dokkum en Harlingen in ieder geval. Erik woont daar. En hij en zijn vrouw en kinderen hebben het er erg naar hun zin. Maar Erik had een feestje in de buurt van Haarlem. En zijn vrouw bleef thuis. Had nog boodschapjes te doen, of wilde bij een vriendin langs. Ook daar wil ik vanaf zijn. Erik vermaakt zich opperbest op het feestje. Totdat hij wordt gebeld. Of eigenlijk, de heer des huizes wordt gebeld, want vanwege de muziek en het kindergeschreeuw hoort Erik zijn telefoon niet. ‘Je vrouw vraagt of je de huissleutel wel op het geheime plekje hebt gelegd.’ Erik denkt ‘Welk geheime plekje?’ maar zegt ‘Natuurlijk!’ En voegt daaraan toe: ‘Het raam op de eerste verdieping staat open, hoor!’ Wij glimlachen. Hij neemt de telefoon over van zijn gastheer. Je ziet hem denken terwijl hij luistert naar zijn vrouw. Hij pijnigt zijn hersens, maar een geheim plekje, nee daar kan hij zich niets van herinneren. ‘Nee, ja, ja die liggen in mijn auto. Heb je zelf dan geen sleutel? Ok! Doei.’ Dan is Harlingen een heel eind weg. Erik denkt op dat moment trouwens al niet meer aan de sleutel. Hij praat weer met andere gasten, neemt nog een biertje, en is het hele voorval eigenlijk alweer vergeten. Zijn vrouw niet. Leer mij vrouwen kennen. Ze gaat echt niet door een bovenraam naar binnen klimmen. En de buren kennen ze nog niet zo goed dat die hun sleutel hebben. Zij gaat met de  kinderen naar een snackbar, of een park. Gelukkig schijnt de zon. Maar ze heeft de smoor in. Hij feesten, zij niet, en nu kan ze niet eens haar huis in. Communiceren, daar komt het allemaal op neer. Zeg even tegen hem wat het geheime plekje is. En vraag hem voor hij weggaat zeker drie keer om de sleutel daar neer te leggen. Bel hem nog eens op het moment dat hij van huis gaat. Of beter nog: laat een sleutel bijmaken. Een zelfstandige vrouw laat haar toegang tot het echtelijke huis toch niet afhangen van haar vent?
Erik vertrok wel rond half 8 richting het noorden…

Overkomt jou dit ook wel eens? Maak het goed met een romantische cadeau en verklaar haar je liefde.

manOman probeert de denkwereld van de man te doorgronden. Inspiratie genoeg bij de vrienden om om

ons heen. Met verwondering slaan wij gade hoe het er tussen mannen en vrouwen aan toe gaat.

Mannen willen het liefst met rust worden gelaten. Vrouwen willen aandacht. Dat strookt niet met elkaar. Onderhandelen is dus noodzakelijk. Vrouwen kunnen dat als de beste. Dat mannen soms net zulke goede onderhandelaars zijn, had ik echter niet verwacht. Maar voor een beetje vrije bewegingsruimte doen ze veel. Rust uitruilen tegen drukte bijvoorbeeld. Zonder morren heel hard werken om vrije tijd te kopen: het was voor mij een eye-opener.

Vriend van me, M, is al twintig jaar erg gelukkig met vriendin. Vier schatten van dochters, leidende functie bij een groot bouwproject in Amsterdam, mooi koophuis, vier jaar geleden huisje in Frankrijk gekocht. Hij moest er veel klussen, vrijdagavond heen zondagavond terug, ontwikkelde zich tot een handyman eerste klas. Zij bleef korte tijd thuis na de geboorte van dochter nummer vier en zocht een hobby. Want ‘alleen maar’ die kids verveelt natuurlijk ook. Ze wilde tuinieren. Afspraak was, wél een tuin maar geen huisje erop. Want M zag de bui al hangen. Daar moest dan vast weer een toilet in, en een paar goede sloten op de deur, vul maar in. Nee, ze zou het eerst eens een jaartje uitproberen. Na twee maanden was ze er al uit en koopt (zonder overleg!) een stukje tuin met… je raadt het al, een huisje erop. M kan niet aanzien dat zijn vrouw (en vaak ook de dochters) in die bouwval moeten vertoeven. Werpt zich dus maar weer op als reddende engel en vernieuwt het plafond, sluit water en elektra aan, kortom maakt er een paleisje van. Precies zoals zijn prinsesje wil! ‘En wat doet zij zoal voor jou?’, vraag ik geïnteresseerd. ‘Gewoon, zegt hij tevreden, kleine dingen. Ze kookt zo lekker! Oh ja, en ze mag niet meer zeuren als ik op zondag naar de tennisbaan wil. Eigenlijk mag ze nergens meer over zeuren!’ Mooi, denk ik, zij blij, hij blij. Geluk zit in een klein hoekje, en een Franse gite en een tuinhuis. Maar dan zeurt er ook niemand meer…

Is een tuinhuis te duur? Verras haar dan met een grote bos bloemen. Succes verzekerd.