Privé mailen of over het net surven in de baas zijn tijd. Elke werknemer doet het wel eens. Toch geldt voor de werkgever meestal online=offline. Waar ligt de grens? Tijdens je werk naar huis bellen dat je wat later komt, daar doet niemand moeilijk over. Dit geldt ook voor de e-mail naar je sportmaat dat het er vanavond even niet meer in zit. Het op je werk lezen van een folder van de plaatselijke makelaar kan je net zo min ontslag opleveren als even online op de makelaarssite kijken. Dat privé en zakelijke internetgebruik niet te veel door elkaar mag lopen klinkt logisch. In de praktijk werkt het anders.

Online=offline
Wat je bekijkt en hoeveel, mag een werkgever niet stelselmatig controleren. De werkgever moet aangeven dat je surfgedrag wordt nagekeken en met welk doel. Een steekproef op ongeoorloofd internetgebruik moet aangemeld worden. In de praktijk hebben veel bedrijven een Code of Ethics die de werknemer waarschuwt voor ontoelaatbaar internetgebruik. Bijvoorbeeld het aan elkaar toezenden van pornoplaatjes. Toch blijkt in vrij veel bedrijven dit toch een normale gang van zaken te zijn. Plaatjes en filmpjes vliegen, onder de mom van een vette knipoog, heen en weer over het digitale netwerk. Leuke onderbreking voor de werknemer, maar voor de werkgever is dit tijdverdrijf onder werktijd een grote ergenis en kostenpost.
En wat te denken van collega’s die zich geïntimideerd kunnen voelen door de ‘grapjes’ van collega’s.

Ontslag
Werkgevers die hun werknemers betrappen op oneigenlijk internetgebruik komen vaak weg met de ontslagvergunning. Een vrouw die haar collega een pornoplaatje stuurde, werd ontslagen omdat zij per ongeluk de e-mail had ge-cct naar haar ceo. Haar argument dat het in de bedrijfscultuur niet ongebruikelijk was elkaar plaatjes te sturen mocht niet baten. Vaak ook wordt oneigenlijk internetgebruik door de werkgever ingezet als reden voor ontslag wanneer dit eigenlijk gewenst was om andere redenen. Je bent dus gewaarschuwd!

Bron: MT – M. Draaisma

Vrouwen hebben de naam, maar iedereen is wel eens onzeker. Onzekerheid in je relatie is lastig. Mensen die onzeker zijn over de gevoelens van hun partner hebben ook het gevoel dat hun partner die onzekerheid merkt. Wanneer hun partner genegenheid laat blijken of een compliment maakt denken ze dat het allemaal wel niet oprecht zal zijn. Ze gaan er van uit dan hun partner ze met zijden handschoentjes aanpakt vanwege de onzekerheid. En zo is de circel rond, aldus psychologen van de Yale University. Wat dan wel te doen?

Liefdesrelatie
Onzekerheid  is niet alleen een straf voor jezelf, het vraagt ook veel van de partner. Wat onzekere mensen niet moeten doen is hun onzekerheid onderdrukken. Zeker in een liefdesrelatie zou daar juist ruimte voor moeten zijn. De partner mag best begrip hebben, maar te veel houdt onzekerheid in stand. Bedenk dat de meeste mensen veel te druk zijn met zichzelf om alles van jou op te merken.

Wat doe je eraan?
Ben je onzeker houd jezelf dan steeds voor dat anderen je niet zo beoordelen als jij jezelf doet. Werk aan de winkel dus. Geniet van complimenten en wees niet zo streng voor jezelf. Stap niet in de valkuil van valse bescheidenheid. Vooral vrouwen kunnen hier vanuit de opvoeding last van hebben. Vertel je vriendin dus het volgende: Ben je onzeker, wijs lieve gebaren niet af met ‘ach, zo veel stel ik niet voor’ omdat je denkt dat bescheidenheid een positieve eigenschap is. Maak jezelf niet klein maar geniet van complimenten. Zeker die van je partner. Ze zouden het best wel eens écht kunnen menen wanneer ze hun liefde of waardering uiten.

manOman’s Mandy probeert de denkwereld van de man te doorgronden.
Inspiratie genoeg bij de vrienden om haar heen. Met verwondering slaat
ze gade hoe het er tussen mannen en vrouwen aan toe gaat.

Een
goede vriend van me was jarig. Hij woont nogal ruim en heeft in zijn
achtertuin een waar speelparadijs voor kinderen gecreëerd, dus daar
hadden we geen kind aan. Zelf stond hij, laten we hem Theo noemen,
achter de roestvrijstalen buitenkeuken die elke man natuurlijk moet
hebben. Om te beginnen is dat natuurlijk al een fenomeen waar wij
vrouwen niet echt iets van begrijpen. Binnen zijn ze met geen stok
achter het aanrecht te krijgen, maar zodra er een element van fikkie
stoken en buitenlucht (en een biertap) aan te pas komt, dan staan de
heren met keukenschort de worstjes en kippepoten te ‘braaien’. Dit
terzijde. Een van de vrouwelijke gasten haalde voor haar man een
biertje en Theo en ik stonden aan weerszijden van de groene tap te
kijken hoe ze dat aan zou pakken. Ze hield een bierglad recht onder de
tap en trok aan het tapkraantje. Het bier klotste uiteraard stijl naar
beneden onderin het glas, waar zich een bewonderenswaardige hoeveelheid
wit schuim manifesteerde. Zowel Theo als ik zeiden niks. Zodra ze klaar
was, gaf ik haar zachtjes het advies om voortaan het glas een beetje
schuin te houden ‘omdat het anders zo schuimt’. Theo gniffelde: ‘Ja, ik
zag het ook.’ ‘Nou lekker zijn jullie’, zegt de vrouw in kwestie, ‘zeg
dat dan even terwijl ik bezig ben!’ Waarom ik het niet zei, weet ik
natuurlijk. Je wilt niet te betweterig overkomen. Het leek mij
aangenamer voor haar om de tip na afloop zachtjes te horen en dan mee
te kunnen nemen voor een volgende keer. Maar dat een man deze
gedachtegang heeft, lijkt mij eerlijk gezegd sterk. Tenslotte komen
vrouwen van Venus en mannen van Mars. Is het bij mannen een kwestie van
‘lekker laten aanmodderen, ik geef alleen advies wanneer het me
gevraagd wordt’ of ‘dit is terrein voor de mannen, houden zo, we geven
onze geheimen niet prijs. Haar vent zal het haar zo wel subtiel
duidelijk maken’? Of heb ik last van een vooroordeel? Misschien wilde
hij gewoon ook – net als wij vrouwen – iemand niet en plein public
corrigeren. Laten we het op het laatste houden, maar tap voortaan even
lekker je eigen biertje!

Het moet maar eens gezegd. Mannen begrijpen meer van vrouwen dan je denkt. Die van mij in ieder geval wel. En hij is alles behalve een softie. Hij heeft niet altijd zin in mijn gezeur, want ik zeur. Daar ben ik vrouw voor. Maar ondertussen luistert hij wel. Dat gaat niet altijd op wanneer ik de weekagenda doorneem – zodat we toch weer iets niet goed regelen. Wanneer ik vraag of hij de vaatwasser leeg ruimt, komt het ook niet altijd binnen. Idem wanneer ik uitweid over mijn werk. Allemaal niet belangrijk. Als het écht ergens over gaat heeft hij me gehoord. Gisteravond kreeg ik het keiharde bewijs. Man en ik zaten in de kroeg en het ging over mij. Ik zat met een pittige emotionele afweging. Ik heb pittige emotionele afwegingen. Daar ben ik vrouw voor. Ik had de zwaarte al gewogen met een vriendin, maar ik kwam er niet uit. En terwijl ik bijna huilde van vertwijfeling ging hij er eens goed voor zitten. Niet meer dan drie krachtige zinnen had hij er voor nodig. In de eerste lag de oplossing, in de tweede de motivatie. Hij sloot af met: Ik weet toch wie je bent, schatje, nog iets drinken? We dronken er nog een op de zonzijde van het leven. Laat mij nooit meer horen dat een man zijn vrouw niet begrijpt.

De Telegraaf meldde dat vrouwen in het begin van hun leven gelukkiger zijn dan mannen, maar met de jaren steeds minder vrolijk worden. Vanaf de leeftijd van 48 jaar ziet de man het leven rooskleuriger in. Het is dus helemaal niet gek dat ook de ruzies toenemen in een gevestigde relatie. Wanneer de kijk op het leven zo uiteen loopt, ga je vanzelf kibbelen. Wat kunnen we eraan doen, lijkt mij dan ook een belangrijkere vraag, dan simpelweg het vaststellen van dit feit.

De onderzoekers van de Engelse universiteit van Cambridge tonen aan dat jonge volwassen vrouwen tevredener over hun leven zijn dan mannen. Maar dat verandert in de loop der tijd, omdat vrouwen er vaak niet in slagen de prins op het witte paard te vinden of omdat hun materiële wensen niet vervuld raken.

Op latere leeftijd slagen mannen er meer in om hun ambities na te streven en zijn daarom gelukkiger met hun gezin en financiële situatie,” stelt onderzoeker Anke Plagnol. Vrouwen daarentegen vervullen hun levensdroom op jongere leeftijd.

Hierin ligt dus een van de oplossingen voor deze vervelende werkelijkheid. Zorg dat de vrouw weer dromen krijgt. Ze heeft daarin wat steun nodig van jou, als man. Geef haar ideeën om een nieuw pad in te slaan. Een studie of carrière waar ze altijd al van gedroomd heeft. Of – en dat i smisschien nog gemakkelijker – wees tenminste haar prins op het witte paard. Geef haar aandacht, zorg dat ze zich geliefd en bemind voelt, wees trots op haar en laat haar dat (mondeling) blijken. Want een gebrek aan aandacht is ook een belangrijke oorzaak van spanningen bij de vrouw. Dat heeft een ander onderzoek dan weer aangetoond. Met een beetje liefde en zelfontplooiing is het tij dan wellicht nog te keren.