Wanneer alles meezit is het simpel een levensgenieter te zijn. Maar wat moet je met die dagen waarop zelfs het bekende gras van de buren niet groen meer lijkt? De maaier erover of iets doen aan het uitzicht? Iets doen aan het eigen inzicht werkt beter, maar daar moet je maar wel net zin in hebben. Hoe blijf je gemotiveerd bij slecht nieuws en andere deuken?

Tjakka!
Het nieuws over een kennis hakt erin. Niet zomaar een griepje, maar een attack met onherstelbare gevolgen. En opeens weet ik het weer. Het leven is niet altijd maakbaar, wat goeroes en Tjakka-kunstenaars ook beweren, je hebt niet altijd alles in de hand. We doen maar alsof en geloven het maar al te graag. Pleisters tegen het bloeden, oogkleppen tegen de felheid. Om het eigen gras wat bij te kleuren of de horizon dichterbij te halen maken we ferme passen langs maatschappelijke status. Omkijken mag nog, dat is goed voor het proces, maar opzij kijken? Liever niet.

Zoethoudertjes
Opzij moet je niet willen zien. Daar liggen stenen voor op de maag en gevloerde kennissen voor in het hoofd. Nee, lijnen moeten recht lopen, langs goednieuwsshows, verse kansen en zoethoudertjes. Oke, wat persoonlijke rampjes horen erbij. Daar leer je van. De krassen poets je weg en wat te diep gaat, moffel je onder het gras. Eén voor elke bruine plek. We zijn tenslotte niet bij de buren. Levensgenieten! Verdorie, het ging net zo lekker! Dat komt er nu van wanneer je ook opzij wilt kijken.