Vorige week realiseerde ik me voor het eerst dat ik het oké vond dat mijn dochter niet eerlijk was. Dat was nog eens andere koek. Mijn eigen opvoeding had een ander uitgangspunt.

Strafvermindering
Mijn ouders hanteerden het principe van de strafvermindering. Zolang ik maar eerlijk voor mijn daden uitkwam waren ze minder boos. Ze hadden immers mijn vertrouwen nog. Daar heeft het mijne erg onder geleden. Niet naar mijn ouders toe, maar naar anderen. Die bleken niet te gaan voor strafvermindering maar voor zondebok-zoeken, misbruikje-spelen, of te doen aan uitbuitertje. ‘Die doos gelooft alles wat je haar wijsmaakt.’ Mij was immers geleerd eerlijk te zijn. Een ander is dat dan toch zeker ook? Het heeft lang geduurd voor ik door had dat eerlijk zijn alleen werkt in intieme relaties. Daar zelfs noodzakelijk is. Het is vreemd hoe dat werkt. Tegen je liefde liegen werkt je in de problemen. Alles geloven wat anderen zeggen ook. 

Peanuts
Ik heb een nieuwe regel. Ik doe aan eerlijk zijn tegen mezelf. Daar trekt de rest ook automatisch profijt van. Ik ga er vanuit dat ik inmiddels de belangen goed af kan wegen. Daarom mocht mijn dochter liegen. Ik wilde haar bijbrengen dat ze haar eigen mening mag volgen. Dat ze daarbij mag zeggen dat ze een feestje had in plaats van: ‘Ik wil niet bij jou spelen want ik vind je niet leuk.’ Tja… Ik vond het geen leugen. Niet meer. Ik vond het een geval van achter jezelf gaan staan zonder het jezelf moeilijk te maken. Waar ging het tenslotte ook over? ‘Ik wil niet met je spelen’ is peanuts! Daar wel.  

Open boek
Waar de grens ligt is niet altijd duidelijk. Wanneer de gevolgen van de leugen groter worden dan de gevolgen van de waarheid lijkt de gehanteerde regel. Wiens gevolgen blijft dan altijd nog de vraag. Zo komen we aan onze doofpotaffaires. Op persoonlijk vlak maken grote geheimen je vroeg of laat kapot. Ze teren je weg. Je moet van goeden huize komen wil je kunnen groeien op leugens. Ik kom van andere huize. Wat dat betreft zitten de gevolgen van mijn opvoeding er nog ingeramd. Zolang het om relaties gaat waarbij het van belang is dat er vertrouwen blijft bestaan, wordt er niet gelogen. Maar daarbuiten: Ach… dan mag ik heel wat voor mezelf houden. Ik geloof niet meer in het open boek. Zelfs niet als schrijfster.