Ik houd niet van antieke meubels, ook niet van tweedehands kleding en eigenlijk ook niet van tweedehands auto’s al rij ik er zelf wel een. (Een Peugeot 106, de naam geeft ook meteen aan hoe hard hij kan.) Ik vind het nooit leuk als ik niet m’n zin krijg, kan slecht tegen m’n verlies en wil overal de eerste in zijn. Je denkt nu vast: ‘wat boeit dat?’ maar, sinds kort date ik met een gescheiden man. Hij heeft ook een kind.  Laten we hem Jim noemen, de man, niet het kind. Een toepasselijke naam, want de man is ook een ‘rebel without a cause’. Niks mis mee, dat hij gescheiden is en een kind heeft, maar ik besefte opeens dat ik, als ik hem blijf daten, nooit op de eerste plaats zal komen. Zijn kind staat immers op de eerste plaats. Bovendien ben ik tweede keus want hij is al eerder getrouwd geweest. Kortom hoe je het ook wendt of keert. Ik ben ‘tweede-optie’ op elk front binnen deze relatie.

Jake the Plummer
Ergens vind ik dit vervelend, pijnlijk en zelfs irritant, maar wat ik ook sinds kort besef is dat óók Jim een tweede iets is. En dit geeft hoop. Hij is ook simpelweg ‘tweedehands’. Als in het liedje ‘Second-hand-Rose’ uit de 70’er jaren: ‘Even Jake the plummer, he’s a man I adored. He’s had the nerve to tell me, he was married before. They call me second hand Rose…’. Door dit inzicht denk ik dat ik me over mijn aanstelleritis heen zal kunnen zetten. Want hoe erg we soms ook liever een nieuwe auto willen rijden of nieuwe kleding willen hebben is soms, héél soms, vintage wel erg leuk, mooi en wel zo praktisch. Wellicht moet ik me er bij neerleggen. Deze man moet ik zien als een kans in plaats van een risico. Want laten we eerlijk wezen, hoewel een nieuwe auto meestal langer mee gaat dan een oude, heeft een occasion vaak meer charme, is de bestuurdersstoel al ‘ingereden’ en zijn de wielen al geolied.

Koesteren
Een nieuwe auto wil je showen, je wilt ermee scheuren en bovenal wil je hem uittesten. Met een nieuwe auto heb je de neiging roekelozer om te gaan op zoek naar het bereik. Maar een bijzondere en zeer coole klassieke occasion wil je alleen maar koesteren.

Edith
Veerhoek, nu 26 jaar jong, was vanaf jongs af aan verzot op de Comedy
Factory. Ze zag Jurgen Rayman en dacht: “Dat wil ik ook!” In september
2007 trok ze de stoute superhoge hakken aan, en betrad voor het eerst
een open podium. Edith wordt door collega comedians ook wel eens
beschreven als “De Mexicaanse bite van Nederlandse bodem”. Voor manOman
beschrijft ze in haar blogs haar prettig gestoorde visie over
relaties, de vrouw plus haar eigen tekortkomingen.