Het is voorbij, mijn leven met Leonardo DiCaprio. De herinnering is al wat rest. Twee weken lang was het Leo en ik, ik en Leo. Maar gisteravond werd in één klap pijnlijk duidelijk dat het niet zo mag zijn. Wat het hoogtepunt van onze relatie had moeten worden, werd een bittere teleurstelling. De wereld van de haves en die van de have-nots werd bruut gescheiden door een enkel zwart lint. Heel subtiel, maar ik zat wel net aan de verkeerde kant.

Naar Parijs met Leonardo DiCaprio

Of ik twee dagen naar Parijs wilde voor een evenement. ‘PS Leonardo is er ook’. Soms vind ik mijn werk zo bijzonder leuk, dit was duidelijk zo’n moment. Bon, ik offer mijzelf (en mijn colleges) wel op voor een rendez-vous met LDC. En zo begon het, mijn leven met Leo. Lees verder op YouStyle, het blog voor de zelfbewuste vrouw

Een campagne over aardige mensen. Ik heb hem echt gezien. ‘Pas op: aardige mensen. Hoe er mee om te gaan.’ Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan, met die campagne dus. Aardige mensen lukt me nog wel. Ik merk dat ik er zomaar heel onaardig van word. Ik wil niet in een land leven waar het nodig is om mensen per reclamecampagne er van te moeten overtuigen dat je soms best aardig tegen elkaar kunt zijn. Dit voelt als CDA-indoctrinatie.

Ik beschouw mijzelf niet perse als het toonbeeld van aardig, je hoeft mijn brieven aan ‘de vrouw van Jack de Vries’ maar te lezen en je weet dat ik best een beetje vilein ben, sarcastisch wellicht en een tikkeltje cynisch. Bovendien heb ik gewoon niet altijd even veel geduld met mensen en ligt mijn hart nu eenmaal voor op mijn tong. Maar toch, sommige mensen! En dat dachten de mensen bij Sire dus ook en zij vonden het nodig een campagne te starten over de aardige mens. Een vrouw die de vuilnisman een koekje brengt, een boer die verloren fietsers de weg wil wijzen en een buurvrouw die goedendag zegt. Wat moet je er mee?!

Lees verder op het blog van YouStyle, het weblog voor de zelfbewuste vrouw:

Waarom is de kleding-collectie van een vrouw, hoe uitgebreid ook, nooit toereikend? En hoe komt het dat mannen dit probleem nooit schijnen te hebben? Het lijkt erop dat vrouwen in deze last hebben van een flinke portie fantasie. Een eigenschap die mannen qua kleding lijken te ontberen. Iets waar de dames iets van kunnen leren?

Ik heb NIETS om aan te trekken!

Ik moet naar een beurs. Ik moet naar een prestigieuze, glamoureuze, buitenlandse beurs. Wat doe ik aan?! Eigenlijk moet ik gaan winkelen, maar uit puur tijdgebrek dool ik wanhopig rond in het kerkhof van mijn kledingkast. Ik noem het kerkhof omdat ik, net als veel vrouwen om mij heen, zo heb ik ontdekt, altijd van mening ben dat ik werkelijk NIETS heb om aan te trekken. Of in ieder geval niets fatsoenlijks, of niets wat bij het nieuwe seizoen past, of niets waar geen vlek, kreuk of gat in zit. Lees verder op Blog.YouStyle.nl: het weblog voor de zelfbewuste vrouw.