Liefdesgedicht: Eigen schuld

Hoeveel water moet ter zee gaan
Hoeveel wind waait door je haar
Wil je eind’lijk met me mee gaan
Horen wij weer bij elkaar?

Hoeveel keer zal ik je noemen
Zal ik uitschreeuwen je naam
Maar jij speelt tussen de bloemen
En ik pas niet in jouw kraam

Vroeger ja, toen jij nog klein was
Toen nog luisterde je naar mij
Dat was toen het leven fijn was
Maar dat is er niet meer bij.

Hoeveel ging er al verloren
Hoeveel heb je al verpest
Ach, was jij maar nooit geboren
Jij, de nul op mijn rekest!

“Eigen schuld”, zeggen de buren”
Had op cursus dan gegaan.
Nu legt zij jou in de luren
Eigenwijs komt duur te staan”

“Wil je wel gelijk betalen?!!
Brem, chrysanten en een roos
En een gieter. Jij mag halen
Een sigaar uit eigen doos.”

“Da’s de prijs voor al jouw falen:
Toen je voor een hondje koos.”

Cornelis Critieck 2008

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *