Nieuws uit de offshore-industrie waar ik nogal van opkeek. De offshorebranche is een bolwerk van testosteron, niet lullen maar poetsen en vrouwonvriendelijk gedrag. Tenminste zo was het tien, vijftien jaar geleden, toen ik nog wat mannen kende die in de bagger werkten. Nu blijkt dat machogedrag echter funest is voor het neerzetten van topprestaties. Al het prachtig opgespoten land en de vele glasvezelkabels op de zeebodem ten spijt, het had dus beter gekund.

In De Telegraaf van 9 augustus wordt melding gemaakt van een onderzoek van de Harvard Business School en Stanford University naar een mentaliteitsverandering die plaatsvond op twee booreilanden. In vijftien jaar tijd vond hier een verschuiving plaats van een typische machocultuur naar een meer vrouwelijke cultuur. Het onderzoeksteam meldt niet of het aantal vrouwen op de booreilanden ook toenam in deze vijftien jaar.
In de nieuwe omgeving genieten efficiëntie en veiligheid absolute prioriteit. Werknemers moeten openstaan voor nieuwe werkwijzen en durven te erkennen dat ze fouten maken. De onderzoekers denken dat de gedragsverandering ontstond naarmate de werknemers merkten dat hun vertrouwde machogedrag de nieuwe manier van werken in de weg stond. Wie die nieuwe manier van werken introduceerde, blijft echter onvermeld. En dat is jammer, want het zou een heel interessant licht op de resultaten van het onderzoek kunnen werpen. Werd die cultuuromslag verplicht opgelegd van hogerhand of waren er invloedrijke mensen
(v/m) aan boord die zeiden dat het zo niet langer kon?

Ook een andere manier van leidinggeven had betere resultaten tot gevolg op het gebied van efficiëntie en veiligheid. Door beter te luisteren, empathisch te zijn en bereid zijn om te leren, daalde het aantal ongelukken tijdens ‘de watch’ van de nieuwerwetse leidinggevenden met 84%, terwijl de productiviteit, betrouwbaarheid en efficiëntie het gemiddelde in de branche ontstegen.

Dat zijn fantastische resultaten voor een industrie waar het 10 jaar geleden nog volkomen normaal was om zonder veiligheidslijntje in het pikkedonker en op woeste zee reparaties aan installaties uit te voeren. Op dus naar de volgende twee booreilanden om ze het goede nieuws te brengen. Maar het volgende onderzoek graag iets meer informatie over hoe men de mannen zover heeft gekregen: te veel verongelukte maten misschien?

Vrouwen zijn romantischer ingesteld dan mannen. Zij koesteren veel langer dan de man het beeld van de eeuwigdurende romantische liefde. Zo rond hun 35e rijpt het idee dat zelfontplooiing belangrijker is dan seksuele trouw. Dat zou, volgens Noorse onderzoekers, de reden zijn dat vrouwen gemiddeld op latere leeftijd aan buitenechtelijke relaties beginnen dan mannen. Wél maken vrouwen de laatste jaren een inhaalslag op de man. Bij jongere generaties – twintigers en dertigers – plegen vrouwen even vaak overspel als mannen. Van vrouwen wordt gezegd dat ze vooral om emotionele redenen vreemdgaan.

Opvallend vaak gebeurt vreemdgaan van de vrouw na het overlijden van een ouder. Onduidelijk is of emotionele redenen écht de oorzaak zijn van vreemdgaan, of dat ze slechts als smoes worden gebruikt.

Bron: Psychologie Magazine

Altijd gedacht dat opposites attract? Dat blijkt mee te vallen. De meeste mensen kiezen voor een partner die vergelijkbaar is met henzelf. Een onderzoek naar daten en liefde toont aan dat mensen zich meer tot elkaar voelen aangetrokken als ze op zekere hoogte op elkaar lijken. Duitse onderzoekers plozen zesduizend relaties uit en kwamen tot deze conclusie. De vijf belangrijkste persoonlijkheidstrekken kwamen voorbij in het onderzoek. Mensen met langdurige huwelijken hadden met name soortgelijke niveaus van voorzichtigheid, openheid en ernst, in het onderzoek inschikkelijkheid en plichtsgetrouwheid genoemd. Dat suggereert dat partners met deze eigenschappen langer bij elkaar blijven. Extraversie en emotionele stabiliteit op hetzelfde niveau bleken minder van belang te zijn als het gaat om de keuze voor een partner.

Stelletjes die minder op elkaar lijken, hoeven niet direct niet te vrezen dat een scheiding op de loer ligt. ‘Hoe langer mensen samen zijn, des te meer ze op elkaar gaan lijken’, zegt Sanjay Srivastava, een psychologe aan de Universiteit van Oregon in Amerika. Het onderzoek vermeldt niet hoe lang de stellen al bij elkaar waren toen het onderzoek plaatsvond.

(c) NU.nl en The New Scientist