Zij kan niet luisteren. Hij kan niet praten én luisteren. Zij heeft geen humor en hij begrijpt haar standpunt niet. Zo blijft er altijd wat te zeuren. Of toch niet? Elke week zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Wat ik nu echt niet begrijp aan de andere sekse.

VOLGENS HAAR
‘Het draait  bij jou ook altijd om seks’. Nee, geen woorden van mij tegen
mijn man, het was andersom. ‘Je snapt er ook niets van’, probeer ik, ‘ik denk ook écht wel aan iets anders.’ ‘Maar met jou is het anders.’ Dat is een goede zin wanneer je de aandacht van een man wilt over relatie zaken. Er hangt belofte op egostrelerij tussen de woorden.

Zaad
‘Hoe dan?’ ‘Bij mij draait het om seks met jou. Voor mannen draait het om seks met alles wat lekker is. Ze denken de hele dag aan zoveel mogelijk manieren met zoveel mogelijk kandidaten.’ Met deze generalisering
kon hij het doen. ‘Sorry schat, ik heb het ook maar uit de Quest.’ Ik vind seks ook een leuke hobby. Met
hem, binnen onze relatie. Bij de buurtborrel met Henk van de overkant
denk ik gewoon aan de borrel, of het niet te laat wordt want mijn kind komt zo thuis, de boodschappen of desnoods mijn deadline. Ik sta niet in gedachten met Henk achter de bqq ons binnenbrandje te blussen. Terwijl volgens menig onderzoek mannen altijd en
overal aan seks denken. Ze willen hun zaad planten en zijn derhalve voortdurend op zoek naar nieuwe landbouwgrond. Is goed voor het soort.

Kusjes
Ze kunnen er dus niets aan doen, het is de evolutie. Maar de werkmethode is soms wel om te janken. Neem de poging van een potentieel aanstaande van vriendin X. Het was in de kroeg. Stadium ‘hoe maak ik indruk’. Om uiting te geven aan zijn interesse kuste hij zijn hand, wreef er uitvoerig en langdurig mee over zijn kruis en blies mijn vriendin een kruisruikend handkusje toe. Nee, deze begreep mijn man ook niet. ‘Wat een lompe boer.’ Daar had hij een punt. Dit was duidelijk iemand op zoek naar landbouwgrond. Vriendin ving het kusje op in haar lege glas, liep naar de potentieel aanstaande en verloste hem uit zijn lijden. ‘Verzin iets anders’, zei ze terwijl ze hem het kusje terugwierp, ‘bij de volgende is het glas misschien niet leeg’. Daar ging zijn oogst. 

VOLGENS HEM
‘Pardon?’. Mijn vrouw zei iets wat voor mij volledig uit de lucht kwam vallen. Achteraf bleek dat ze voortborduurde op een gesprek van de vorige dag, alsof het nooit was opgehouden. Ik begrijp daar nu helemaal niets van. Als ik een gesprek voer met iemand, wordt dat gesprek binnen een redelijke tijdslimiet afgerond, waarbij het voor beide partijen duidelijk is dat het punt is gemaakt en de punt is gezet. Einde gesprek. Indien voor een vrouw een gesprek in haar ogen nog niet klaar is, blijkt het helemaal geen probleem de draad een dag later weer op te pakken alsof het slechts onderbroken was door een overvliegend vliegtuig.

Knap
Eigenlijk is het best knap dat ze dat kunnen. Het betekent namelijk dat een draaiend proces in het hoofd van de vrouw op pauze kan worden gezet en indien er ruimte in de tijd is, dat proces weer kan worden opgestart, precies op de plek waar het gestopt is. Net als een film die je op pauze hebt gezet. Alleen spoel je een film, die een dag onderbroken is geweest, meestal even terug om de draad weer op te pakken. Als man is dit voor mij iets wat ik nooit zal begrijpen. Ik kom dit fenomeen vaker tegen, maar wen nooit aan de onverwachte voortzetting. Ik reageer meestal met een ‘ehhh, watte?’ op een zin die begint met ‘en toen zei ik dus tegen die man…’. Een verontwaardigde blik is dan mijn deel, gevolgd door de opmerking dat de eerste tekenen van dementie zich al naar de oppervlakte beginnen te wurmen.

Begrip
Wat ik hierboven beschrijf moet bij elke man een feest der herkenning zijn en bij elke vrouw voor een schouderophalend ‘ja, nou, en? Dat is toch normaal?’ zorgen. Dames, geloof me, voor een man is dit een denkwijze die niet te volgen is. Als op mijn werk iets nog niet af is voordat het einde werktijd is, kan ik het toch maar beter even afmaken, omdat ik anders de volgende dag een half uur bezig ben de draad weer op te pakken. Ik zou stiekem een moord doen voor zo’n ‘pauzeknop’, maar het is blijkbaar evolutionair bepaald dat die knop alleen bij twee X-chromosomen wordt geleverd. Maar het zou soms al fijn zijn als de man de pauzeknop bij zijn vrouw zou kunnen bedienen.