De 7 year itch zou al niet eens meer bestaan maar zijn veranderd in de 5 year itch. We raken steeds sneller verveeld in relaties. Elke week zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week: 7 year itch, mythe of niet?

VOLGENS HAAR
Na een jaartje of zeven vaste verkering zou de klad erin komen. Alles is wel zo’n beetje gezien en gedaan en de meeste hitte is er ook wel af. De mythe ‘seven year itch’ dankt haar naam aan een jaren 50 film. Een getrouwde vrouw vertrekt met haar zoontje voor een tijdelijk verblijf aan zee. Vaders blijft achter in New York. En als de kat van huis is, komen er aantrekkelijke dames in je leven. In de film is het Marilyn Monroe, compleet met opwaaiende rok. Want ja, die foto is uit die film. Het wordt wat broeierig tussen Marilyn en de tijdelijke vrijgezel, maar de man valt niet en kiest voor vrouw en kind.

Is dit alles
Naar het schijnt treedt tegenwoordig al na vijf jaar het ‘is dit alles’ gevoel op. Het antwoord is simpel. Ja, dit is alles wanneer je er niets aan doet. Nee, er is veel meer wanneer het je als partners lukt elkaar te blijven ontdekken. Het zou ook even lekker wezen zeg, dat een mens na vijf jaar niet meer interessant zou zijn als liefdespartner. Waarom het toch steeds minder goed lukt heeft te maken met de individualisering van de maatschappij. Het eigen ik moet voorop, terwijl we ook in rap tempo juist eigen verantwoordelijkheden onder de mat schuiven. En als we dan na een jaar of vijf wel klaar zijn met die partner die het vertikt zich compleet naar wens te vormen, nou, dan worden we toch lekker happy single.

Happy single
Ook zo iets. Kent u ze, de ‘happy’ single? Ik niet. Ik ken de term die moet simuleren dat het bijzonder feestelijk is alleen thuis te komen, met als klankbord de een-persoons magnetron AH-maaltijd en 86 kanalen om langs te zappen. En ze weten het, die ‘happy singles’. Of staan er niet zo iets van tig miljoen mensen ingeschreven op relatiesites? Mag ik even weten waar naar gezocht wordt wanneer je zo happy bent? Nee dan de ouderwetse man. Die gluurt eens in de zeven jaar wat onder buurvrouws rok die bij toeval opwaait boven een stads ventilatierooster. Hij ziet het aan, voelt wat opwinding en verlangt opeens naar de zee. Waar zijn vrouw is en het nooit bij toeval waait. 

VOLGENS HEM
Wat moet ik hier nu over schrijven? Ik geloof helemaal niet in een “seven year itch”, of dat je die “jeuk” überhaupt hoeft te krijgen. Volgens slimme wetenschappers die het weten kunnen, vernieuwen de cellen in ons lichaam zich zodanig, dat na zeven jaar alle cellen van dat lichaam zich vernieuwd hebben. Hmmm, zou het verband misschien zijn, dat er na die zeven jaar geen enkele cel meer in je lichaam zit die nog verliefd is op die partner van vóór de totale celvernieuwing?

Flexibel
Ik zou me wel voor kunnen stellen dat verliefdheid en de tijd die je daar op kan teren, een bepaalde houdbaarheidsdatum heeft, maar om nu te beweren dat er bij de eerste tekenen van verliefdheid een stempel “beschikbaar over zeven jaar” op je voorhoofd wordt gezet, nee. Ik denk dat je die datum flexibel moet interpreteren. Voor sommigen is de liefde nooit aan bederf onderhevig en houden ze de handen nog vast bij het eikenhouten jubileum. Anderen houden het na het laten van de eerste wind van de partner al voor gezien. Er zijn veel te veel factoren die als basis dienen voor de beslissing om uit elkaar te gaan. Daarom kan je niet zomaar zeggen dat die jeuk met een vaste regelmaat zou moeten komen.

Herhaling
Wat nou als ik een heel betrouwbare partner ben die het nooit in zijn hoofd zou halen om een andere vrouw te begeren? Zou ik dan evengoed om de zoveel tijd jeuk krijgen? Kijk, een midlifecrisis zou ik me nog wel kunnen voorstellen, maar ik mag toch hopen dat die mijn deur voorbij gaat. Ik zit helemaal niet te wachten op een toupet en een te kleine, te dure open auto waarmee ik de jongere generatie mee naar een hotel zou moeten lokken. Mijn lief hoeft niet bang te zijn. Mocht ik ooit binnen een bepaalde tijd jeuk krijgen, dan vraag ik wel of zij even voor me wil krabben.