Wat een belofte. Volgens de weermannen krijgen we vrijwel zeker een witte kerst. Mijn man weet wat ‘vrijwel zeker’ betekent wanneer ik het uitspreek. Het betekent ‘vergeet het maar’. Op wat uitzonderingen na. Gelukkig ben ik geen weerman.

Landskampioen
Want oh, wat zitten we hier op te wachten. Een sprookjes witte kerst die even al het grauw bedekt. U niet? Ik wel. Dat heb ik vrijwel nooit aan het eind van het jaar. Wat in mijn jargon dus precies het omgekeerde betekent. Volgt u het nog? Want daar gaat het even over. Over het nog kunnen volgen. Dit jaar vol emotie, drukdoenerij, winst en verlies. Het was toch niet om bij te houden. Banken rolden om, maar gelukkig viel de griep mee. Obama werd de eerste afro-amerikaanse president en won de nobelprijs voor de vrede. Er waren grote bosbranden en flinke aardbevingen. AZ werd kampioen van de Nederlandse Eredivisie maar Koninginnedag werd nooit meer hetzelfde. Mickael ging dood. Ramses ook. Linda kreeg haar ring, Yolanthe de hele inboedel. De tafel van vijf was een flop evenals het rookverbod. Arie bleek echter een topper. En over de Toppers gesproken…Nee laat ook maar. Het is mooi geweest.

Wens
Ik zeg, het is hoog tijd voor een wit dekentje. Even, een paar dagen. Laat het maar sneeuwen. Bedek 2009 en laat me als eerste voetstappen zetten in vers gevallen sneeuw. Ik wens ons allen een fris hoofd wanneer de sneeuw weer smelt, een mooie lente en een kleurrijk jaar. Ook voor jou, mijn lief, met wie ik 2010 vrijwel zeker aan durf. En twijfel niet, dit was zo’n uitzondering.