Volgende week ben ik jarig. Maar vandaag vier ik ook een ‘verjaardag’. De achtste verjaardag van de dood van mijn geliefde. In 2005 kreeg Pakjesavond voor mij een nieuwe betekenis en toch is het een Pakjesavond gebleken. Ik mis hem nog veel, maar ik weet dat hij altijd bij me is. En vanaf het moment dat hij stierf, heeft hij me allerlei pakjes laten uitpakken…

Pakje 1: Wie ben ik?

Het belangrijkste pakje is de Ontdekkingsreis die ik vanaf dat moment moest maken om uit te vinden wie ik nou eigenlijk ben, wat ík wil, wat ík belangrijk vind. We deden altijd alles samen, maar nu moest ik opeens beslissen welke eettafel ik wilde kopen en wat de kleur van de gordijnen zou worden. Van welk eten hield ik zelf eigenlijk het meest en hoe wilde ik mijn dagen het liefst invullen? Hoe wilde ik naar de wereld kijken. Ik kreeg het cadeau om dat uit te vinden en ik werd er een sterker mens door.

Pakjes Inspiratie, Hoop en Wijsheid

Er waren meer pakjes, met Inspiratie, ook voor heel veel van mijn vrienden. Zelfs mensen die hem nooit gekend hadden, lieten zich inspireren en kregen nieuwe inzichten. De verhalen zijn niet te tellen van mensen die kracht hebben geput uit zijn visie en zijn omgang met de dood. Een van de pakjes was dan ook gevuld met Hoop: de hoop dat er iets moois zal zijn na dit leven, want anders was hij toch wel teruggekomen? En we putten natuurlijk ook uit het pakje met wijsheid. De acceptatie dat je nergens controle over hebt, dat het leven een golfstroom is, op en neer, met een tij dat de ene keer een hogere golf brengt dan de andere keer, maar met water dat altijd stroomt zoals het moet stromen.

Een pakje Ambitie

Verder gaf hij me een pakje Ambitie mee om in actie te komen. Om allerlei initiatieven op te starten die ik anders nooit zou hebben ontplooid. Een website maken, een opleiding tot lerares volgen, een reis boeken om te zwemmen met dolfijnen; een activiteit die al jaren op mijn bucket list stond. Proberen te leven in het nu. Het blijft moeilijk, maar als het lukt, heerlijk, wat is dat een bron van energie.

Een pakje Dankbaarheid

Daarnaast kreeg ik een pakje Dankbaarheid voor alle mooie jaren (en soms ook minder mooie) die we samen waren. En daarbij de dankbaarheid voor alles wat ik wel heb: namelijk al die pakjes die hij me  meegaf. Een pakje Vertrouwen bijvoorbeeld dat het altijd op de een of andere manier weer goed komt. En een pakje Verdriet natuurlijk ook, maar mét de wetenschap dat dat ook bij het leven hoort. En dat je je verdriet gewoon mag uiten. En niet te vergeten een pakje Familie en Vrienden, die nog weer dichter bij elkaar zijn gekomen sinds die dag.

Een pak Humor

Het fijnste pakje was echter gevuld met humor. Wrange humor misschien, maar wel typerend. Om er juist op Sinterklaasavond tussenuit te piepen, zodat we hem nooit zouden kunnen vergeten. Alsof dat mogelijk was. Want alle pakjes die hij achterliet zaten in een grootverpakking Liefde: een groot hart richting iedereen om me heen en zoveel liefde en vriendelijkheid richting mij.

Pakjesavond is nooit meer hetzelfde maar verandering is niet per definitie slecht. Ik werd gedwongen te springen, en ik ben niet gevallen. Dank je wel Mars voor alles.