In economisch slechte tijden hebben mensen meer hang naar ‘ouderwetse’ waarden. Persoonlijke relaties worden belangrijker gevonden en er wordt meer getrouwd wanneer het slecht gaat. Ook in het bedrijfsleven is er door de crisis meer behoefte aan vaste waarden. Uit Amerikaans onderzoek van Caliper blijkt dat zeven van de tien managers er de voorkeur aan geven leidinggevenden in dienst te hebben die ze al kennen, zelfs al presteert diegene slecht. Dat liever dan opnieuw te beginnen met een kersverse werknemer.

Risico
Werkgevers die liever een nieuwe manager aannemen zijn sterk in de minderheid. In slechte economische tijden heb je aan goede mensen een aanzienlijk concurrentievoordeel. Iedere nieuwe werknemer vormt dan een potentieel risico. De weerstand tegen vers bloed kan verklaard worden uit de angst om de verkeerde keuze te maken. Want ook al lijkt iemand perfect op papier, in de praktijk hoeft het zeker niet goed te gaan. Zo getuigen een aantal voorbeelden.

Blunders
Dat nieuwe medewerkers in theorie niet altijd perfect zijn geeft Caliper aan met enkele voorbeelden:
– Een nieuwe werknemer vroeg na een week of hij op vakantie mocht. Hij kreeg ‘nee’ te horen, waarop hij zich ziek meldde en een week later bruinverbrand terug kwam.
– Op de tweede dag van haar nieuwe baan, werd een werkneemster betrapt terwijl ze lag te slapen in het kantoor van de directeur.
– Een nieuwkomer kwam vanaf het begin te laat en ging ook altijd vroeg weg. Het toppunt was zijn uitspraak: ‘morgen ben ik ziek, dus reken maar niet op mij’.
– Ook gaf iemand eens in no time 5.000 dollar uit via de creditcard van het bedrijf. Het geld is nooit terug gekomen.
Niet zo vreemd dus dat veel managers steeds minder enthousiast zijn over nieuwelingen en weinig vertrouwen in hen hebben.