Alle berichten van Ellen Boekelaar

Blogs

Vrouw relatie: Geheimen

Een reactie plaatsen

Vorige week realiseerde ik me voor het eerst dat ik het oké vond dat mijn dochter niet eerlijk was. Dat was nog eens andere koek. Mijn eigen opvoeding had een ander uitgangspunt.

Strafvermindering
Mijn ouders hanteerden het principe van de strafvermindering. Zolang ik maar eerlijk voor mijn daden uitkwam waren ze minder boos. Ze hadden immers mijn vertrouwen nog. Daar heeft het mijne erg onder geleden. Niet naar mijn ouders toe, maar naar anderen. Die bleken niet te gaan voor strafvermindering maar voor zondebok-zoeken, misbruikje-spelen, of te doen aan uitbuitertje. ‘Die doos gelooft alles wat je haar wijsmaakt.’ Mij was immers geleerd eerlijk te zijn. Een ander is dat dan toch zeker ook? Het heeft lang geduurd voor ik door had dat eerlijk zijn alleen werkt in intieme relaties. Daar zelfs noodzakelijk is. Het is vreemd hoe dat werkt. Tegen je liefde liegen werkt je in de problemen. Alles geloven wat anderen zeggen ook. 

Peanuts
Ik heb een nieuwe regel. Ik doe aan eerlijk zijn tegen mezelf. Daar trekt de rest ook automatisch profijt van. Ik ga er vanuit dat ik inmiddels de belangen goed af kan wegen. Daarom mocht mijn dochter liegen. Ik wilde haar bijbrengen dat ze haar eigen mening mag volgen. Dat ze daarbij mag zeggen dat ze een feestje had in plaats van: ‘Ik wil niet bij jou spelen want ik vind je niet leuk.’ Tja… Ik vond het geen leugen. Niet meer. Ik vond het een geval van achter jezelf gaan staan zonder het jezelf moeilijk te maken. Waar ging het tenslotte ook over? ‘Ik wil niet met je spelen’ is peanuts! Daar wel.  

Open boek
Waar de grens ligt is niet altijd duidelijk. Wanneer de gevolgen van de leugen groter worden dan de gevolgen van de waarheid, lijkt de gehanteerde regel. Wiens gevolgen blijft dan altijd nog de vraag. Zo komen we aan onze doofpotaffaires. Op persoonlijk vlak maken grote geheimen je vroeg of laat kapot. Ze teren je weg. Je moet van goeden huize komen wil je kunnen groeien op leugens. Ik kom van andere huize. Wat dat betreft zitten de gevolgen van mijn opvoeding er nog ingeramd. Zolang het om relaties gaat waarbij het van belang is dat er vertrouwen blijft bestaan, wordt er niet gelogen. Maar daarbuiten: Ach… dan mag ik heel wat voor mezelf houden. Ik geloof niet meer in het open boek. Zelfs niet als schrijfster.

Geen categorie

Volgens haar: Geheimen

Een reactie plaatsen

Vorige week realiseerde ik me voor het eerst dat ik het oké vond dat mijn dochter niet eerlijk was. Dat was nog eens andere koek. Mijn eigen opvoeding had een ander uitgangspunt.

Strafvermindering
Mijn ouders hanteerden het principe van de strafvermindering. Zolang ik maar eerlijk voor mijn daden uitkwam waren ze minder boos. Ze hadden immers mijn vertrouwen nog. Daar heeft het mijne erg onder geleden. Niet naar mijn ouders toe, maar naar anderen. Die bleken niet te gaan voor strafvermindering maar voor zondebok-zoeken, misbruikje-spelen, of te doen aan uitbuitertje. ‘Die doos gelooft alles wat je haar wijsmaakt.’ Mij was immers geleerd eerlijk te zijn. Een ander is dat dan toch zeker ook? Het heeft lang geduurd voor ik door had dat eerlijk zijn alleen werkt in intieme relaties. Daar zelfs noodzakelijk is. Het is vreemd hoe dat werkt. Tegen je liefde liegen werkt je in de problemen. Alles geloven wat anderen zeggen ook. 

Peanuts
Ik heb een nieuwe regel. Ik doe aan eerlijk zijn tegen mezelf. Daar trekt de rest ook automatisch profijt van. Ik ga er vanuit dat ik inmiddels de belangen goed af kan wegen. Daarom mocht mijn dochter liegen. Ik wilde haar bijbrengen dat ze haar eigen mening mag volgen. Dat ze daarbij mag zeggen dat ze een feestje had in plaats van: ‘Ik wil niet bij jou spelen want ik vind je niet leuk.’ Tja… Ik vond het geen leugen. Niet meer. Ik vond het een geval van achter jezelf gaan staan zonder het jezelf moeilijk te maken. Waar ging het tenslotte ook over? ‘Ik wil niet met je spelen’ is peanuts! Daar wel.  

Open boek
Waar de grens ligt is niet altijd duidelijk. Wanneer de gevolgen van de leugen groter worden dan de gevolgen van de waarheid lijkt de gehanteerde regel. Wiens gevolgen blijft dan altijd nog de vraag. Zo komen we aan onze doofpotaffaires. Op persoonlijk vlak maken grote geheimen je vroeg of laat kapot. Ze teren je weg. Je moet van goeden huize komen wil je kunnen groeien op leugens. Ik kom van andere huize. Wat dat betreft zitten de gevolgen van mijn opvoeding er nog ingeramd. Zolang het om relaties gaat waarbij het van belang is dat er vertrouwen blijft bestaan, wordt er niet gelogen. Maar daarbuiten: Ach… dan mag ik heel wat voor mezelf houden. Ik geloof niet meer in het open boek. Zelfs niet als schrijfster.

Blogs

Wat! Is hij bezig met relatietherapie?

Een reactie plaatsen

Het probleem met huidige relaties is dat we heel, heel veel van onze partner willen binnen één pakket. We willen ook heel veel niet.

Begrip
Overbeharing bijvoorbeeld, een slechte adem, de ex, te veel macho, te weinig macho, te weinig ambities, overambitieus… En dat moet hij allemaal begrijpen. Sterker nog, hij moet ons, de vrouw – of dan tenminste jou als uniek exemplaar – begrijpen. Maar hij mag zich er ook weer niet te veel mee bemoeien. Hij is de sterke arm, niet de knellende. Het klankbord, maar wij bepalen de toon. Je bent er mooi klaar mee. Als man.

In drievoud
‘En jij ook altijd met je oplossingen, ik wou alleen maar even spuien. Laat maar weer, ik bel Diana wel.’ Een vrouw moet je niet gaan coachen. En wanneer je je er aan waagt, doe het dan op het juiste moment. Wanneer dat is? Wanneer ze er expliciet in hoofdletters plus aanhalingstekens in drievoud om heeft gevraagd. Als ze er echt niet meer uitkomt dus. De rest van haar gekrakeel valt onder de noemer ‘hardop denken’, ‘in het luchtledige kletsen’, ‘de dag van zich afwauwelen’ of gewoon gezellig kleppen. Ze wil praten. Je hoeft niet eens heel aandachtig te luisteren. Laat staan uitgebreid antwoorden. Een ‘mmm’ of wat korte ‘aha’s’ volstaan. Dat is dan weer handig. Als man.

Peuteren
Soms waag ik me er aan. ‘Weet je wat er nu weer gebeurd is?’ En dan vertel ik iets dat me bezighoudt. Ik wil het even kwijt. En dan komt het. ‘Nou, dan doe je toch dit of dat?’ En dat snap ik dan niet. Ik wou immers alleen maar iets vertellen als in: begrip. Geen antwoord als in: praktisch. Want vaak doen vrouwen het expres, of dan tenminste ik, als uniek exemplaar. Ik wil peuteren en zeuren. Gewoon voor het gelijk. Het laatste waar ik dan behoefte aan heb is een man die het gaat beredeneren en simpel oplossen. Ben je nou helemaal! Ik wil geen coach, ik wil mijn gelijk. Daar ben ik mooi klaar mee. Als vrouw.

 

Geen categorie

Volgens haar: Wat? Gaat hij coachen?

Een reactie plaatsen

Het probleem met huidige relaties is dat we heel, heel veel van onze partner willen binnen één pakket. We willen ook heel veel niet.

Begrip
Overbeharing bijvoorbeeld, een slechte adem, de ex, te veel macho, te weinig macho, te weinig ambities, overambitieus… En dat moet hij allemaal begrijpen. Sterker nog, hij moet ons, de vrouw – of dan tenminste jou als uniek exemplaar – begrijpen. Maar hij mag zich er ook weer niet te veel mee bemoeien. Hij is de sterke arm, niet de knellende. Het klankbord, maar wij bepalen de toon. Je bent er mooi klaar mee. Als man.

In drievoud
‘En jij ook altijd met je oplossingen, ik wou alleen maar even spuien. Laat maar weer, ik bel Diana wel.’ Een vrouw moet je niet gaan coachen. En wanneer je je er aan waagt, doe het dan op het juiste moment. Wanneer dat is? Wanneer ze er expliciet in hoofdletters plus aanhalingstekens in drievoud om heeft gevraagd. Als ze er echt niet meer uitkomt dus. De rest van haar gekrakeel valt onder de noemer ‘hardop denken’, ‘in het luchtledige kletsen’, ‘de dag van zich afwauwelen’ of gewoon gezellig kleppen. Ze wil praten. Je hoeft niet eens heel aandachtig te luisteren. Laat staan uitgebreid antwoorden. Een ‘mmm’ of wat korte ‘aha’s’ volstaan. Dat is dan weer handig. Als man.

Peuteren
Soms waag ik me er aan. ‘Weet je wat er nu weer gebeurd is?’ En dan vertel ik iets dat me bezighoudt. Ik wil het even kwijt. En dan komt het: ‘Nou, dan doe je toch dit of dat?’ En dat snap ik dan niet. Ik wou immers alleen maar iets vertellen als in: begrip. Geen antwoord als in: praktisch. Want vaak doen vrouwen het expres, of dan tenminste ik, als uniek exemplaar. Ik wil peuteren en zeuren. Gewoon voor het gelijk. Het laatste waar ik dan behoefte aan heb is een man die het gaat beredeneren en simpel oplossen. Ben je nou helemaal! Ik wil geen coach, ik wil mijn gelijk. Daar ben ik mooi klaar mee. Als vrouw.

Blogs

Rokers de deur uit

Een reactie plaatsen

Het lijkt romantisch: in je studententijd je grote liefde leren kennen, samenwonen, trouwen en samenblijven tot de dood jullie scheidt. Maar in de realiteit loopt het vaak anders. Tenminste, volgens de onderzoekers van de Australian National University. Zes jaar lang hielden ze gegevens over het liefdesleven van 2.500 koppels bij. Wat blijkt? Als je trouwt of samenwoont vóór je 25 jaar bent, jong kinderen krijgt én rookt, dan is dat niet zo best voor je relatie…

Breekpunt
Volgens relatiedeskundigen gaan stellen die voor hun 25ste trouwen of een serieuze relatie beginnen, sneller uit elkaar omdat de tijd dat we ons ‘als jeugd willen gedragen’ tegenwoordig langer duurt. We stellen vaste banen uit, willen nog reizen en onszelf zoveel mogelijk ontplooien. Dat botst vaak met de keuzes die je partner je graag ziet maken. Het meest voorkomende probleem is dat de ene helft van het stel (al) een carrière wil en de andere niet. Dat blijkt een breekpunt voor veel koppels.

Kwart eeuw
Volgens deskundigen word je vóór je 25ste ook op een andere manier verliefd dan na je 25ste. ‘Als meisje ga je vooral op zoek naar zelfbevestiging en word je soms verliefd op iemand omdat die ander verliefd is op jou. Een kind krijgen in een dergelijke relatie is dan geen goed idee. Nog meer slecht nieuws: Ben je eenmaal al eens gescheiden dan ‘blijf je aan de gang’. Je hebt maar liefst 90% meer kans op weer een scheiding. ‘Veel mensen hebben na hun scheiding het gevoel dat ze te lang in hun huwelijk bleven hangen. Bij een tweede relatie zullen ze de knoop sneller doorhakken.’

Rokers
Verrassend: als een van de twee partners rookt of werkeloos is, heb je volgens het onderzoek ook meer kans dat het huwelijksbootje schipbreuk lijdt. Van werkeloosheid en financiële zorgen was al bekend dat ze je relatie geen goed doen. Hoe dat zit met roken blijft een beetje een raadsel. De onderzoekers denken dat wanneer de relatie al niet goed meer is een rokende partner voor een onthouder een extra bron van ergernis is. Tja, en dan kun je maar zo de bush ingestuurd worden met je paffertjes.