Sinds deze week zitten Sophie en ik op school. Een hondenschool. Want wie een hond in huis haalt heeft wel het een en ander te leren. Zeker wanneer je denkt dat dit niet nodig is. De cursus heet ‘hond en opvoeding’. Dat eerste is om aan te geven met welk dier je moet komen, dat tweede zegt iets over wat ze van plan zijn met je te doen. Bij het kennismakingsrondje ging het al mis.

Tuigje

Je hebt mensen, dat zijn de hondenklungels, en je hebt mensen dat zijn de hondenkenners. De klungels hebben om te beginnen geen bench voor hun hond. En daarbij geen sticker van het favoriete hondenras op de auto. Mijn auto is stickerloos en hond Sophie had ik voor de gezelligheid tijdens het vervoer op de voorbank in een tuigje gezet. Daarmee had ik mijn vonnis tot absolute hondenklungel getekend. “Met alle respect mevrouw, maar zo’n hond als u heeft, dat vind ik nou helemaal niets. Dat zeg ik net nog tegen deze mevrouw toen we u aan zagen komen”. Wanneer mensen beginnen met ‘met alle respect’, luidt dit vaak een belediging in. De mevrouw hield wijselijk haar mond.   

Voor spek en bonen

De man met het respect had een perfect afgerichte hond. Dat gaf hem status. In ieder geval bij zijn hond. Een knipje met zijn vinger en er werd geluisterd. Een gebaar en de viervoeter ging laag, bleef of kwam voor. “Dat gaat die van u niet meer leren, mevrouwtje”, zei de man, “ik geef er niet veel voor”. “Dat deed de vorige eigenaar ook niet, en daarom hoop ik nu nog iets van haar leven te maken”, zei ik obstinaat. “Oh, is dat een Spaanse dan? ” Er schijnen momenteel veel afgedankte honden van vakantie mee te komen. “Nee, meneer, het is een Beagle, ik dacht dat u dat met uw kennis wel had gezien.” Was hij nu helemaal! Wie aan mijn hond komt, komt aan mij. Je bent tenslotte bij de club of niet. Ook al is het nog maar net én voor spek en bonen. 

Steun zoeken

We kregen die middag privéles. De rest was nog niet terug van vakantie. Die zaten vast nog in Spanje. “Je hond zoekt veel steun bij je”, zei de leraar, “dat gaat vanaf nu anders. Telkens wanneer ze tegen je aan loopt, zit of springt doe je een stap opzij. Anders beloon je haar angst. En daar willen we nu juist van af.” Dat was waar. “Stap maar achteruit”, moedigde hij me aan, en dapper zette ik een stap. Ik voelde me een verrader. “Doorzetten, hup, gewoon wegstappen”, zei de leraar streng. Sophie deed het prima. Een hond gaat vooruit door het gedrag en de handelingen van de baas te veranderen. Actie – reactie. Als baas moet je alleen even de juiste acties leren. Dat was vast les één! 

Actie-Reactie

Aan het eind van ons uurtje bleek ik mijn auto geparkeerd te hebben naast de man die mij eerder die middag had aangesproken. Ook hij ging op huis aan. Hij opende de achterklep van zijn auto en zijn hond sprong soepel een bench in. Uiteraard. Ik zag de man zijn hoofd schudden toen ik Sophie op de voorbank van onze auto tilde en haar tuigje vastmaakte aan de veiligheidsriem. Ik zwaaide nog. In de hoop op wat actie-reactie tussen mensen. Maar zonder zijn hand op te steken reed hij het parkeerterrein af. Op de kofferbak zat een sticker.

Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl

Zorgverzekeraar VGZ gaat je date betalen. Want, zo zeggen zij, mensen met een vaste relatie zijn gezonder dan singles en gezonde mensen schelen weer in de zorgkosten. Nu ken ik inmiddels ook genoeg mensen die doodziek worden van hun partner, maar dit terzijde. Het is onderzocht en dus heeft VGZ gelijk. Daten komt niet standaard in het pakket. Het gaat om een actie waarbij de zorgverzekeraar zich richt op singles. Het prikkelend aanspreken van een nieuwe, interessante doelgroep dus. 

Gratis daten

Belangstellenden voor de aanvullende gratis-date-verzekering kunnen via de site van VGZ zeven dagen gratis gebruik maken van datingsite Lexa. Het eerste huwelijk is daarmee al gesloten. Namelijk dat tussen twee commerciële instellingen. Toch vind ik het een leuke actie. Mijn fascinatie voor leuke acties, ontsproten uit het brein van marketingteams, is groot. Marketingboeken lees ik als literatuur. En ik ga nog verder. Wanneer ik de grootste showbizz beroemdheid zou mogen interviewen bedank ik hartelijk, maar je mag me wakker maken voor een goed gesprek met een marketingtopman of topvrouw. 

Ondoorgrondelijk als de liefde

Vanwaar mijn liefde? Marketeers, de goede, kennen alle geheimen. Ze spelen met veel creativiteit in op de werking van de menselijke psyche. Terwijl het twee lastig te doorgronden zaken zijn. Het is nooit af, en het blijft pionieren. Net als in de liefde. Ook daar komt het in grote mate aan op creativiteit en het kunnen doorgronden van het gevoelsleven van de ander. Wanneer het je lukt dat ‘spel’ succesvol te spelen draagt dat enorm bij aan het wederzijds geluksgevoel. En niets zo goed voor de menselijke gezondheid als het geluksgevoel. Van daaruit bezien is de actie zo gek nog niet. Al is 7 dagen wel wat kort om er voor jezelf van verzekerd te raken dat  je date werkelijke gaat zorgen voor een geluksgevoel. Laat staan je gezondheid

Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl

Afgelopen vrijdagavond zapte ik langs de uitreiking van de Televizierring en toen gebeurde er iets geks; Ik bleef kijken. Ik verloor daarmee niet alleen het vertrouwen in mezelf, ik verloor ook het vertrouwen in de leuke man. Giel, won iets. En Jeroen ook; die won de 2010 Zilveren Televizier-Ster Man. Toen wist ik het niet meer. Steeds als ik Giel zie moet ik toch en nog altijd – sorry Giel – denken aan de live-radio-pijp-act. Ik kan het niet helpen. En ook Jeroen deed me denken aan de man die het anders zou gaan doen. Maar toen kwam naast ZEUS, Jurk en Draadstaal ook Ik hou van Holland. En ik weet het, het is allemaal enig. Een goed team, leuke mensen, het grote familie-gevoel en Linda is een kanjer, maar alles waar ik op hoopte was een leuke man die leuk zou blijven. Maar afgelopen vrijdagavond zag ik dat Jeroen ritmisch klapte voor het onverstaanbare, duidelijk last-minute ingevlogen ex-knuffelkind Heino en daar vrolijk van leek te worden.

Middelvinger

De dag erna keek ik nog even op internet om te zien of ik het me allemaal niet verbeeld had. En gelukkig. Giel leek het begrepen te hebben. Grijnzend poseerde hij op Televizier.nl met dé ring om een omhoog gestoken middelvinger. Top Giel! Geef me hoop! Maar dat wist ik die avond ervoor nog niet. Toen keek ik naar de live uitzending. Als gehypnotiseerd. Zo kwam het dat ik ook de beteuterde doch dappere blik van Pieter Jan Hagens zag toen hij hoorde dat de ring aan zijn neus voorbij ging. Niet doen Pieter. Want mijn hoop is nu op jou. Als leuke man. Je weet dondersgoed dat je programma erg gewaardeerd wordt. Laat het daarbij. Vergeet de ring en de show. De zaal zat vol mollen. Eén per seizoen is voor jou genoeg om het te maken.

Genoeg

Misschien is het nog wel een idee om alle leuke tv-mannen die wel genomineerd waren maar geen ring wonnen, eens samen in ‘Wie is de Mol’ te stoppen. Ik noem een Martijn Krabbé, John Williams, Cornald Maas, Wilfried de Jong, Coen Verbraak, Abel en bijvoorbeeld Rob Kamphues. Kerels die ringloos met karakter, vakmanschap en eigenheid door tv-land gaan. Een dergelijk programma zou mijn vertrouwen in de leuke man enigszins terug kunnen geven. Weet je wat ik doe? Ik zet de tv pas aan als die serie van ‘Wie is de Mol’ er is. Kan makkelijk. Ik heb er toch wel weer even genoeg van. Na vrijdagavond.

Ellen Boekelaar, hoofdredacteur van 40 & Perfect blogt ook regelmatig voor manOman. Ellen woont samen met Peter, is moeder en onderneemster. Ze wordt kriegel van gezeur en shoppen, begint te stralen van de vegetarische Italiaanse keuken, wordt sentimenteel van kindergeluk, heeft nog altijd meer onhebbelijkheden dan ze aan kan, maar sluit er met steeds meer vrede. www.40andperfect.nl

Deze week kreeg ik het droeve bericht dat mijn ex-geliefde was overleden. Hij stierf in omstandigheden die je je ergste vijand niet gunt. Nu waren wij – ook na het beëindigen van onze relatie – nooit vijanden geweest, dus het bericht kwam nogal aan. Zijn manier van sterven leek me altijd het summum van eenzaamheid. Iets voor mensen die vervreemd waren geraakt. Mensen met problemen of oude mensen. Niet iets voor een jonge vent. En zeker niet voor iemand op wie ik razend verliefd ben geweest, die ik een tijdje heb liefgehad, die mijn dochter leerde schaken en mij elke dag de nieuwste ‘Fokke en Sukke’ vanaf ‘de zaak’ mailde. Het leek me niet iets voor iemand die met een kat bij mij was ingetrokken en met wie ik een huwelijksnacht had doorgebracht. Niets voor iemand die ik dagelijks om me heen had gehad totdat we beiden wisten dat het beter was om elkaar los te laten.  

Ontkenning

Het nieuws kwam in de vorm van een oud bericht op internet. Een condoleancebericht op zijn eigen social-media pagina. De volgende dag heb ik zijn werk gebeld want gegevens over familie had ik niet meer. Vaak verhuizen heeft zo zijn nadelen. Via zijn werkgever kreeg ik het verhaal te horen. De laatste tijd was het niet zo goed gegaan met X, en er kwam een verhaal dat ik onmiddellijk herkende als waar. Over ontkenning en het niet willen aanvaarden van hulp. Van wel willen maar niet meer kunnen. Van steeds dieper wegzakken tot hij uiteindelijk, ergens eind maart, niet meer wakker was geworden. 

Rouwen

Wanneer mensen rouwen gaat het vaak om eigen vergeten verdriet. Over ‘hem en mij’ heb ik geen vergeten verdriet. Wat was, was op. Geen open einde, geen vragen, geen vijanden. Mijn rouwen is geen rouwen. Wat ik voel is respect. Wie zegt dat je moet knokken wanneer het leven steeds onaardig voor je blijft? Ik gedenk in zachtheid en wil niet oordelen over keuzes die gemaakt zijn. Meer dan wat ook gun ik hem rust. 

Ritueel

Er is voor X geen gedenkplaats. Dus gedacht ik dat thuis. Een mens heeft nu eenmaal behoefte aan rituelen. Zelfs wanneer het nieuws je laat bereikt. Gisteren kookte ik uiterst precies en vol aandacht het gerecht dat hij zo vaak voor mij had gemaakt. Spaghetti met uien en tonijn. En veel, heel veel knoflook. Maat houden was nooit zijn sterkste kant. We zaten rondom de tafel, mijn dochter, lief en ik, en aten ‘zijn’ gerecht. Ik las een stukje voor uit een boek van een van zijn lievelingsschrijvers. Geert Mak. Er brandde een kaars waar ik een verloren gewaande foto tegenaan had gezet. X met mijn dochter in Italie. Zomer 2002. We haalden herinneringen op en lachten om zijn fratsen. We spraken luid over de man op de foto en dachten in stilte aan de man die gestorven was. We brachten een toost uit op het leven. En op X. We realiseerden ons dat elk mens, hoe dan ook, ontelbare indrukken bij anderen achterlaat. Als waardevolle kadootjes voor wie ze wil zien. Gisteren klonken we, ruim 4 maanden na zijn dood, op de geschenken van hem aan ons. Als verankering van zijn plek in onze herinnering.

Je hebt vrouwen die zijn liever man. Aan de buitenkant, want van binnen voelen ze zich al zo. Dat kan. Om die buitenkant in overeenstemming te krijgen met het gevoel zijn de eerste dingen op de make-me-over-list hormooninjecties. Testosteron. En wat doet dat? Dat verhoogt, ik las het ook maar, de zin in sex. Soms vraag ik me af hoe dat nou is. Om man te zijn en dan altijd maar zin in sex te hebben. Want volgens mijn lief is dat best wel zo. Hooguit word je in het dagelijks leven nog wat afgeleid door werk en zo, maar dan moet er ook weer geen leuke vrouwelijke collega langs lopen want dan is het mis. Allemaal best controleerbaar, daar niet van, maar zo’n man schijnt dan toch iets te voelen. En denkt aan sex.

Is sex echt zo belangrijk?

Ik denk ook vaak aan sex. Maar dan meer dat ik het moet bijhouden allemaal. Want ik ben een vrouw en heb een man. En met een man die vaak iets voelt red je het niet met de ‘zondagochtend en croissantje na.’ Want sex is wel heel belangrijk. Toevallig. Nou toevallig. Daar twijfel ik dan ook weer aan. Maar dan over de vraag waarom sex in ’s hemelsnaam zo belangrijk is. Dat alles erom moet draaien zeg maar. Dat je als frater denkt ‘kan me niet schelen, mijn sex is zo belangrijk dat ik nu even de kinderen tot mij laat komen.’ Of dat je denkt: ‘Boeien, ik kan het allemaal niet weerstaan en ga even langs de buuf voor een kopje suiker’.

Meer vrouwelijk schoon in de politiek

Dat stoort me. Ik heb een bedrijf, ben moeder en probeer er iets leuks van te maken. Ook als minnares. Ik zet best vaak croissants op het menu, van doe-het-zelf afbak exemplaren tot die met roomboter van de warme bakker. Maar daarnaast vind ik andere dingen ook erg prettig voor de smaakbeleving. Dat ik een beetje sociaal opgedroogde kinderen aflever bijvoorbeeld, of een goed lopende business. Maar hoe hard ik ook werk of wat ik ook doe. Het maakt niet uit. Zolang je als vrouw maar lekkere tieten hebt en de belofte op sex waarmaakt, nou, dan ben je er wel zo’n beetje. Daar raak ik van in de war. Jort Kelder kwam een tijdje geleden zelfs met de opmerking dat er eens wat meer sexy, vrouwelijkschoon in de politiek moet gaan zitten. En dat snap ik dus niet. Wat draagt dat inhoudelijk bij?

En om dat allemaal te begrijpen dacht ik dus: is het op gezette tijden toedienen van een goed afgestemde testosteron injectie voor mij geen optie?