Privé mailen of over het net surven in de baas zijn tijd. Elke werknemer doet het wel eens. Toch geldt voor de werkgever meestal online=offline. Waar ligt de grens? Tijdens je werk naar huis bellen dat je wat later komt, daar doet niemand moeilijk over. Dit geldt ook voor dee-mail naar je sportmaat dat het er vanavond even niet meer in zit. Het op je werk lezen van een folder van de plaatselijke makelaar kan je net zo min ontslag opleveren als even online op de makelaarssite kijken. Dat privé en zakelijke internetgebruik niet te veel door elkaar mag lopen klinkt logisch. In de praktijk werkt het anders.
Online=offline Wat je bekijkt en hoeveel, mag een werkgever niet stelselmatig controleren. De werkgever moet aangeven dat je surfgedrag wordt nagekeken en met welk doel. Een steekproef op ongeoorloofd internetgebruik moet aangemeld worden. In de praktijk hebben veel bedrijven een Code of Ethics die de werknemer waarschuwt voor ontoelaatbaar internetgebruik. Bijvoorbeeld het aan elkaar toezenden van pornoplaatjes. Toch blijkt in vrij veel bedrijven dit toch een normale gang van zaken te zijn. Plaatjes en filmpjes vliegen, onder de mom van een vette knipoog, heen en weer over het digitale netwerk. Leuke onderbreking voor de werknemer, maar voor de werkgever is dit tijdverdrijf onder werktijd een grote ergenis en kostenpost. En wat te denken van collega’s die zich geïntimideerd kunnen voelen door de ‘grapjes’ van collega’s.
Ontslag Werkgevers die hun werknemers betrappen op oneigenlijk internetgebruik komen vaak weg met de ontslagvergunning. Een vrouw die haar collega een pornoplaatje stuurde, werd ontslagen omdat zij per ongeluk de e-mail had ge-cct naar haar ceo. Haar argument dat het in de bedrijfscultuur niet ongebruikelijk was elkaar plaatjes te sturen mocht niet baten. Vaak ook wordt oneigenlijk internetgebruik door de werkgever ingezet als reden voor ontslag wanneer dit eigenlijk gewenst was om andere redenen. Je bent dus gewaarschuwd!
Vrouwen hebben de naam, maar iedereen is wel eens onzeker. Onzekerheid in je relatie is lastig. Mensen die onzeker zijn over de gevoelens van hun partner hebben ook het gevoel dat hun partner die onzekerheid merkt. Wanneer hun partner genegenheid laat blijken of een compliment maakt denken ze dat het allemaal wel niet oprecht zal zijn. Ze gaan er van uit dan hun partner ze met zijden handschoentjes aanpakt vanwege de onzekerheid. En zo is de circel rond, aldus psychologen van de Yale University. Wat dan wel te doen?
Liefdesrelatie Onzekerheid is niet alleen een straf voor jezelf, het vraagt ook veel van de partner. Wat onzekere mensen niet moeten doen is hun onzekerheid onderdrukken. Zeker in een liefdesrelatie zou daar juist ruimte voor moeten zijn. De partner mag best begrip hebben, maar te veel houdt onzekerheid in stand. Bedenk dat de meeste mensen veel te druk zijn met zichzelf om alles van jou op te merken.
Wat doe je eraan? Ben je onzeker houd jezelf dan steeds voor dat anderen je niet zo beoordelen als jij jezelf doet. Werk aan de winkel dus. Geniet van complimenten en wees niet zo streng voor jezelf. Stap niet in de valkuil van valse bescheidenheid. Vooral vrouwen kunnen hier vanuit de opvoeding last van hebben. Vertel je vriendin dus het volgende: Ben je onzeker, wijs lieve gebaren niet af met ‘ach, zo veel stel ik niet voor’ omdat je denkt dat bescheidenheid een positieve eigenschap is. Maak jezelf niet klein maar geniet van complimenten. Zeker die van je partner. Ze zouden het best wel eens écht kunnen menen wanneer ze hun liefdeof waardering uiten.
Het moet maar eens gezegd. Mannen begrijpen meer van vrouwen dan je denkt. Die van mij in ieder geval wel. En hij is alles behalve een softie. Hij heeft niet altijd zin in mijn gezeur, want ik zeur. Daar ben ik vrouw voor. Maar ondertussen luistert hij wel. Dat gaat niet altijd op wanneer ik de weekagenda doorneem – zodat we toch weer iets niet goed regelen. Wanneer ik vraag of hij de vaatwasser leeg ruimt, komt het ook niet altijd binnen. Idem wanneer ik uitweid over mijn werk. Allemaal niet belangrijk. Als het écht ergens over gaat heeft hij me gehoord. Gisteravond kreeg ik het keiharde bewijs. Man en ik zaten in de kroeg en het ging over mij. Ik zat met een pittige emotionele afweging. Ik heb pittige emotionele afwegingen. Daar ben ik vrouw voor. Ik had de zwaarte al gewogen met een vriendin, maar ik kwam er niet uit. En terwijl ik bijna huilde van vertwijfeling ging hij er eens goed voor zitten. Niet meer dan drie krachtige zinnen had hij er voor nodig. In de eerste lag de oplossing, in de tweede de motivatie. Hij sloot af met: Ik weet toch wie je bent, schatje, nog iets drinken? We dronken er nog een op de zonzijde van het leven. Laat mij nooit meer horen dat een man zijn vrouw niet begrijpt.
Vrouwen zijn romantischer ingesteld dan mannen. Zij koesteren veel langer dan de man het beeld van de eeuwigdurende romantische liefde. Zo rond hun 35e rijpt het idee dat zelfontplooiing belangrijker is dan seksuele trouw. Dat zou, volgens Noorse onderzoekers, de reden zijn dat vrouwen gemiddeld op latere leeftijd aan buitenechtelijke relaties beginnen dan mannen. Wél maken vrouwen de laatste jaren een inhaalslag op de man. Bij jongere generaties – twintigers en dertigers – plegen vrouwen even vaak overspel als mannen. Van vrouwen wordt gezegd dat ze vooral om emotionele redenen vreemdgaan.
Opvallend vaak gebeurt vreemdgaan van de vrouw na het overlijden van een ouder. Onduidelijk is of emotionele redenen écht de oorzaak zijn van vreemdgaan, of dat ze slechts als smoes worden gebruikt.
Een hoge status is goed voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid. Bij een lage status wordt minder controle over het leven ervaren. Dat leidt tot hart- en vaatziekten, depressies en angstoornissen. Amerikaans onderzoek heeft het mogelijk gemaakt te kijken wat in het brein gebeurt als de sociale status verandert. Gebleken is dat hersenen verschillend reageren wanneer de status hoog of laag is.
Hoe ze daar achter kwamen? Proefpersonen deden een computerspelletje waarbij ze te zien kregen hoe hoog ze scoorden ten opzichte van andere spelers. In werkelijkheid waren er geen medespelers. De onderzoekers wijzigden de score van de fictief aanwezigen in het nadeel van de proefpersonen. Wat ze zagen als reactie op de tegenslag was dat het ventrale striatum van de deelnemers in actie kwam. Dit deel van de hersenen ligt diep in het brein en is evolutionair gezien een van de oudste breinstructuren. Het attendeert de rest van de hersenen als een gebeurtenis belangrijk voor ons is. Wanneer de proefpersonen de slechtse waren, werden gebieden in de hersenen actief die negatieve emoties en frustaties veroorzaken. Gezondheidsproblemen van mensen met een lagere status, zo denken de onderzoekers, zijn waarschijnlijk een reactie op de geestelijke pijn.
