Jawel, manOman is verkozen tot Bedrijf van de Dag op 3FM. Vanochtend rond 10.15 en 11.45 uur hoor je onze favoriete muziek in de Bedrijven Top 10, vertelt presentator Gerard Ekdom wat over ons bedrijf en benoemt hij mij (!) tot Baas van de Dag! Daar ben ik natuurlijk apetrots op. Ellen en Selina bedankt! We gaan genieten van een lekker stuk taart en leggen tijdelijk even de benen op tafel. Natuurlijk nemen we de uitzending op, zodat je ‘m later nog eens terug kunt luisteren. 

Een goede relatie kan niet zonder een portie humor. Als je niet om elkaar en vooral met elkaar kan lachen, dan dooft het vlammetje al snel. Denk eens na: wanneer heb jij samen met je partner echt dubbelgelegen? Als je je dat niet meer kan herinneren, is het misschien goed om weer eens wat oude herinneringen op te halen. En dan niet die van dat romantische tripje naar Bretagne, maar die ene keer dat je zo’n blunder beging, dat lachen het enige was wat je kon doen.

Blunder?
Mijn beste blunder, die mij nu al 15 jaar wordt nagedragen, is de volgende. We waren net verhuisd naar Utrecht en als provincialen uit het pittoreske Purmerend was de stad voor ons een groot doolhof. We waren aan het klussen in ons nieuwe stulpje en moesten naar de bouwmarkt om hout te halen. Van de buren hadden we gehoord dat er een Gamma zat op de Oudenoord. Opgewekt stapten we in de auto, want de Oudenoord was helemaal niet ver, en met de kaart erbij (de TomTom was toen helaas nog niet uitgevonden) moesten we dat toch binnen een kwartiertje kunnen vinden.

De weg vragen
Maar al wat we zagen, geen Oudenoord. Na een uur onsuccesvol rond te hebben gereden, wilde ik een voorbijgangster de weg vragen. Mijn vriend vond het belachelijk dat we met de kaart in de hand niet zelf de weg konden vinden, maar ik stapte uit. Ik legde de plattegrond op het dak van de auto en samen met de hulpvaardige mevrouw bestudeerden we de kaart. Na de plattegrond enige malen te hebben gedraaid en met haar vinger langs watertjes en straten te hebben geschoven, zei ze in stomme verbazing: ‘Maar dit is de kaart van Rotterdam!’

Samen lachen
Nog hebben we er lol om. Als we het erover hebben, voel ik een soort kippenvel op mijn rug opkomen, een warm gevoel van diepe verbondenheid. Humor, lachen, het is elkaar verbaal kietelen; een heerlijk onderonsje. Onderzoek heeft uitgewezen dat lachen meestal geen verband houdt met iets grappigs, maar eerder een bevestiging is van de goede sfeer en verstandhouding tussen mensen. Het is dus zeker de moeite waard om zo nu en dan een echt grappig moment terug te halen en daar eens heel hard om te bulderen.

Ok, een beetje zekerheid is nooit weg. We hebben tenslotte ook een autoverzekering en een opstalverzekering. Maar de garantie van de gemeente Amsterdam dat je in je eigen huurhuis terug mag keren wanneer het samenwonen met je partner niet werkt, vinden wij getuigen van een wat al te groot cynisme.

Legaal onderverhuren
De gemeente Amsterdam heeft sinds 2004 een regeling lopen, waarin het onderverhuren van je huurhuis omdat je gaat samenwonen, gelegaliseerd is. Mocht het binnen een jaar misgaan, dan kun je meteen weer terug. Staat er wel weer iemand anders op straat, maar dat is het risico van het vak. Dit ‘proefsamenwonen’ is een groot succes. Dit jaar maakten 300 mensen er gebruik van tegenover 123 in het jaar daarvoor. In totaal hebben nu 959 Amsterdammers vanwege de liefde hun huis legaal onderverhuurd.

Behoefte
Er is blijkbaar behoefte aan non-commitment. En de overheid, haantje de voorste wanneer het om bemoeienis in de privésfeer gaat, spint er garen bij. De gemeenten en de woningbouwcorporaties (ja, in Wormerveer, Zaandam en Assendelft en bij Studentenhuisvesting SSHU in Utrecht heeft men ook een dumpgarantie) weten zo waar er onderverhuurd wordt, en dus wordt de illegale onderverhuur een halt toegeroepen. Bovendien weten ze de meest intieme details van je privéleven. Of je geschikt bent als partner en of je je zo ergert omdat hij de vuilniszakken niet buiten zet, dat je de relatie verbreekt.

Dumpen
Zou het niet veel interessanter zijn, wanneer niet het uit elkaar gaan gemakkelijker wordt gemaakt, maar juist het bij elkaar wonen? Dat getuigt namelijk van lef. Dumpen kan iedereen, maar een beetje inschikken, water bij de wijn doen, daar wordt de maatschappij een stuk beter van dan wanneer iedereen maar altijd op zijn strepen gaat staan. En dan die termijn. Een jaar bedenktijd. Nooit gehoord van de seven year itch zeker? Dat eerste jaar is alles nog rozengeur en maneschijn, maar daarna…. Nee, samenwonen wordt echt iets van stoere kerels en sterke dames. De mensen die zich niet laten dumpen!

Lees ik in de Volkskrant dat seksuele vrijheid twee kanten kent: enerzijds kunnen vrouwen zich vrijer opstellen dan ooit, dankzij pil en condoom en een vrije seksuele moraal, anderzijds is er de commerciële fantasie over sexy vrouwen met strakgetrokken lichamen, grote borsten en zonder schaamhaar, die zich gewillig schikken naar de wensen van de man. Een vrouwbeeld dat welhaast pornografisch te noemen is.  Raar? Helemaal niet!

Alles in balans
Het is waar. Alles heeft twee kanten. De vrijheid die je links neemt, zul je rechts moeten inleveren. Yin en Yang. Heb ik geleerd op mijn reis naar China, afgelopen drie weken. Hoewel er vanuit Westers oogpunt genoeg is aan te merken op de politieke situatie, de welvaartsverhoudingen binnen de landsgrenzen en de hygiënische omstandigheden, kunnen we ook veel leren van dit grote land. Een natie die zo vervlochten is met oude tradities, (bij)geloof en rituelen, met een meer dan 5000 jaar oude geschiedenis, moet ons toch ook iets bij kunnen brengen?
En dat is het yin en yang principe. Er is altijd evenwicht. Waar aan de ene kant een man staat, staat aan de andere zijde van de balans een vrouw, tegenover zwart staat wit, pijn versus plezier, geluk tegenover verdriet. Het hoort er allemaal bij. Ook in het westen. Vrouwen die enerzijds seksueel vrij willen zijn, moeten het niet gek vinden dat er anderzijds over ze gefantaseerd wordt. Dat geldt toch ook voor mannen? Van heren die zich als polygame vrijbuiter profileren, wordt door slimme (en vrije) vrouwen toch ook heerlijk geprofiteerd?

Reclame
Bovendien worden mannen net als vrouwen in de reclames ook als stereotype neergezet. De bierzuipende, boerende, naar wijven geilende kerel die een vrouw als een speelpop ziet? Ik heb nog nooit zo’n man in ’t echt ontmoet. En ik ken ook geen hoerige Barbies die zonder enig gevoel de ene kerel na de andere afwerken. Volgens mij zitten in elke persoon twee kanten, met een fijne uitspatting links, en zorgzaamheid en oprechtheid rechts. Dus tot het moment dat het tegendeel bewezen is, houd ik mijn wereldbeeld even op yin en yang.