Hemel zij dank, de G-spot bestaat toch! Het AD kopte vorige week dat The Independent on Sunday het heugelijke nieuws bracht dat het genotscentrum bij vrouwen wel degelijk realiteit is. Dat is een hele troost voor de ontelbare koppels die nog moesten bekomen van het nieuws dat de vrouwelijke G-spot helemaal niet zou bestaan.
Kenners in Frankrijk hebben vastgesteld dat de door een Duitser ontdekte G-spot wel bestaat. Terwijl nog geen maand geleden een stel Britse wetenschappers beweerden dat er geen wetenschappelijk bewijs zou zijn voor het bestaan van het omstreden genotsplekje aan de binnenwand van de vagina. Hierna brak de stijd om de G-spot los: op een gynaecologisch congres in Parijs verzekerde organisator Sylvain Mimoun de wereld dat de sceptische Britten gewoon slecht onderzoek hadden afgeleverd, dat in werkelijkheid niet minder dan 60 procent van de vrouwen over de G-spot beschikt en dat die ‘functioneel wordt bij de juiste interactie’.
Waar zit de G-spot?
Volgens chirurg Pierre Folden toont het recente tweelingenonderzoek aan het Londense King’s College, waaruit zou blijken dat er geen prikkelplek bestaat, ‘een gebrek aan respect voor wat vrouwen zelf zeggen’. ‘Die conclusies waren totaal onjuist omdat ze uitsluitend steunden op genetische waarnemingen en het duidelijk is dat er veel varianten bestaan in de vrouwelijke seksualiteit en dat die niet kan worden gereduceerd tot een ja of een nee, een ‘aan’ en ‘uit’.’ Een orgasme via de G-spot blijft dus een persoonlijke aangelegenheid. En dat willen wij vrouwen toch allemaal!
De G-spot werd in de jaren ’40 ontdekt door de Duitse gynaecoloog Ernst Grafenberg en werd veertig jaar later een begrip door een boek van de Amerikaanse seksuologe Beverly Whipple. Sindsdien wordt er op hoog wetenschappelijk niveau over geredetwist.
