De nieuwe manager. De nieuwe generatie managers wil best een topfunctie maar alleen wanneer dit niet ten koste gaat van het thuisfront. Het zakenleven raakt ervan doordrongen dat de Angelsaksische organisatiemethode niet meer zaligmakend is. Of dan toch dat de werknemers er niet meer op zitten te wachten. Winst komt uit mensen en dat kapitaal moet zich goed voelen wil het goed kunnen presteren. Steeds meer leiders beseffen dat ‘je goed voelen’ niet begint of eindigt bij de kantoordeur.  

Ambitie. Jonge managers beginnen ambitieus aan hun loopbaan, maar rond 40-jarige leeftijd neemt die ambitie snel af. Twynstra Gudde Interim Management hield een onderzoek onder 600 managers tussen de 30 en 40 jaar. Een kwart van de ondervraagden wil best een topfunctie, maar 80% geeft aan voorrang te geven tussen een goede balans tussen werk en privé. Ruim 70% wil geen bestuurszetel als dit betekent dat ze het ‘thuisfront minder zien’. Een inhoudelijke fijne baan wordt belangrijker gevonden dan goed verdienen. Persoonlijke ontwikkeling wordt belangrijker gevonden dan een geslaagde carrière.

Werkkapitaal. Persoonlijke ontwikkeling heeft veel te maken met wat je op je werk doet, maar lang niet alles. Een belangrijk deel vind je thuis, bij je partner of gezin. Steeds vaker ontlenen we onze waarde aan een totaalbeeld. Vraag iemand zich voor te stellen en hij of zij noemt vaak in één adem zijn of haar beroep. De leiders van nu worden zich bewust dat dit maar een deel is van wie je bent. En juist daar gaat het om wanneer je het over werkkapitaal hebt. Het gaat er niet alleen om ‘wat de werknemer doet’  maar wie hij of zij is.

Bron: nrcnext

Koud. Als zij regelmatig klaagt dat ze het koud heeft, kun je maar beter een goed gesprek aanknopen dan een warme trui aanbieden. Er zou wel eens meer aan de hand kunnen zijn. Een arm om haar heen doet namelijk ook wonderen. Volgens psychologen hebben mensen die zich eenzaam voelen het namelijk kouder dan mensen die zich niet eenzaam voelen. Personen die zich eenzaam voelen, schatten de temperatuur in een kamer lager in en hebben meer trek in warme dranken. De warmte moet toch ergens vandaan komen…

Soep en koffie. In het onderzoek werden proefpersonen gezamenlijk aan een balspel gezet. Een deel van de groep werd opzettelijk genegeerd. Na het experiment hadden de verstotelingen meer trek in soep en koffie dan de mensen die het gezellig hadden. Ook schatte de ‘eenzame groep’ de temperatuur  van de ruimte waarin zij waren lager in. Volgens de psychologen is het verband tussen eenzaamheid en kou aangeleerd in de vroege jeugd. Wanneer een kind wordt vastgehouden, voelt dat warm. Latere ervaringen houden deze koppeling in stand. Liefdevol voelt letterlijk warm, eenzaamheid koud.

Bron: Psychological Science

Vorige week ruzie gemaakt met mijn vriend! De vonken spatten ervan af. Hij wilde niet eerder weggaan van zijn werk om op tijd bij mij te zijn. Let wel: we hadden elkaar al 2 weken niet gezien. Ik vond dat hij dan maar niet moest komen. Ja, als iemand zijn werk belangrijker vindt… Dus belandden we in een oeverloos heen en weer beschuldigen van ‘ik moet tijd voor mezelf hebben’ tot ‘ja, maar ik ben er ook nog’. En eind van het liedje was dat hij me beloofde mijn huissleutel terug te sturen.

Oh ja, en hij knalde de hoorn erop. Als iets me kwaad maakt, is dat het wel. Vluchtgedrag. Oh, geen zin meer in de discussie? Kap ik ‘m toch gewoon af. Holbewoner!

Spijt
De volgende dag was ik alweer wat milder gestemd, en had ik spijt van de dingen – die eigenlijk niets met onze ruzie te maken hadden – die ik hem naar zijn hoofd gesmeten had. Ik sms’te een benepen berichtje, dat ik liever had dat hij de sleutel gewoon een keer langsbracht als hij toch in de buurt was. Gelukkig, hij belde. Hij wilde helemaal niet boos zijn op me, want hij gaf toch om me. Maar ik moest toch wel begrijpen dat… en voor ik het hele verhaal weer opnieuw aan moest horen, zei ik dat hij gewoon lief was, en dat hij het weekend maar eens even helemaal voor zichzelf moest nemen. Gut, lekker grootmoedig. Maar we waren in ieder geval weer ‘on speaking terms’.

We bellen
In het weekend nog even heen en weer gebeld, en maandag afgesproken dat hij donderdag toch echt langs zou komen. Ik voelde me zenuwachtig, twijfelde of ik ‘m niet veel te veel zijn zin gaf, dat ik ‘m toch zo leuk vond, en of dit gedoe ooit zou veranderen. Wat een vrouw zoal denkt.
Woensdag belden we nog even, en de buik kriebelde alweer als vanouds. Ik vermeed de vraag hoe laat hij bij me dacht te zijn. Uit eigen beweging zei hij dat hij zou bellen als het later werd. ‘Niet meer dan normaal.’
Ik lachte dat ik het wel zou zien, want dat ik daar geen ruzie meer over wilde krijgen. ‘Ruzie? Dat was geen ruzie. We hadden een meningsverschil.’ ‘Geen ruzie?’ stamelde ik. ‘Als dat geen ruzie was, dan wil ik niet weten wat bij jou wel een ruzie is.’ Zegt-ie doodleuk ‘Oh, ik ben dat alweer helemaal kwijt hoor.’ Jezus! Kwijt! Onze relatie was gewoon uit!’

Meningsverschil. Planetenverschil zul je bedoelen: hij van Mars ik van Venus. Afsluiten en opnieuw beginnen. Waarom is dat voor vrouwen zoveel moeilijker dan voor mannen. Of is dat een fabeltje? Zegt-ie maar wat. Ik zou ’t in ieder geval graag van hem leren. En hoe vaak sluit je af, voor het genoeg is? Ik zal het onze manOman coach eens vragen. Maar ja, dat is dan weer een vrouw…

We zijn verveeld. Waarschijnlijk herken je het van vroeger. Bij verveling wil je niets. Kwam je moeder met onzinnige suggesties als kleuren of lezen en kon jij alleen maar verveeld bedenken dat ze er helemaal niets van begreep. Eenmaal volwassen begrijpen we het zelf niet meer. Ons leven is vol, overvol, en toch vervelen we ons. Veel Nederlanders tussen 18 en 65 jaar hebben moeite met de regelmaat van hun leven. Driekwart zou wel eens vaker verrast willen worden. Wilde je vroeger bij verveling niet aan de hulp van een ander, eenmaal volwassen verlangen we meer dan ooit dat de ander ons uit de sleur trekt. Zelf voor wat meer avontuur zorgen blijkt voor veel Nederlands een brug te ver. Dat is althans de conclusie van Bureau Motivaction dat 600 Nederlanders ondervroeg naar sleur en verveling.

Verrassing
Nederlanders willen de sleur onderbreken maar weten niet hoe. We denken dat een ander daar iets aan moet doen en we willen vaker verrast worden. Reizen is nog wel het meest gewaagde wat we tegen verveling kunnen bedenken, maar op een safari zit niemand te wachten (1%). Voor het ontmoeten van een nieuwe liefde lopen ook maar weinig mensen warm (2%). Nog schokkender is dat 38% zegt helemaal niet te weten waar hij of zij nog van droomt. Ik vind dat erg. Volgens mij zijn we niet alleen verveeld maar ook verwend en daarboven heeft sleur onze fantasie aangetast. Terwijl het zo simpel is. 

Wanneer driekwart van de mensen verrast wil worden, maar niet wil reizen. Wanneer we niet meer weten wat onze dromen zijn, maar wel weten dat we niet zitten te wachten op een nieuwe liefde, dan kan ik niet anders concluderen dat je met manOman een heel eind komt.

Gratis
Verras je lief weer eens. Hij of zij zit er om te springen! Kadootjes drukken waardering uit, maar tijd voor elkaar maken ook. Gebruik je fantasie. Een restaurant is leuk, evenals film en theater, maar laat je nu eens niet vermaken door anderen. Regisseer zelf! Neem hem of haar mee voor een avondwandeling en ga zoenen onder een lantaarnpaal, hang kerstverlichting in je tuin, sleur je lief achter de tv vandaan en vertel je dromen onder jullie eigen sterrenhemel. Haal de luchtbedden van zolder, trek een Bordeaux open en ga samen kamperen in de woonkamer. Het maakt niet uit, als je actie maar onverwacht is en niet alledaags. Neem een beetje risico en doe eens gek. Zo blijf je lekker spannend voor elkaar en krijgt verveling in je relatie in ieder geval geen kans. 

Alarmerend nieuws! Uit de Life & Living Trendmonitor 2008 van onderzoeksbureau Trendbox blijkt dat we steeds minder vrienden hebben. Ik persoonlijk niet, natuurlijk, maar op de stelling ‘Ik heb veel vrienden en kennissen’ antwoordde 53% volmondig ja, terwijl dat vorig jaar nog 59% was, en in 1995 maar liefst 70%!
Ook het percentage dat zegt gemakkelijk vrienden te maken is gedaald: van 49 procent in 2005 naar 45% nu. Dat is toch heel erg? Menselijk contact is een eerste levensbehoefte, die je doet glimlachen. En dat, hebben we onlangs gelezen, maakt een mooier mens van je.

Internet vrienden
De resultaten worden enigszins verklaard door een ogenschijnlijke paradox: 30% van de Nederlanders zegt door internet in hun privéleven meer contact te hebben met andere mensen. In 2005 antwoordde nog maar 13% met ja op die vraag. Is dit dan de keerzijde van internet? Je hebt wel contact maar je maakt geen vrienden. Je spreekt mensen niet meer echt. Je wisselt wat beleefdheden uit, vooral op Hyves en andere sociale netwerken. Je spiekt eens wat achter de voordeur, omdat je op die internetsites zo lekker stiekem in het leven van anderen kunt gluren. En het slot van het liedje is, dat je uren achter de computer doorbrengt en je échte vrienden niet meer ziet. Bereikbaarheid, via e-mail, voicemail, sms en msn, heeft blijkbaar zijn grenzen.

Indivdualisering
Druk, druk, druk dus. Maar niet altijd met de goede dingen. Je werkt te lang, je hangt te veel voor de buis. De e-mail en de telefoon en alle doorgestuurde berichtjes zorgen voor een non-stop stroom aan contacten. Maar je hebt geen tijd meer voor jezelf en je geliefden. Maar nu is het genoeg. Ik kap ermee. E-mails lees ik alleen nog om 9 uur, 12 uur en 17 uur en dan neem ik een half uur de tijd om ze te beantwoorden of weg te gooien. Daar tussenin werk ik, eet ik, speel ik wat met mijn kind en bel ik een vriendin. Ik fiets weer eens naar die oude buurvrouw die verhuisd is en ik organiseer een feestje. Nodig ik al mijn oude schoolvrienden weer eens uit. Die zullen niet weten wat ze overkomt…