Paul Simon komt naar Nederland. Hij komt samen met Sting en dat wordt een happening. Reden voor de jongens op radio 2 om weer eens wat oude Paul Simon nummers te draaien. Leuk! Maar opeens viel me iets op in het nummer 50 ways to leave your lover. Paul mag dan een begenadigd tekstschrijver zijn, aan 50 manieren komt hij niet. Nou denk ik dat je best aan 50 manieren kunt komen om je geliefde te verlaten, maar dat wordt dan een lijstje met ‘hop on the bus, Gus’, ‘slip out the back, Jack’ en ‘make a new plan, Stan’. Niet zo interessant dus, en behoorlijk respectloos. Wat mij betreft zijn er maar drie manieren om je ‘lover’ te verlaten: via de dood, rücksichtslos of liefdevol.
Afscheid via de dood
De dood is de meest definitieve, ongewenste en een zeer ingrijpende manier waarop je afscheid moet nemen van je lover. Je geliefde kan ziek worden – dan kun je nog een beetje aan het idee wennen -, een ongeluk krijgen, of plotseling bezwijken aan een hartaanval. En wanneer dat dan niet thuis gebeurt, waar je nog even in elkaars ogen kunt kijken, maar op het werk of onderweg, is dat helemaal verschrikkelijk. Geen waarschuwing, geen gewenning aan het idee van een naderend afscheid, geen woorden meer.
Rücksichtslos afscheid nemen
Idem dito is de ‘rücksichtslose’ manier. In één klap alle banden doorsnijden, liefst midden in een telefoongesprek over koetjes of kalfjes of een mailwisseling. En dan gewoon niets meer laten horen, alsof je van de aardbodem verdwenen bent. De lover vol vragen, verdriet en twijfels achterlatend: leeft hij überhaupt nog of is hij getroffen door een hartaanval? Het enige verschil met een plotselinge dood is dat de in de steek gelaten geliefde niet het afscheidsritueel mag doormaken, dat een weduwe of weduwnaar wel – en met reden – moet doormaken. Dan komt het lichaam tenminste nog thuis, en kun je tot een week aan het idee wennen dat degene die daar ligt vol liefde voor je leefde en door een hogere macht weg is geroepen. Dan kun je afscheid nemen en er misschien iets van proberen te begrijpen, dat is zo belangrijk voor het verwerkingsproces.
Afscheid nemen met liefde
Ik opteer voor de laatste optie. Liefdevol afscheid nemen. De ander het respect gunnen dat je hem of haar kenbaar maakt, waarom je de banden definitief wilt doorsnijden. Je twijfels of verdriet met hem of haar delen en dan besluiten dat het beter is zo, in ieder geval voor dit moment. Een ritueel als het ware, dat is zo belangrijk. Dat de ander weet dat je geen lucht voor hem bent, dat je een indruk hebt achtergelaten die, al dan niet meer gewaardeerd, in ieder geval wordt erkend. Zo’n moeite is dat toch niet? Zullen we afspreken dat we het voortaan zo doen? Of kiezen we voor de 50 ways van Paul?
