Een man blijft een man

Dat is een inkopper waar geen speld tussen te krijgen is. Wat ik bedoel te omschrijven is dat grijze gebied waarin mannen én iets doen wat je niet had verwacht en gelijktijdig toch dat kind blijken te zijn waar ze zo vaak voor worden versleten. Nu slijt ik niets, zeker geen clichés. Ik ben gek op jongensachtige mannen. Wanneer er dan ook nog een verrassing bij komt, zou ik in de hemel moeten zijn.

Rots in de branding
‘Ik ben even bij de speelshopper geweest’. Ik dacht dat hij het type winkel bedoelde dat je niet hardop uitspreekt in het bijzijn van kinderen maar dat was het niet. ‘Maar hier blijven jullie vanaf’. Zou ik toch goed zitten? Het was gênanter dan dat. Mijn rots in de branding had zichzelf een radiografisch bestuurbaar helicoptertje kado gedaan. Hij vond het nog normaal ook. Wat slim van hem was, om mijn voor de hand liggende opmerking over kinderachtig gedrag voor te zijn. Bij huisdieren die bang zijn voor onweer moet je ook net doen of het donder en weerlicht buiten de gewoonste zaak van de wereld is. Dat houdt ze kalm.

Blije mannen
Sindsdien zijn er verloren mannen-momentjes, ver buiten het bereik van mijn brein, waarin het technisch speeltje van de kast wordt gehaald en even door de kamer mag vliegen. Bij ons laatste familiebezoek aan mijn schoonbroer en schoonvader mocht het ding mee. Zelden in mijn leven zag ik drie mannen live zo blij worden van de vliegkunst als toen het ding boven het gazon zijn wendingen maakte. Schoonzus en ik namen nog maar eens een roseetje terwijl schoonmoeder iets aan het eten ging doen. Over clichés gesproken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *