Het lijkt wel een never ending story, maar goed, daarover zometeen meer. Vorige week schreef ik al over Lena en haar moeder die ik leerde kennen tijdens de wintersport in Oostenrijk, en over de escapades daaruit voortvloeiend. Door pech met de auto van één van mijn reismaatjes, moesten wij een extra nacht in een hotel langs de Autobahn doorbrengen. Niks ernstigs, maar het duurde gewoon 12 uur voordat er een vervangende auto was van de leasemaatschappij. Het is daarom dat ik een dag later ben met mijn blog, en dat terwijl het verhaal gewoon verder gaat. Ik sta te popelen om erover te vertellen.

Sms-terreur

Lena en haar moeder vertrokken twee dagen eerder dan ik naar huis. Onderweg had Lena mij al regelmatig lieve berichtjes gestuurd. Het was duidelijk dat ze het zou waarderen wanneer ik eens bij haar langs zou komen en andersom. Eenmaal thuis begon haar moeder ook al te sms’en. De inhoud van haar sms’jes ging redelijk gelijk op met die van Lena. Deze inhoud zal ik niet letterlijk herhalen. Het komt er in grote lijnen op neer dat mij een warm onthaal te wachten staat, mocht ik hun kant opkomen. Nou mag je wel weten dat ik met Lena niks meer heb gedaan dan zoenen en aftasten. En dit terwijl haar moeder mij alle hoeken van hun appartement heeft laten zien. Weliswaar erg snel en vlug, maar toch, het blijft heel… ‘apart’! Lena was hiervan niet op de hoogte, althans, daar ging ik vanuit.

Ik en vreemdgaan

In sommige opzichten vind je mij na het lezen van mijn blogs wellicht een rare snijboon. Toch is vreemdgaan, hoe gek het ook mag klinken, helemaal niet mijn ding. Aangezien ik merkte dat bij Lena de liefde erg diep zat en ik ook wel baalde van wat er voor was gevallen met haar moeder, besloot ik haar te vertellen dat haar moeder mij had aangerand. Het gaat immers om gevoelens… Maar hoe kon ik zo naïef zijn? Wanneer ik had geweten wat ik nu weet dan….. ach, achteraf geklets.

Moed bij elkaar geschraapt

Eergisteren sprak ik Lena door de telefoon en na lange twijfel van mijn kant waagde ik het erop. Ik vertelde haar in hoofdlijnen, zonder details, wat was voorgevallen met haar moeder. Wat bleek? Het mormel had met haar moeder onderweg naar huis allang in geuren en kleuren details uitgewisseld over mij. Van het begin af aan had ze geweten wat er was gebeurd! Sterker nog, ze was opzettelijk iets langer weggebleven, op de bewuste verkrachtingsmorgen, zodat moeders alle tijd had! Het was vooraf geregeld! Kijk, met dat soort regelingen heb ik weinig moeite, bovendien, wie ben ik om hier iets tegenin te brengen zolang beide dames van elkaar weten dat……. Meteen kwam in mij op waarover ik een aantal weken terug in mijn blog schreef; de wens van iedere man! Lena zou het bespreekbaar gaan maken met moeders…

Oeps

Gisteren werd ik gebeld met het nummer van moeders, dus nam ik op met een Duits koosnaampje dat niks te raden overliet over wat ik graag zou willen uitspoken met haar. Andere kant van de lijn: EEN MANNENSTEM! “Mannenstem!”: dacht ik nog, dat moet een vergissing zijn. Dus ik kijk nog eens naar het telefoonnummer. Nee, geen vergissing, het nummer van moeders. De man begint een prachtige Duitse scheldkanonnade en na twee zinnen begreep ik wie ik aan de lijn had: Vaders, oeps!

Deugniet in duigen

Mij werd vriendelijk doch dringend verzocht geen contact meer met moeders op te nemen. De tweede keer in korte tijd viel mijn plannetje in duigen. Hoe hij erachter was gekomen, weet ik nog steeds niet. Wel denk ik dat hij niets van Lena weet. Zal ik het doen? Pfffff!

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.