De moderne man draait zijn hand niet om voor een gezichtscrèmetje of een diepgaand gesprek over hem en haar. De mannen in mijn omgeving zijn een voor een gevoelig, behulpzaam en vredelievend. Er lopen er echter een paar tussen die nog graag de macho uithangen. En eerlijk gezegd, dat is een verademing.

Lekker ding
Neem nou R, een mooie kerel van een jaar of 45, ICT’er met vrouw en drie kids. Vanaf het moment dat ik hem leerde kennen, hoorde ik hem stoere verhalen vertellen over zijn leven ‘voor haar’, en de rechten en plichten die zijn vrouw volgens hem zoal behoorde te hebben. Hij zei dingen als ‘ja ik heb niet voor niets een lekker jong ding uitgezocht’, ‘ik heb een midlifecrisis en mijn vrouw vindt het goed’ en ‘als mijn vrouw niet mooi en strak blijft, mag ik van haar een ander zoeken’.

Mannelijkheid
Maar nu. Nummer drie is koud gearriveerd of hij en zij hebben besloten dat het hier moet stoppen. En zij heeft aangegeven dat het nu ‘eens een keertje zijn beurt is om pijn te lijden’. En meneer heeft het onderspit gedolven en vertelt mij nu langs zijn neus weg dat hij van de week een ‘knipje heeft gehad’…. alsof ik dat stoer vind!
Wat blijft er nou over van zo’n machoman, waar je als vrouw nog eens een beetje over kan roddelen en klagen, als hij je intieme details gaat vertellen over de manier waarop hij zijn mannelijkheid verloren heeft? Geboorte beperking, alla, en fijn dat hij zijn verantwoordelijkheid neemt. Maar dan hoor ik toch liever de verhalen van de manier waarop hij zijn maagdelijkheid verloren is, en hopelijk komt daar geen schaar aan te pas.