Rijdend door de regenachtige avond, over de A12, radio 2 aan, Sara Kroos. Vanavond een interview met niemand minder dan Herman van Veen. Sara en Herman, beiden geweldenaars. Er wordt de luisteraars gevraagd iets te sms’en wat je associeert met Herman. Dezelfde avond zal een ode gecomponeerd worden aan de hand van de berichtjes, geinige citaten, serieus of maffe stukjes, literaire herinneringen, het maakt niet uit! Het luisterende publiek bepaalt.

Herman

In de auto een sms schrijven, checken en versturen, het valt niet mee, en bovenal mag het niet. Tegen beter weten in klop ik in: Stier Herman de geweldenaar, en druk slingerend van middenberm tot vluchtstrook op ‘send’. Want evenals de beroemde stier, oefent Herman zijn beroep vol vuur en passie uit. De Stier geeft vele vrouwtjes waar zij naar smachten, terwijl Herman, als literair virtuoos, zijn publiek avond aan avond weer entertainment geeft waar het om vraagt. Dat laatste doet hij door op geheel eigen wijze, met een eigen cadans, een eigen stijl, en vooral met geweldige woordkeuzes en zinsbouw, in diverse Europese landen op te treden.

Hoe anders

Beide Hermans zijn geweldenaars. Beiden vertellen niet hoe goed ze zijn in het uitoefenen van hun professie. Menigeen zal herkennen dat Herman op grote onbereikbare hoogte staat. Toch is de man bescheiden, bereikbaar, aanspreekbaar, sympathiek, intelligent, en eigenlijk alles wat eenieder zichzelf zou toewensen aan positieve eigenschappen. Hoe anders was het deze week met Ivo Niehe die pochend op de buis verscheen. Iedereen weet dat Ivo zijn talen beheerst, op een neutrale manier iedereen te vriend weet te houden in interviews, et cetera. Toch was het schrikken dat deze man, op zijn manier ook een geweldenaar, zichzelf zo omhoog zat te verheerlijken. De ene geweldenaar is de ander niet. Of, wat te denken van Rob de Nijs, die evenals Herman zich tot op late leeftijd kan voortplanten, de geweldenaar!

Hoe herken je ze?

Hoe herken je de geweldenaar? Waaraan moet hij of zij voldoen en wat moet je ervoor doen? Velen hopen ooit bekend te worden en daardoor tot geweldenaar te worden verheven. De meesten bereiken die status echter nooit. Ook zijn er mensen die maffe dingen doen, zoals een plaszak uitvinden, en erger nog, durven te introduceren. Hoever moet je gaan? Er is een knappe man, die een 40 jaar oudere ge-botokste lelijke schatrijke draak van een vrouw trouwt en volhoudt dat het louter liefde is. Indien dat laatste waar is ben je in mijn ogen een geweldenaar. Toch neig ik naar ongeloof wanneer het sprookjes betreft. En hoe zat het met Jeroen Pauw? Beweerde hij niet met meer dan 200 vrouwen te hebben liggen batsen? Wat een Don Juan, de geweldenaar!

Hoe ver moet, kun of mag je gaan?

Jackass, een serie waar absurde, lompe, gevaarlijke en vooral domme stunts, de rode draad van ‘het verhaal’ vormden, wie kan het zich niet herinneren? Niet dat ik dagelijks keek, maar wanneer het voorbij kwam, betrapte ik mezelf er op, naar dit soort stupide tv te kijken en het nog vermakelijk te vinden ook. Op hun eigen’wijze’ waren ook zij geweldenaars.

Hoe word ik een geweldenaar voor Dummies?

Een geweldenaar, de man die de gele autodidact boekjes heeft bedacht, schreef en voor een groot publiek op de markt bracht. Maar hoe word ik zelf een geweldenaar? Is het geld, klasse, inzet, intelligentie, geluk of waar zit het hem in? Allereerst denk ik dat je een groot publiek moet aanspreken met iets wat nieuw of anders is. Misschien een kunstje bedenken dat nog niemand voor jou deed. Het mag best tegen de gangbare orde ingaan. Nadenken over belangrijke zaken in de samenleving, en er een eigen draai aan geven. Monty Phyton is er groot mee geworden, wat een geweldenaars waren dat.

Ineens weet je het: je wordt geweldenaar!

Mijn dochtertje kan rijmen als een dolle. Vooral woorden als; poep, scheet, pies, drol, wind, kakken, et cetera wekken bij haar een hilarische lach op. De woorden die ze vervolgens laat rijmen staan vaak niet eens in de Dikke van Dale. Vernieuwend? Haar kunstjes zijn absoluut anders. Met de jaren die mijn dochtertje nog te gaan heeft, maakt zij meer kans dan ik op mijn 43e. Bovendien kan ik haar nu nog sturen en helpen om een gigant te worden, met pindakaas ofzo. In mijn ogen is ze nu al de status van geweldenaar voorbij. Weet je wat, ik ga mijn dochtertje van zes managen tot een vioolvirtuoos, of acrobaat, of tennisster, of goochelaar, of…… Ach, ik ben geen geweldenaar maar wel gelukkig zoals ze nu is. Hoef ik ook niet bescheiden te blijven, wel zo makkelijk. Toch blijven voor mij twee vragen onbeantwoord: ‘wie vond nou die plaszak uit’ en ‘waarom kwam stier Herman niet voor in de ode aan Herman?’

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com