Waarschijnlijk denk je bij het lezen van deze titel: “Hij is homofoob!” Maar nee hoor, dat ben ik niet. Niet dat ik me ervoor zou schamen, maar gewoon nee. En eenieder die naar het songfestival keek, kan niet anders dan beamen dat ook de Zweedse host gul de draak stak met het ‘homosuele’ publiek. Een publiek dat overigens tegen ieders verwachtingen in niet altijd de beste smaak blijkt te hebben. En waarom keek ik dan? Ach, ik ben zo’n meekijker. Thuis niks te vertellen, hè, zoals zo velen…
Smaaktwist
Over smaak kun je niet twisten. Alleen wil het toeval dat ik met een enorme dosis goede smaak ben uitgerust. Zo vind ik dat er landen zijn die werkelijk geen muziek meer zouden moeten mogen maken. Landen als Griekenland bijvoorbeeld. Laat ze weer meedoen zodra ze voldoende hebben terugbetaald aan de EU of zo. Maar bedenk iets om hun wanmuziek te weren.
Toch zijn er wel landen die een aardig deuntje – met al dan niet een leuke act – produceerden. Denk hierbij aan Ierland, België, en ja, ook Nederland deed het dit keer best aardig. Het was weliswaar niet songfestivalritmisch maar het was tenminste een heel aardig wijsje.
Denmark
De inzending van Denemarken was gewoon goed volgens de gayvisiestandaard, wat die ook wezen moge. Maar hoewel de Denen tegen de Duitsers aan liggen te schurken, was het lied van Duitsland gewoon schandalige plagiaat! Dat hoorde iedereen. Of het die Fälscher of de historie was, ik weet het niet. Duitsland eindigde in ieder geval op een terechte lage plaats. Waarom ook Ierland zo laag eindigde? Schiet mij maar lek.
Waarom nog kijken?
Altijd hetzelfde potje. Niemand stemt op Duitsland, maar wanneer je voldoende geld bijdraagt mag je altijd meedoen aan de finale. Altijd haat en nichten-nijd. Gordon (die van die verschrikkelijke Voices en de glitterpakjes) had negatief commentaar op Anouk, de Oostbloklanden stemden zoals altijd voorspelbaar op elkaar, de Belgen lieten Nederland niet in de steek en vice versa, et cetera. Ach, het bekende liedje. Hee, liedjes!! Draaide daar het songfestival niet ooit om? Nee, het draait om strategie hoorde ik op Radio 2. Er werd letterlijk op deze kwaliteitszender aanbevolen strategisch op ‘mindere’ landen (lees liedjes) te stemmen. Waarom zouden we eigenlijk nog kijken?
Gewoon stoppen
Stel dat Nederland als eerste land eens zou zeggen: “Fuck off, wij kappen ermee!” Zou dat niet tenminste heel gaaf en stoer zijn? Een geweldig voorbeeld voor andere landen en ook eerlijk naar het Nederlandse publiek. Hetzelfde Nederlands publiek dat werkelijk denkt invloed te hebben op het winnende lied! De poten maken er een potje van, de Russen vrezen voor een nichtenbal, de Nederlanders vrezen Gordon, Abraham en Sieneke, wij vrezen de Grieken en de Russen die bejaarden, aliens en Dracula’s sturen. Het leven zou gewoon verder gaan zonder een festival dat ooit over het beste liedje ging en dat allang niet meer doet. En ik? Ik kan gewoon de film kijken die ík wil, de cd opzetten waarnaar ík wil luisteren, het boek lezen dat ík wil lezen, of de kroeg in duiken. Heb ik eindelijk weer eens echt wat te vertellen thuis.
Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar 
Ook werden deze week onze huidige en toekomstige staatshoofden bloot afgebeeld in een tv-programma. Ze poseerden tezamen met enkele Papoea’s, ofzo. Het was niet echt hoor! Nee het was in scène gezet. De ophef om het hoofddoekje van Hare Majesteit en dat van Maxima, en het daaruit volgende Twitterbericht van Geert waren aanleiding voor deze persiflage. Wat zag Maxima er trouwens op de echte foto met die hoofddoek prachtig uit zeg! De humor van de fake foto zag ik ook wel in, het was slechts het beeld dat ontsproten was aan het brein van iemand die in zijn jeugd evenals ik het geweldige blad MAD moet hebben gelezen. Niet nieuw dus want dit soort afbeeldingen kwam je er vaak tegen.
