Wildplassen of wild plassen; het is maar hoe je het bekijkt. De verschillen zijn groot. Een grappig woord ‘wildplassen’, wie heeft het bedacht? Soms moet je ineens heel nodig plassen, en wel nu! Het overkwam mij vaker, in de file, in een drukke winkelstraat, in de auto in een onbekende stad zonder parkeerplekken. Geen toilet in de buurt om de behoefte te doen. Dan maar even snel de auto op de vluchtstrook, gevarenlichten aan, en tegen de vangrail. Opgelucht kon ik weer verder. Vergelijkbare verhalen kan ik over steegjes, tuinhekjes, lichtmasten, bomen en struiken vertellen.

Typisch mannelijk gedrag

‘Typisch mannelijk gedrag’, is de eerste gedachte bij menig vrouw, en ja, ook ik ben in eerste instantie geneigd hiermee in te stemmen. Oh nee, toch niet. Ik heb een nicht die evenals ik teveel koffie, water en wijn drinkt, en ook zij moet om de haverklap naar het toilet. Ze lijkt me zeker niet het type dat het in haar broek doet omdat er geen toilet in de buurt is. Ze is ‘mans’ genoeg om het gras ergens te besproeien.

(Jeugd) herinneringen

Toen ik nog studeerde, kon je pissen zonder ervoor beboet te worden, en zelfs toen er boetes gingen rollen kwam ik er altijd met een waarschuwing vanaf. Vaak heb ik goddelijk mijn buis leeg gebruld tegen grassprieten, struiken, keien, ijsschotsen, duinen, huizen, woonboten, wastafels, lege bierglazen (onder de bar), barkrukken, et cetera? Ach, dat waren nog eens mooie tijden! En na zo’n verlossende blaas-ontspannende plas was er die opluchting!

Ik moet vaak heel nodig

Nog even over die file waarin ik ooit stond. Ik heb dus de slechte gewoonte om veel te drinken in de auto. Geen alcohol. Nee, vooral koffie, Optimel et cetera. Soms rijd ik van toilet naar toilet. Wanneer ik ’s nachts droom van watervallen, stromende bergbeekjes en kletterende golven op het strand, doe ik het haast in mijn broek. In die bewuste file werd mij een halt toegeroepen door oom agent, net toen ik tegen de vangrail stond te sassen. ‘Halt toeroepen’, alsof ik heel wild rennend aan het plassen was. Weer zo’n vreemde uitdrukking. Toen ik hem uitlegde dat ik een gevaar op de weg was geworden als ik niet had kunnen wildplassen, en dus eigenlijk handelde in de geest der wet, verdween het boekje met de opmerking: ‘Voor deze ene keer dan maar!’ Hij had het begrepen.

Mijn oom Von Munchhausen

Helaas gestorven, en een Baron dat was hij ook al niet. Wel had hij geweldige verhalen. Zo zijn wij bij ons in de familie fors geschapen, dat weet eenieder. Wij zijn de witte negers van Europa, en niet omdat we zo’n lekker ritmegevoel hebben. Nee, wij zijn een groot ‘geslacht’ en vorstelijk bedeeld. Mijn oom wist dit altijd rijkelijk te overdrijven. Zo werd hij eens, naar eigen zeggen, tijdens het wild om zich heen plassen, gestoken door een bij of wesp. Niet zomaar gestoken, maar eh….., tsja, hij werd uitgerekend DAAAAR gestoken. Nu moet je weten dat ik het verhaal tenminste vier keer heb gehoord, en iedere keer dat hij het vertelde zwol het ‘ding’ meer en meer op. Op het laatst had hij een lul van ten minste 50 cm! Wat een lol had hij iedere keer weer dat hij over deze wildplaspartij kon vertellen.

In de geest der wet

Wetten zijn er om na te leven, niet om domweg te controleren op de naleving ervan. De wet op wildplassen heeft ooit de bedoeling gehad te voorkomen dat in ieder donker steegje de zure pislucht de frisse buitenlucht overtreft. In landelijk gebied stoort immers niemand zich eraan wanneer men een boom omver probeert te zeiken. Ook wanneer ik op zee in mijn wetsuit pis zal niemand mij een boete opleggen. Het gaat hierbij uiteraard om de bestrijding van overlast.

Wilde plassende vrouw

Eens liep ik nietsvermoedend een steegje in om mijn blaas te gaan ontspannen en legen. Het lot bepaalde anders. Ik liep een trauma op. Wat zag ik daar? Een wilde plassende vrouw, dampend van de stoom, gehurkt op haar benen. Ze liep leeg! Uit haar verontschuldiging maakte ik op dat ze Duits was. Dat was schrikken zeg! Daar moet de politie nou eens een keer tegen optreden, toch! Vorige week werd er ook een wild plassend peutertje van maar liefst drie jaren oud betrapt op het laten zakken van de luier en het ledigen van de blaas. Het verhaal bleek gelogen maar goed, wanneer zoiets onverhoeds toch gebeurt, zeg ik: ‘beboeten die hap!’ Moet niet gekker worden! Het wildplassen in de kiem smoren, toch? Wilde vrouwen en kleuters die wildplassen, het is bij de wilde beesten af!

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com