Een man die part-time werkt om voor de kinderen te zorgen is, ondanks alle goede bedoelingen, toch een beetje een anti-held. Tenminste, zo kan hij zich voelen ten opzichte van werkgever en collega’s. Vanuit het gezin en de samenleving bezien zijn papa-dag-papa’s wel nodig. Het kan niet anders of zorgende vaders geven een positief manbeeld mee aan hun kroost. Direct zorgen zorgvaders voor minder kids in de dagopvang en op de lange duur, als rolmodel, voor mensen die zorg en werk beter in balans hebben.
Flexwerken
Werknemers willen wel. Maar in de praktijk blijkt thuiswerken een struikelblok. Tweederde van de werknemers kan niet thuiswerken vanwege de aard van de werkzaamheden. In de gevallen dat het wel kan is de werkgever vaak tegen. Wel mogen werknemers vaker flexwerken. Werkgevers zijn net vrouwen. Ze willen kunnen zien wat hun ‘partner’ doet. Thuiswerken is minder goed controleerbaar. Voor je het weet doet Henk een wasje tussen door in plaats van de rapporten.
Stoer
Maar mannen hebben zelf ook nog wat schroom. ‘Ik heb een papadag’, klinkt toch niet helemaal jofel op een schoolplein vol pakken en dassen op weg naar kantoor. Daarom doen zorgende papa’s graag een beetje stoer. Ze lezen op het bankje van de speeltuin de beursbijlage of nemen hun laptop mee. Op openbare plaatsen gaan ze bellen met collega’s zodat omstanders niet denken dat ze fulltime aan het zorgen zijn. Laatst hoorde ik zo’n gesprek. “Ja, ik bel je zo terug, dan nemen we de juiste strategie nogmaals door.. Ik zit heel even in de kinderlogistiek”. Zou moeder niet gewoon zeggen: Ik bel je zo terug en dan praten we verder… ik breng nu even de kinderen naar school?
Lees ook: Dirkje’s Blog: Manneke en Janneke Pis
