Afgelopen week toch weer iets interessant gedaan met opstellingen. Nu zijn de meeste opstellingen behoorlijk interessant, maar deze keer deden we onder andere opstellingen over de archetypische man en de archetypische vrouw. Wat dat betekent? Hopelijk wordt je dat duidelijker na het lezen van deze blog.

De archetypische Man

De archetypische man is het oermodel van de man dat ten grondslag ligt aan alle latere varianten. Heb ik het dan over de oermens, de mannelijke mensaap, die behaard en brullend over de vlaktes rond rende, tig duizend jaar geleden? Neen, is het antwoord. Het gaat om de mannelijkheid pur sang, die heden ten dagen soms nog aangetroffen wordt bij, voornamelijk, mannen.

De archetypische Vrouw

Ook hier doel ik niet op de vrouwelijke mensaap, die (ook) behaard, wellicht minder brullend, tig duizend jaar geleden rondzwierf in groepjes, shoppend naar nieuwe stenen en stokken bij die nieuwe stenen. Nee,  wat ik bedoel is… Gewoon vrouwelijkheid pur sang, welke kan worden teruggevonden onder die bergen van schoenen, tijdschriften en make-up. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind een vrouw met make-up vaak juist veel aantrekkelijker, maar echte vrouwelijkheid is niet dat laagje… dat zit daaronder. Diep daaronder.

M/V opstelling: Eerste helft

Vrouw staat, man staat ook. Man kijkt naar vrouw, vrouw kijkt naar man. Man beweegt richting vrouw. Vrouw beweegt weg van man. De dans is begonnen… De vrouw voelt zich even uit haar kracht en knielt. Gaat liggen. De man kijkt met een machtige mannelijke blik neer op de vrouw. Is de vrouw verloren? Nee! De vrouw blijkt niet uit haar kracht. Ze staat op. Ze kijkt de man aan en daar schiet de man uit zijn kracht. Het initiatief voor de beweging is ineens overgenomen door de vrouw. De man en de vrouw komen dichterbij. De dans gaat door. Dichter en dichter, intiemer. Het draait om nemen en geven, om leven en dood. De spanning stijgt. De opstelling wordt gestopt. Helaas..!?

M/V Opstelling: Tweede helft, andere opstelling…

Nieuwe ronden, nieuwe kansen… De vrouw staat. De man staat ook. Zijwaarts beweegt de man richting de vrouw. Man en vrouw kijken elkaar niet aan. Enkele blikken worden uitgewisseld. De vrouw houdt de ogen neergeslagen. De man kijkt de vrouw nu strak, maar liefdevol aan. De man komt krachtig, maar voorzichtig dichterbij. Behoedzaam zet hij wel en niet een stapje dichterbij. Want hij voelt de grens. De vrouw wordt geraakt. Niet fysiek, maar emotioneel. Een traan bezegelt deze staat. De man voelt hoe hij haar grenzen wil respecteren en haar vertrouwen wil winnen. Beiden begrijpen de ernst van de zaak. Het gaat om de toekomst. De man neemt de handen van de vrouw in zijn handen, als hij voor haar staat. Ze kijken elkaar aan. De vrouw knielt. De man knielt ook. Er is geen ontkomen meer aan… De opstelling wordt gestopt.

De uitslag

Hoera! Gelukkig! De archetypische man en vrouw leven nog steeds. De kern van ons bestaan is nog niet dood. Ondanks onze drukke maatschappij met een overkill aan indrukken, motieven, belangen, visies, strategieën en resultaten, blijkt het ineens allemaal kinderlijk eenvoudig te gaan om één ding! Nou ja, twee dingen… of dingen… ik bedoel… één spel met twee spelers. De man en de vrouw. Overigens is dit voor de homosensuele medemens te lezen als hetzelfde spel, maar dan met twee spelers van het zelfde geslacht. Hoewel, daar heb ik nog geen opstelling over gedaan. Een interessant idee voor een volgende opstelling!

Christiaan Groen

Christiaan Groen is trainer/adviseur voor ondernemingsraden en daarnaast opsteller van organisatie-, relatie- en familieopstellingen. Voor manOman blogt Christiaan over de man-vrouw relatie. “Het meest normale en tegelijk het meest wonderlijke dat er bestaat op deze wereld! Het leuke van relaties is dat ze je zo veel over jezelf leren. Relaties gaan in mijn visie over geven en nemen, leren en ontwikkelen, jezelf en de ander zien!” Kijk voor Christiaans werk als opsteller op www.SevenGreenSeas.com of mail.