Vorige week hadden we secretaressedag. Ik vind dat waar-de-loos! Op het eerste gezicht lijkt het een prachtig idee. Als manager ga ik eens een keer een hele dag ‘mijn’ secretaresse – alsof ze mijn bezit is – aandacht en waardering geven. Ze knapt immers alle rotklussen voor me op en zorgt er voor dat ik ongestoord mijn belangrijke taken als manager goed kan uitvoeren. Ze beheert mijn agenda met meer inlevingsvermogen dan mijn eigen vrouw, want zij houdt rekening met zowel zakelijke als privé-afspraken. Welbeschouwd is zij degene die mijn werk-privé balans goed in de gaten houdt, want zelf schiet ik al snel door naar de zakelijke kant. Als workaholic heb ik gewoon te weinig oog voor mijn secretaresse en vergeet ik haar de waardering te geven die ze verdient. Terwijl ik dit opschrijf, komt in mijn gedachten op dat zij toch wel in de buurt komt van de ideale vrouw…

Volgend jaar toch weer secretaressedag?

Duidelijk dus: ze verdient op deze speciale dag wel een flinke bos bloemen. Of een doos bonbons. Of allebei. Ik kan haar natuurlijk ook een diner aanbieden. Niet gewoon uit eten, maar iets luxer en in een romantische ambiance. En dan zou… “MARC!!!” Ik schrik wakker uit mijn dagdroom. Oeps… Mijn vrouw riep me al een paar keer…
Eh, waar was ik. O ja, waardering voor mijn secretaresse. Die Amerikanen bedenken wel slimme en doortrapte marketingconcepten om ons het geld uit de zak te kloppen. De secretaresses en de managers vinden het een prima idee om één dag per jaar even stil te staan bij de ondergewaardeerde dames. Overigens wel met verschillende drijfveren. Een secretaresse krijgt nu in ieder geval één dag per jaar de aandacht waarvan ze vindt dat ze die elke dag zou moeten krijgen en dat is beter dan niets. Een manager ziet er een mooie dekmantel in voor zijn incompetentie op het gebied van complimenten geven. Iets waar zijn eigen vrouw overigens ook over klaagt. En daarvoor hebben we dan weer Moederdag bedacht en is er een commerciële draai gegeven aan Valentijnsdag. De spontaniteit verdwijnt, het wordt allemaal een beetje kunstmatig. En als kunst matig is, is het voor mij geen kunst.

Moederdag, Koninginnedag en Uitslaap-dag

Het lijkt er op dat we het zelf niet meer kunnen opbrengen, invoelen of bedenken. Ieder mens vindt het toch fijn als je waardering krijgt? Als je goed oplet zijn er op een dag voldoende aanleidingen om een complimentje uit te delen, een schouderklopje te geven of anderszins je waardering te laten blijken. Op het werk èn thuis. Doen we dit zelf niet, dan duiken er slimme lui bovenop die deze leemte met een uitgekiende boodschap opvullen.

Verras je partner

Wacht jij tot er een speciale themadag op de kalender staat om iemand te waarderen? Of ben jij creatief en bedenk jij dagelijks je eigen themadag? Verras je partner eens met een ‘Uitslaapdag’, omdat hij de hele week zo vroeg op moet voor zijn werk. Een man zou zijn vrouw eens kunnen verrassen met een ‘Huishouddag’. Een dag vrij nemen van het werk en de huishoudelijke taken volledig overnemen, zodat de vrouw eens een dagje voor zichzelf heeft. Het is toch heerlijk om te spelen met je zelf bedachte themadagen en dit niet over te laten aan anderen?
Koninginnedag vind ik trouwens wel een prima themadag. Het hele jaar door is mijn eigen vrouw mijn Koningin. Eén dag per jaar is het dan ook wel eens leuk om een andere Koningin te vereren! Maar vandaag roep ik uit tot JOUW dag. Niet omdat het vandaag één of andere themadag is, maar gewoon omdat jij JIJ bent en dat het fijn is dat jij ons hier vergezelt op onze aardkloot.

Marc Faber over Marc Faber
“Sinds 1965 kan ik de wereld en haar bewoners met mijn eigen zintuigen waarnemen. Als klein kind begreep ik vaak niet waarom mensen bepaalde dingen zeiden en deden. En dat intrigeert me nu nog steeds. Ik begeleid kernkrachtige transformaties van mensen (Humanalytics) en organisaties (Biznalytics).

Life is [L]ove, [I]nspiration, [F]reedom & [E]nlightenment. Enjoy LIFE!!”