Niks is verschrikkelijker dan praten over andermans vakantie. Vakantiepraat is een vrouwendingetje. Vrouwen willen alles weten. Niet omdat ze alles willen weten, maar omdat ze zelf alles willen vertellen. En voor wat hoort wat. Mannen zijn meer van de orde van de dag. “Op vakantie geweest?” “Yep.” “En?” “Leuk.” “Mooi zo.”

Digitaal fotoboek
Het ergst zijn de foto’s. Ik vrees altijd het moment dat op een verjaardag het stapeltje foto’s uit de kast komt. Of nog erger, het digitale fotoboek. Met bijschriften. ‘Kneuter en Knurft in zee, wat een gespetter.’ ‘Kneuter en Knurft op de glijbaan.’ En dan een foto van Kneuter en Knurft in zee. Veel spetters. Of op de glijbaan. “Zo jammer dat Kneut’s hoofd er hier niet op staat. Hij lachte zo lief.” En jij maar bladeren. Het interesseert me dus geen drol dat Knurft het zo leuk vond om dennenappels te eten. En dat Kneuter zo leuk kleurde bij zijn zwembandjes.

Terughalen van geluk
Fotoboeken. Pak er honderd, schud ze door elkaar en deel ze willekeurig weer uit. Niemand die doorheeft dat het niet zijn eigen foto’s zijn. Fotoboeken zijn zo uniek dat ze weer universeel worden. Je moet ze laten waar ze thuis horen. Onder ’t stof in die kast waarvan we de sleutel kwijt zijn. Pas pakken als ’t donker is en niemand ’t kan zien. Voor het even terughalen van hoogstpersoonlijk geluk waar verder niemand wat van begrijpt of mee te maken heeft.

Vrouwen van de wereld
De wereld zou een betere plaats zijn zonder fotoboekenterreur. We houden elkaar gevangen. En laten we eerlijk zijn, vrouwen van deze wereld: dat komt door jullie. Dus ik heb een vraag. Aan all you women out there: waarom leuteren jullie een kwartier over elke foto? Wil je echt weten bij welk strandje Truus en Piet ‘t zo fijn hadden? Of worstelen jullie je door die brei aan scheve bekken en snotterige kinderen om toch te checken hoe Truus er uit ziet in bikini? “Fijn! Meer rolletjes dan ik dacht.”
Dan houd ik per direct mijn mond. Want alles wat een vrouw een goed gevoel geeft, is me heilig. De wereld is namelijk een mooiere plek met vrouwen die zich goed voelen. En voor wat hoort wat.

Kom maar door met die foto’s.

Ralph
Ploeger over Ralph
‘Ik ben van negen maanden na de finale. Als Cruyff een paar keer had
gescoord, was ik er misschien niet eens geweest. Ik ben forens en
stukjesschrijver. Ik ben vader en ex. Gepromoveerd en geblesseerd. Ik
ben van de woorden en voor de liefde. Van het denken en van het doen.
En soms, als buiten de zon schijnt en mijn krullen mooi doet glanzen,
dan lijkt het net of ik een zorgeloze beachboy ben. En dat geeft
niks…’
Je vindt Ralph ook op  www.ralphp.nl