Ooit wel eens geprobeerd om met een biljet van € 100 0f € 200 te betalen? Je wordt in de winkels aangekeken of je een crimineel bent: men weigert steevast om zo’n biljet aan te nemen. En niet alleen deze biljetten, waar ik er toevallig een paar van heb, maar ook de munten van een en twee eurocent. “Nee, we ronden nu alles af”. Daar zijn we mooi klaar mee. Waarom kan ik niet betalen met € 200,-? Het is toch gewoon geld en ik wil het kwijt. “Gaat u maar naar de bank”, hoor ik steeds. Wat een gedoe. In plaats dat men blij is met mijn geld word ik weggestuurd. Gelukkig kan ik nog pinnen, al is dat tegen mijn regels. Ik pin n.l. zo weinig mogelijk. Laat mij maar gewoon contant afrekenen en het overzicht houden over mijn huishoudgeld. Met de pinpas zou ik een huishoudboekje moeten bijhouden, tenzij het mij niet zou kunnen schelen of ik wat euri meer of minder uit zou geven.

Budgetkoken

Nu het aan alle kanten wat minder gaat en we allemaal moeten bezuinigen is het heel handig om een bepaald bedrag per maand te reserveren voor eten en drinken. Ik doe dit al jaren en het werkt zeer goed.
Als tegen het einde van de maand de bodem van de huishoudpot in zicht komt, gaan we gewoon wat eenvoudiger eten en op de koopjes letten. Het leukste is als ik aan het eind wat overhoud. Dan kan er de volgende maand weer wat extra’s besteed worden. Mijn vriendinnen, die dit systeem niet hanteren, komen steevast klagen dat alles zo duur is en dat ze niet uitkomen (met veel meer budget dan ik). Dat komt door de pinpas. Geen overzicht dus. Met de naderende feestdagen raad ik mijn systeem van harte aan!

Overdaad

Spaarzaamheid is sowieso een goed idee. Zeker nu de feestdagen naderen en we weer stapels folders met fantastische aanbiedingen in de bus krijgen, denk ik: wie koopt dat allemaal? Je kunt toch niet blijven eten. Willen we ons uitsloven door dure dingen te kopen waarvan we vaak niet eens weten hoe we ze klaar moeten maken? Gelukkig heeft mijn man liever boerenkool met worst dan eendenborstfilet! Ik weet dat geld moet rollen, maar van ons zal de supermarkt dus niet rijk worden. Wij zijn in alles matig en daar voelen we ons wel bij.

Armoede

Mijn grootste zorg is echter: wat gebeurt er met al die heerlijkheden die overblijven, na de feestdagen. In onze super staat een bus. Je krijgt bij bepaalde boodschappen een munt, die je in die bus kunt gooien. De super betaalt daar geld voor, wat bestemd is ter bestrijding van stille armoede. Hoe zouden ze die bestrijden? Krijgen die mensen de overgebleven resten na de feestdagen? Of gaan de restanten naar de voedselbank? Vrijwilligers zamelen ook boodschappen in, die dan verdeeld worden onder mensen die dat nodig hebben. Maar kunnen zij daar een lekker Kerstmaal van in elkaar knutselen? Ik lees in de krant dat er in dit land zo’n miljoen mensen zijn die zo arm zijn dat ze echt niet zelf wat voor de Kerst in huis kunnen halen. Maar dan zie ik bij ons in de buurt wel eens van die armelijke types rondlopen, die dan wel een sigaret in de mondhoek hebben bungelen. Dat kost toch ook geld?

Spaanse kerst

Veel mensen krijgen nu, vlak voor de feestdagen, te horen dat ze ontslagen worden. Dat is een vreselijke boodschap en zij zullen vast geen fijne Kerstdagen hebben. Worden het hier ook Griekse toestanden? Gelukkig kunnen de Spaanse banken weer even verder met ons Europese geld. Dat scheelt!
Fijne dagen!