Waarom hebben vrouwen eigenlijk een man nodig? Er zijn maar twee echte redenen te bedenken, naast het evolutionair bepaalde feit dat we ze nu eenmaal nodig hebben om ons als soort voort te planten. Die redenen hebben allebei met kracht te maken: om het deksel van een lastige pot augurken af te draaien en om een sterke schouder te bieden in tijden van PMS of andere perioden van onheil…

Twee sterke mannen

We waren op vakantie naar La Palma vorige week. Een weekje zon zo rond de druilerige kerst, dat had ons een goed idee geleken een paar maanden geleden. En daar zat ik in het vliegtuig, met een voor mijn doen zeer beperkte hoeveelheid bagage (ik had alles in 1 weekendtas weten te proppen, incl. 5 paar schoeisel) en een fijne sterke man naast me aan de ene kant en een dikke sterke man aan de andere kant. Die laatste ontmoette ik overigens pas in het vliegtuig .

Doorstart

Na vier en half uur vliegen, rond acht uur ’s avonds, cirkelde ons vliegtuig boven La Palma. Ik had me daar al een beetje zenuwachtig voor gemaakt, want ik had gehoord dat ze op dat Canarische eiland een wat korte landingsbaan hebben. De piloot – ook al zo’n sterke man – zette de landing in, maar toen hij zo ongeveer boven het vliegveld was, trok hij opeens weer op. De mannen en ik keken elkaar aan. Daar sprak de piloot. ‘Dames en heren, u zult wel gemerkt hebben dat wij de landing hebben afgebroken. Er is een technisch mankement aan het vliegtuig. Het is te ingewikkeld om uit te leggen wat er precies aan de hand is, maar het is iets waardoor wij wel zouden kunnen landen, maar daarna niet meer op zouden kunnen stijgen. Het mankement kan niet op La Palma worden verholpen. En omdat er nog een groep mensen op hun terugvlucht staat te wachten op La Palma, vliegen wij een paar eilanden verder naar Las Palmas op Gran Canaria waar ze het mankement wel kunnen verhelpen. Wij houden u op de hoogte.’

Het zwakke geslacht

Ik zuchtte eens en bedacht me dat de NS een voorbeeld zou kunnen nemen aan deze informatieverstrekking. Ik berustte in de uitleg en vertrouwde op een goede landing. Ik verdiepte me weer in mijn Sudoku… Naast me begonnen de heren een gesprekje met elkaar. ‘Nou, ik zit toch niet lekker…’, ‘Waarom kunnen ze me niet uitleggen wat er aan de hand is?’, ‘Pff, ik vind dit dus helemaal niks, hè…’ Ze puften en steunden, en ik voelde aan hun ‘vibes’ dat ze zich behoorlijk zorgen maakten. Ik keek naar links, de dikke man vertoonde wat zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd. Ik keek naar rechts in de angstige ogen van de fijne man. ‘Daar heb je dan twee paar sterke schouders voor’, peinsde ik. ‘Eigenlijk alleen nuttig voor dat potje augurken….’

PS. We landden vlekkeloos op Las Palmas, en konden meteen met een ander vliegtuig door naar La Palma (waar ik peentjes zweette toen we in de ankers gingen). Leve Transavia…