Ik hoorde laatst iemand zeggen dat de wet op privacy in Nederland een beetje aan het doorslaan is.
Feitelijk onjuist, want zo’n wet bestaat helemaal niet. In Nederland zijn er diverse wetten die elk een klein deel van onze privacy moeten regelen.

Claim
Maar ik ga natuurlijk niet moeilijk doen over een bepaalde benaming als ik weet wat de persoon bedoelt.
In dit geval had het betrekking op een claim die een voortvluchtige vrouwenhandelaar heeft neergelegd naar aanleiding van een openbaar gemaakte trouwfoto. Grote foei! Dat de boef diverse vrouwen openbaar had neergezet doet er even niet toe. Dat mag ook niet van de wet, maar gelukkig zijn slachtoffers van vrouwenhandel doorgaans wat bang gemaakt en getuigen ze niet zo snel. Ontsnappen mag trouwens wel. Maar dan heb ik het weer over de crimineel. Bellen vanuit je schuilplaats en verder gaan met criminele praktijken mag ook. Zolang je maar zorgt dat er niets bewezen wordt. En die foto was toch echt bewezen. Voorpagina groot.

In diezelfde week kwamen er ook nog eens vingerafdrukken overheen. Vinden veel mensen ook niet leuk. Behalve als het gaat om vingerafdrukken van een voortvluchtige dan, maar ja, die was al gevlogen. Vingerafdrukken van gewone mensen in het paspoort én in een databank daar houden we niet zo van.

Seksslavin
Ik houd er wel van en de zorg op misbruik vind ik overdreven. Want sinds wanneer werkt het systeem van de overheid nu helemaal? De enige die ooit naar de chip met mijn vingerafdrukken in mijn paspoort gaat kijken ben ik waarschijnlijk zelf. Die database werkt nog helemaal niet en als hij wel werkt zal er wel weer iets anders misgaan. Dat ik ten onrechte word opgepakt omdat mijn vingerafdrukken op die van een vrouwenhandelaar of zijn slachtoffers lijken, daar ben ik ook niet bang voor. Er worden namelijk minimaal vier afdrukken opgeslagen. Dat is best moeilijk frauderen. Want wie zit er nu te wachten op een wat oudere, onder valse voorwendselen gelokte en onder dwang vastgehouden seksslaving met maar één hand?