Deze week hoorde ik weer over een staaltje miscommunicatie tussen man en vrouw waar je naar van wordt. Het was geen onwil, het was geen moedwil, het was meer een kwestie van tunnelvisie. Een man en een vrouw gebruiken namelihk andere termen voor dezelfde zaken, waarna dan een enorme ruzie ontstaat, of een teleurstellende afronding van het gesprek.

Er is iets heel ergs gebeurd…

Wanneer een vrouw zegt ‘er is iets heel ergs gebeurd…’ dan denkt een vrouw daar niet bij na. Misschien is het haar manier van humoristisch proberen te zijn, misschien is het een drang om alles altijd groter te maken dan het is, misschien wil ze de man echt op het verkeerde been zetten, ik weet het niet, maar wat de man vervolgens hoort, is: er is iemand overleden, mijn kind heeft een ongeluk gehad, we hebben de Staatsloterij weer niet gewonnen…. dat soort dingen.

Mijn beha hangt los

Als een vrouw zegt ‘er is iets heel ergs gebeurd’ dan kan zij daarna iets zeggen als ‘ik heb de tentharingen vernaggeld’, ‘er is een vlieg in de salade gevallen en ik kan ‘m niet meer vinden’, of ‘het bandje van mijn beha is losgeschoten.’ Bij het laatste zal de man in kwestie zeker niet aan een ramp denken, maar ook in de andere gevallen moet hij even bijkomen van de hartverzakking die ze hem twee tellen eerder heeft bezorgd. Waarna hij kwaad wordt. Of op zijn minst geïrriteerd. En dan heb je de poppen aan het dansen…

Partij kiezen voor de ex

Want een geïrriteerde man, zeker de man die keer op keer geïrriteerd raakt doordat zij dingen zegt die hij niet begrijpt, begint zich langzaam los te maken van die vrouw. Hij sluit zijn oren wanneer ze wat zegt, hij is afwezig, hij zoekt vertier elders en in het ergste geval zet hij een punt achter de relatie.
Wie heeft hier nu schuld? De vrouw doordat ze – ondanks haar vrouwelijke intuïtie – blijft praten op een manier die hij niet verstaat, of de man, die haar taalgebruik niet doorziet en relativeert, en ook zijn best niet doet om haar leuke kanten te blijven zien? Ik zie het in mijn nabijheid gebeuren. Vriend, met nieuwe vriendin, belt met oude vriendin (er is nog een gezamenlijk kind) en hij begrijpt niets van wat zij zegt. Al haar pogingen om gewoon over koetjes en kalfjes te praten, ketsen af op een muur van miscommunicatie. Hij hoort niet wat ze echt zegt, en hij hoort wel dingen die zelfs zijn nieuwe vriendin (die toch geen reden heeft om de kant van de ex te kiezen) niet hoort, en het gesprek dat volgt is stroef en vervelend. De nieuwe vriendin vraagt zich af of hij op den duur ook haar woorden zo zal interpreteren…. de tijd zal het leren. Misschien, als zij haar intuïtie vanaf het begin activeert, zal ze het zien aankomen en kan ze het voorkomen. Anders…. houd ik mijn hart voor ze vast….