Zelden heb ik in Frankrijk echt kunnen genieten van ‘Fabuleux’ eten. De Fransche keuken, befaamd wereldwijd, ik had ‘m nog niet ontdekt. Doorgaans at ik beter bij een eenvoudige Auberge dan in een duur en chique restaurant. Het voordeel van zo’n eenvoudige herberg is dat er meestal ‘wat de pot schaft’ op de kaart staat en daardoor is er slechts één vers gerecht beschikbaar, zolang de voorraad strekt. De prijs is acceptable en je wordt soms blij verrast.
Het konijn met 11 poten
Ooit at ik in de regio Nice met een man of acht in een Auberge, in een dorp waarvan ik de naam niet meer weet, en waarvan de lezer niet eerder hoorde. Bij binnenkomst vroegen wij of we nog iets konden eten en drinken. Het antwoord luidde dat zolang we niet teveel noten op onze zang hadden en genoegen namen met de daghap, wat frites en salade, het wel goed zou komen. Wij waren verkleumd, hongerig en tevreden met alles dat enigszins voedingswaarde had, dus zeiden wij volmondig ‘Oui’ op dit voorstel. Wij kregen een schaal met ovengestoofd konijn, grote bakken salade en patat. Het konijn was tezamen met ongepelde bollen knoflook, ui, olie en een scheut witte wijn de oven ingedonderd. Het vlees viel van het bot en na grondig te hebben geteld, bleek het beest 11 poten te hebben. In één paar woorden: het smaakte ongeloveloos voortreffelijk. Inclusief drank en tip waren wij ieder € 15,- kwijt.
Normandië 2011, het heden
Na Bretagne vorige week zijn wij in Normandië beland, en na de ervaring bij de maffiose Fransche Cyprioot kijken wij voortaan naar de prijzen op de kaart alvorens ons te laten besode….n. Op onze route lag de Mont St. Michel dus,…. Op die dag viel de moeder aller regenbuien op ons hoofd. Enerzijds mooi, want er waren weinig toeristen. Maar ieder voordeel heb zijn nadeel nietwaar, dus waren alle cafés en restaurants afgeladen vol met die enkele aanwezige toeristen die evenals wij wilden schuilen. Wij zijn niet van suiker maar een bakkie zou er wel ingaan. Hè, he`, eindelijk een plekje gevonden, werden we weggebonjourd bij het raam omdat wij slechts wilden drinken. Op ons nieuwe plekje kregen wij een goede espresso en een slechte cappuccino, bereid met slagroom. Slagroom wordt in Frankrijk soms gebruikt voor cappuccino. Gelukkig kom je het tegenwoordig nog maar zelden tegen. Enfin, hier kregen wij het toch. Door de regen hadden we ff niet naar de prijzen gekeken, en ja hoor; € 13,50 voor een lompe bediening, slechte cappuccino en een goede espresso.
Na regen komt zonneschijn
Het gezegde met ezel, steen en stoten was ons nu wel duidelijk. In Normandië, toeristischer kan haast niet, kun je menu’s eten vanaf € 4,50. Daar verwacht je uiteraard niks teveel bij, maar goed, wij arriveerden in het dorpje ‘Grandcamp Maisy’. In de haven, grenzend aan Utah Beach vonden wij één restaurant, ‘La Marée’. Ook hier kon de klant een menu kiezen. Wij kozen voorzichtig voor het viergangenmenu van € 23,- bestaand uit voor-, hoofd-, nagerecht en een kaasplateau. Ten eerste was de bediening snel, hartelijk, geduldig et cetera. Ten tweede zat de tent bomvol. Ten derde hebben wij fantastische vis gegeten, werkelijk superbe! De prijs viel inclusief de wijn heel erg mee, temeer toen wij achteraf zagen dat Michelin hen op de nominatie heeft staan voor een ster.
NL versus La France
Wij aten en dronken dus fantastisch voor een heel goede prijs. De volgende dag gingen wij daarom weer en zij koos, met haar killerinstinct, de zeeschotel bestaand uit vier grote langoustines, drie oesters, circa 30 kokkels, 8 coquilles, veel rivierkreeftjes, escargots, garnaaltjes, en bovenop twee heel grote krabben, voor de prijs van slechts € 25,- en prachtig opgediend. Ik had mijn eten al een uur op en zij ging nog steeds een woest gevecht aan met de reeds gedode zee(schaal/schelp)dieren. In Nederland, als je dezelfde kwaliteit al kan krijgen, moet zoiets tenminste drie keer zoveel kosten. Bovendien hebben ze je het liefst, voor een schamele 25 euro, niet tweeënhalf uur aan die tafel. Dit soort eten is in Nederland onmogelijk met een kleine beurs, zeg maar onbetaalbaar. Overigens eet je hier, in dit dorp, met een kleine beurs ook gewoon heerlijke mossels met friet inclusief een drankje vanaf € 9,-. Ook heel goed, en gezien de prijs die men betaalt een prima kwaliteit en buikvullende hoeveelheid. Het eten in Nederland wordt op steeds meer plekken steeds beter, maar wat doet de horeca in Nederland anders (lees: fout) dat het zo misgaat met prijzen en kwaliteit? Wie het weet mag het zeggen…
Even voorstellen: Harry Vonk
Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com
