Samen uit, samen thuis is een beetje lastig wanneer je bij veel
mensen thuis bent. Of misschien moet ik zeggen ‘met’. Zo ben ik een van
de weinige vrouwen in mijn vriendinnenkring met een partner.

Dat
is soms best lastig. Ik wil niet altijd met aanhang bij ze op de
stoep staan, maar om mijn lief nu altijd op de bank te laten zitten
omdat zij vrijgezel zijn gaat me ook te ver. Dus hangt hij er soms een
beetje bij of hang ik er soms een beetje naast.

Lachen
Vriendin X is nogal aanwezig in de nabijheid van
mijn lief. Ze houdt van de aandacht van verder onbereikbare mannen. Dat
is zo lekker veilig. Mijn lief is dan ook handig ‘oefenmateriaal’. Op
borrelsessies en koffieuurtjes bij mij thuis flirt ze wat af. Ze test of
haar charmes nog werken, probeert er lekker op los en kirt dat ik zo bof.
Wat ook zo is want hij blijft onbereikbaar. Ze is mijn vriendin, ik
weet waar ze vandaan komt, waar ze heen wil, en zie er verder geen
kwaad in. Wanneer de witte wijn bij haar ontkurkt wordt in een manloze
omgeving heb ik een andere rol. Voornamelijk die van luisteraar en
tissue-aangeeftster. Maar hé, ze is mijn vriendin, ik weet waar ze
vandaan komt, waar ze heen wil, en zie er verder geen kwaad in. Lachen
doen we wel weer bij mij thuis.

Zielenroerselen
‘Hoe was het bij X’, vraagt lief wanneer ik
naast hem op de bank plof. ‘Ach’, zeg ik, want ik heb net haar
zielenroerselen gehoord. ‘Weer lekker op dreef?’. ‘Ach’, zeg ik, want
zijn ervaringen met haar dreef zijn anders dan die van mij. ‘Wil je het
niet vertellen of zo?’ ‘Mwhha’, zeg ik dan, want de zaken die ze
besproken heeft zijn vrouwenzaken. ‘Ik hoor het al weer. Ik krijg geen
hoogte van jullie vrouwen, hoor. Zo word ik doof van jullie gekakel, en
‘moet’ ik alles aanhoren, zo mag ik niets weten.’ Samen uit, samen
thuis is prachtig. Maar soms weet ik even niet met wie.