Samen uit, samen thuis is een beetje lastig wanneer je bij veel mensen thuis bent. Of misschien moet ik zeggen ‘met’. Zo ben ik een van de weinige vrouwen in mijn vriendinnenkring met een partner.

Dat is soms best lastig. Ik wil niet altijd met aanhang bij ze op de stoep staan, maar om mijn lief nu altijd op de bank te laten zitten omdat zij vrijgezel zijn gaat me ook te ver. Dus hangt hij er soms een beetje bij of hang ik er soms een beetje naast.

Lachen
Vriendin X is nogal aanwezig in de nabijheid van mijn lief. Ze houdt van de aandacht van verder onbereikbare mannen. Dat is zo lekker veilig. Mijn lief is dan ook handig ‘oefenmateriaal’. Op borrelsessies en koffieuurtjes bij mij thuis flirt ze wat af. Ze test of haar charmes nog werken, probeert er lekker op los en kirt dat ik zo bof. Wat ook zo is, want hij blijft onbereikbaar. Ze is mijn vriendin, ik weet waar ze vandaan komt, waar ze heen wil, en zie er verder geen kwaad in. Wanneer de witte wijn bij haar ontkurkt wordt in een manloze omgeving heb ik een andere rol. Voornamelijk die van luisteraar en tissue-aangeefster. Maar hé, ze is mijn vriendin, ik weet waar ze vandaan komt, waar ze heen wil, en zie er verder geen kwaad in. Lachen doen we wel weer bij mij thuis.

Zielenroerselen
‘Hoe was het bij X’, vraagt lief wanneer ik naast hem op de bank plof. ‘Ach’, zeg ik, want ik heb net haar zielenroerselen gehoord. ‘Weer lekker op dreef?’ ‘Ach’, zeg ik, want zijn ervaringen met haar ‘dreef’ zijn anders dan die van mij. ‘Wil je het niet vertellen of zo?’ ‘Mwhha’, zeg ik dan, want de zaken die ze besproken heeft zijn vrouwenzaken. ‘Ik hoor het al weer. Ik krijg geen hoogte van jullie vrouwen, hoor. Zo word ik doof van jullie gekakel, en ‘moet’ ik alles aanhoren, zo mag ik niets weten.’ Samen uit, samen thuis is prachtig. Maar soms weet ik even niet met wie.