Leuk! Chatten, Twitteren, Hyven, of gewoon lekker mailen of surfen. Dat is goed voor je sociale leven. Of toch niet? Deze keer in Man vs Vrouw: maakt nieuwe media asociaal?

VOLGENS HAAR
Ik kan moeilijk tegen zijn. Mijn lief heb ik van het internet geplukt. Maar nu ik hem heb kan ik die pc af en toe wel schieten. En zijn telefoon erbij. Want dat is natuurlijk steeds de nieuwste. Waarvan de functies uitgebreid doorgenomen moeten worden. Het liefst tijdens een gezellig samenzijn met vrienden. Enfin, je kent het wel, zo’n bezoekje. De mannen tonen elkaar

PAGEBREAK

een uur of twee hun nieuwste. De kinderen zitten ergens in een hoek met elkaar te sms-en, en wij vrouwen? Ach… we sms-en ondertussen minstens één keer ook met een andere vriendin.

Binnenspelen
Volgens de reclame worden we ongemerkt steeds asocialer. Waar, maar zit ik zelf ook niet tot rsi aan toe achter ‘dat ding’? Vol overgave en plezier surf ik me rot en mijn ogen schamen zich nergens meer voor. ‘Ja, maar jongens, ik werk’, krijgen mijn kids te horen wanneer ik wel mag, maar ik hen tot iets pedagogisch verantwoords wil aanzetten. Een boek lezen of zo. Of buitenspelen. Onder welke steen ik vandaan kom, wordt me dan gevraagd. Want spelen doe je op je pc. Buiten hang je rond. En van rondhangende jeugd wordt een mens niet vrolijk, nowadays, dus vooruit dan maar. Ga maar spelen. 

Hangjeugd
Hyves ben ik mee gestopt. Twitter wil ik niet aan. Dat is dom, ik weet het. Nieuwe media is the place to be. Wie achterloopt doet niet meer mee. Maar ben ik dan de enige die overprikkeld raakt? Ja, zelfs regelmatig de gsm uit zet? WAT!! Ja echt, ik doe het gewoon! Onbereikbaar zijn. En soms, nou best vaak, luister ik mijn voicemail niet eens af. Daar zal ik binnenkort wel voor naar Halt moeten. ‘Wij zijn gewoon hangjeugd die vóór 31 december 10 uur vuurwerk afstaken. Omdat we niet achter de pc mochten. Maar jij, jij was onbereikbaar!’ Laatst trof ik mijn oudste aan terwijl ze aan het chatten én

PAGEBREAK

bellen was met één en dezelfde persoon. Gekkenhuis! ‘Nee, mam, dat is leuk.’ Ik weet het, ik ben een fossiel en moet terug onder mijn steen.

VOLGENS HEM
Ik sta soms een beetje in een spagaat. Ik heb een baan in de automatisering en hoor alles toe te juichen wat met nieuwe ontwikkelingen binnen het kader internet en computers valt. Ik moet ook zeggen dat ik de achterliggende technieken mooi vind en het feit dat dit alles een grote vlucht neemt toejuich. Maar, in tegenstelling tot wat vroeger een algemeen geaccepteerd beeld van een programmeur was, heb ik wel een behoorlijk sociaal bewustzijn. Dat bewustzijn maakt zich soms wel zorgen om de trend om continue online te zijn of toch in ieder geval om de tien minuten via Twitter te melden dat je 3 kilometer bent opgeschoten in de file.

Leeftijd
Ik weet het, ik zal wel een ouwe zak worden of al zijn, dat ik mijn vrienden en kennissen niet ongevraagd wil overstelpen met informatie over mijn privéleven of dat ik mijn tijd beter denk te kunnen gebruiken dan continue de twittertjes van 50 anderen door te worstelen. Ik snap namelijk oprecht niet waar de ‘jongeren’ de tijd vandaan halen om dat allemaal bij te houden. Volgens mij

PAGEBREAK

moet dat ten koste gaan van iets anders, namelijk het -in mijn ogen normale- sociale contact wat je met elkaar hebt door te praten terwijl je elkaar aan kan kijken over de rand van een drankje of hapje.

Sociaal
Waarmee ik ben aangeland bij het punt waar Bo het hierboven ook al over had. Zorgen deze sociale netwerken nu juist voor asocialer gedrag of niet? En asociaal zijn is in deze ook maar een kwestie van perspectief. Ik vind het asociaal als iemand waarmee ik in gesprek ben ondertussen sms-jes en Twittertjes aan het versturen is of weer bezig is wat mensen te ‘ontvrienden’. Maar de mensen die dat soort dingen continu doen, vinden het waarschijnlijk asociaal dat ik de hele tijd met ze probeer te praten, of dat ik niemand laat weten wat ik aan het doen ben. Mijn leven privé willen houden, dát is blijkbaar pas asociaal.

Er is een nieuwe trend in modeland geïnspireerd op de hype rond vampire-movies waarin de helden heel bleek zijn. Wat vinden we van deze bleekneusjes? En moeten we alle trends wel willen volgen? Deze keer in Man vs Vrouw: Bleek is in.

VOLGENS HAAR
Het maakt helemaal niet uit wat de trend is. Bij mij is het het
altijd nét niet. Bleek ben ik al jaren. “Ben je ziek?”, wordt mij vaak
gevraagd. “Nee, hoor, die koude look is mijn karakter, en nou
wegwezen.” Zelfs in de zomer ben ik bleek. Maar nu het winter is, en
mode, dat bleke dan, de winter zelf is elk jaar even in de mode, sla ik
natuurlijk weer compleet de plank mis. In vergelijking met de voorbeelden uit modebladen. Dat komt, trendy-bleek ben je door
make-up. Niet door een tekort aan pigment, slaap en verantwoord
voedsel. Het was ook te mooi om waar te zijn.

Jaren 80
Helemaal loskomen van trends is onmogelijk. Er is gewoon niet veel
anders te koop. Zeg jaren 80 en iedereen weet:
beenwarmers, disco en op hol geslagen permanentkapsels. Ook mannen
lieten zich vrijwillig in de krullers zetten. Ja, lachen hé? Jaren
negentig: rappers en bling-bling en de gabbers in trainingspak. Naast
alle modevoorschriften voor de grote massa zijn er door de jaren heen altijd subculturen geweest als tegenhanger. Nu
is de grote trend dat alles kan. Van de meest exotische uitdossingen
kijkt niemand meer op. In de jaren nu is het alles overheersend
modebeeld uitgestorven. 

Onderbroek
Trends zijn beperkt houdbaar. Dat zegt veel over onze snelle manier
van leven. Het blijft een interessante vraag of alles ook werkelijk je
eigen smaak is. Vinden we de stijlen van toen, nu niet om te gieren?
Echt wel! En wie straks de foto’s terugziet van onze trends, zeg de
spijkerbroek die op het kruis hangt, komt ook drie dagen niet meer bij
van schaamte. “Heb ik echt..? Dat met die onderbroek en zo?” Ja, dat
heb je!

Niet van gisteren
Trends zijn niet bedoeld om iemands meest voordelige kant naar voren te halen. Of het moet de inhoud van de knip zijn. Trends zijn er zodat je kunt laten zien dat je niet van gisteren bent. Ze spelen handig in op de menselijke behoefte ergens bij te willen horen. En wel bij de groep die het, in jouw ogen, bij het juiste eind heeft. Is dat erg? Ben je gek. Gewoon aan toegeven. Valt er over 10 jaar tenminste ook nog wat te lachten. Bij de foto’s. 

VOLGENS HEM
Zo zie je maar. Als je maar lang genoeg wacht, komt er een trend waar ik ook in pas. En ik hoef er niks voor te doen! Als er iets is waar ik een hekel aan heb, dan is het op vakantie niets anders doen dan een beetje op het strand te liggen bakken. Niemand heeft ooit tegen mij gezegd dat ik ‘zo lekker bruin geworden’ was na mijn vakantie. Blijkbaar moet je de rest van de mensheid laten zien dat je geld genoeg hebt om een aantal weken op het strand niets te doen. Tsja…

Nepkleur
Maar goed, het kan dus nog gekker. Een nieuwe weg is ingeslagen. Bleek moet je zijn. Cosmeticabedrijven meldden sinds de vampire hype een toename van meer dan 200% op de verkoop van bleekmakende foundation. Volgens mij betekent dat dus dat mensen zichzelf te bruin vinden om trendy te zijn. Vrouwen en mannen die eerst een bak geld uitgeven om drie avonden in de week gesandwitched te worden tussen twee TL-bakken met bruinend effect, geven nu evenveel geld uit om die kunstmatige teint weer weg te smeren onder een dure laag bleekmakende make-up.

Slaapgebrek
U begrijpt het al, ik ben geen trendvolger. Ik geloof niet in het geluksgevoel dat je zou moeten krijgen door dezelfde kleding of make-up te dragen als miljoenen mensen met overvolle kledingkasten die toch niets hebben om aan te trekken. Dat weegt namelijk niet op tegen het geluksgevoel om gewoon je eigen ding te doen en te dragen en je niet geremd of juist opgejaagd te voelen door elkaar steeds sneller opvolgende trends. Maar goed, ik zal binnenkort eens lekker een nachtje doorhalen. Dan zie ik er de volgende dag uit als een afgehaald bed. En als mensen dan vragen waarom ik zo bleek zie, zeg ik gewoon dat dat mijn nieuwe trendy sinistere look is.