Met het najaar komt de griepgolf eraan. Moeten we nu wel of niet bang worden? Hij zal zijn verkoudheid wel gelijk een flinke griep noemen terwijl zij zo lang mogelijk doorloopt. Maar is dat nu wel zo? Elke week zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week in Man vs Vrouw: De Mexicaanse griep.

VOLGENS HAAR
Vanaf vandaag was ik mijn handen een paar keer extra. Twee minuten, veel zeep en goed tussen de vingers. Moet, volgens de posters, die niet te missen zijn opgehangen op mijn werkplek. Vier stuks op 10m2. In mijn tas zit een flesje desinfecterende handgel. Zo’n gel schijnt nu ook weer niet zo heel veel te doen, maar ja,  ik sta wel een paar keer per week in het openbaar vervoer. Dan zijn zelfs halve maatregelen mooi meegenomen. Zitten kan in die van 7.09 meestal niet, dus moet ik me vasthouden aan stangen en richels waar zeker honderd miljard bacillen opzitten. En dan moet de roltrap nog genomen worden. Als een schaapje begeef ik me tussen een enorme kudde forensen, waarvan er toch zeker één het al onder de leden moet hebben. De Mexicaanse griep.

Eigen vuil
Want er is wel wat aan de hand hoor mensen. Er waren ons 34 miljoen vaccinaties beloofd, goed voor twee keer Nederland rond. Maar ze zijn mooi te laat. En nu heb ik een groot sociaal probleem. Treinen tot daar aan toe, ik kan altijd nog in de file. Waarvan ik opeens begrijp dat ze er zijn. Dat komt door die honderd miljoen bacillen op openbare stangen en richels. Nee, dan liever op vier wielen tussen het eigen vuil. Een groter probleem zijn de sociale contacten. Handen schudden en kusjes uitdelen heb ik afgezworen en iedereen die ook maar neigt naar een licht kuchje kan rekenen op gepaste afstand. Zelfs tot in de scholen is het doorgedrongen. ‘Mam, ik moet een zakdoek mee, en als ik die niet heb moet ik op  mijn mouw hoesten, dat is voor de griep.’ ‘Nee, lief, het is tegen, tégen de griep, en trek gelijk even een schone trui aan.’

Hamsteren
Bij mij thuis zijn de hamsterweken al een tijdje geleden begonnen. Telkens wanneer ik bij de medicijnshopper ben sla ik vast wat in. Tijdschriften spaar ik op, dan heb ik straks in bed iets te doen. Als ik daar tenminste niet te beroerd voor ben. Want het is écht erg hoor, de Mexicaanse griep. Er zijn al een aantal slachtoffers gevallen. Een stuk minder trouwens dan met de ‘normale griep’, maar elk slachtoffer is er een te veel, zeker wanneer ik ertoe behoor, laat dat duidelijk zijn. Dus doe ik nu, naast mijn maandelijks preventief borstonderzoekje, ook een grieponderzoekje. Voel ik al iets? Heb ik de Mexicaanse griep? Nee, maar met de hypochondrie schiet het al aardig op.

VOLGENS HEM
Er schijnt iets van griep te heersen. Mexicaans ook nog. Ik kan me er vooralsnog niet druk over maken. Ik heb nooit griep. Als je de media moet geloven en als je de drukte die hierover wordt gemaakt serieus neemt, krijg je het gevoel dat de wereldbevolking met bosjes ter aarde stort. We gaan lijden aan een ziekte die het midden houdt tussen de pest en de Spaanse griep, die, zoals we allemaal weten, miljoenen doden heeft gekost. Het valt me nog mee dat de tv niet wordt bevuild met voorgangers van allerlei religies die het einde der tijden prediken.

Nep
Wat mij betreft is die hele Mexicaanse griep een enorme hoax. In leven gehouden door de medische industrie en leveranciers van ontsmettingsmiddelen, die hier behoorlijk garen bij spinnen. Geen werkplek of openbaar toilet, of je ziet ontsmettingsmiddeltjes in de vorm van een zelfdrogende handgel. Ik denk dat de directeur van dat bedrijf al lang, met slechts een lichte verkoudheid onder de leden, zijn gat zit te warmen in één of ander tropisch paradijs. Dit gebeurt volgens mij niet naar aanleiding van een smeekbede van Jan met de pet, die met de schrik om het hart de deur van zijn kantoor alleen nog met zijn mouw open durft te doen. De overheid zelf heeft zich bang laten maken door een industrie die zichzelf rijk heeft gerekend aan deze griep.

Kale cijfers
Laten we eens kijken naar het spoor van vernieling dat het H1N1 virus al in Nederland heeft getrokken. We hebben een paar honderd mensen die geïnfecteerd zijn en voor zover ik weet 2 doden. Beide overleden personen waren al ernstig ziek en zijn door de Mexicaanse griep als extra complicatie overleden. Het laagste aantal griepdoden per jaar in de afgelopen eeuw in Nederland bedraagt 63, en dan gaat het over een normale huis- tuin- en keukengriep, het hoogste aantal 17.050. Dat was de Spaanse griep in de jaren ’20 van de vorige eeuw. Als we de Mexicaanse griep nu in dezelfde grafiek weergeven, is dat lijntje niet eens zichtbaar. Ergens worden we genaaid, maar niet door de griep. Hatsjoe!

Zij zet al haar foto’s op Hyves. Hij spaart alleen digitale vriendjes uit zakelijk oogpunt. Maar is dat nu wel zo?  Elke week zetten wij hem tegenover haar met een stelling. Deze week: De zin en onzin van digitaal netwerken.

VOLGENS HAAR
Vandaag las ik een onderzoek dat fysiek aan je netwerken werken niet zo’n zin meer heeft. Behalve wanneer je zakelijk helemaal aan de top vertoeft. Dan doe je juist weer niet aan virtuele vriendjes. Als toppertje is het not done en indiscreet relatiegegevens op het net te gooien. Het komt er dus op neer dat je, aan de top, aanschuift bij de borrel en banket voor je zaakjes, terwijl je het als dozenvouwer moet hebben van je Hyves account. Het is nog niet bedacht of er heerst hiërarchie. Niet dat het allemaal zo nieuw is, maar ik ben een nitwit. Ik houd de virtuele netwerkwereld niet zo bij. Letterlijk.

Kopje koffie
Ik heb het wel geprobeerd. Vooral Hyves was een giller. Lekker lezen wat Truus en Miep nu weer gedaan hadden. Ik ging ze natuurlijk niet vragen of ze nu per ongeluk of per ongeluk-express hun account niet dicht hadden getimmerd. Ik dacht al snel ‘ga zo door! Erg leuk die foto’s. Alweer met een nieuwe vriend staan te slempen zo te zien?’ Maar, aan elke hobby komt een eind. Op een gegeven moment ging mijn voyeurisme gewoon te veel tijd kosten. Aan linkdIN heb ik trouwens wel een leuke opdracht overgehouden. Ik sta in het netwerk van het netwerk van een netwerk. Of zo iets. Ik kende de beller die mij een stukje wilde laten schrijven in elk geval niet. Maar dat was na een ouderwets kopje koffie boven een tafeltje zo opgelost.

Afgesloten tijdperk
Misschien heb ik gewoon wat hulp nodig. Er zijn seminars waarin je fysiek bij elkaar komt om te leren dat fysiek netwerken zóóó 2008 is. Daar leer je hoe je virtueel netwerken voor je kunt laten werken. Ik moest er, als afsluiting van een tijdperk, maar eens heen. En rap, voor iedereen ziet dat ik nog maar 2 vriendjes heb op mijn achterafaccountje. Jammer van het gezellige toastje brie en het glaasje witte droge. Ze leveren niet genoeg meer op. 30% van de virtuele netwerkers haalt werk uit het netwerk. Onder de borrelbabbelaars lukt dit slechts bij 3%. Netwerken moet dus digitaal. Ook ik. Al kan ik altijd nog heel discreet zeggen dat ik niet op Facebook sta omdat ik eigenlijk een toppertje ben. 

VOLGENS HEM
‘Twitter jij al?’, vroeg een collega me een jaar geleden. ‘Eh watte?’, was mijn alerte antwoord. Twitteren was toen vrij nieuw. Als je tegenwoordig niet twittert ben je toch wel hopeloos ouderwets. Tijd om eens op te zoeken wat deze nieuwe hype nu precies is en of het een zinvolle toevoeging is aan ons informatietijdperk. Twitter stelt je maar één vraag: ‘Wat ben je aan het doen?’ Dat vul je dan in en laat je weten aan de rest van de wereld. Uhmmm, ok, maar waarom zou ik? Wie is er nu in godsnaam geïnteresseerd in mijn doen en laten behalve de mensen die daarin betrokken worden? En waarom zou ik überhaupt tijd besteden aan zoiets?

SMS
Eigenlijk is het een soort van SMS, alleen stuur je die niet naar één persoon en je zet geen dialoog op touw, maar je vertelt bijvoorbeeld dat je je op het toilet even aan het downloaden bent, dat je bij de bakker in de rij staat of dat je bezig bent je kleren uit te trekken om je maagdelijkheid te verliezen aan iemand die je die avond ontmoet hebt. Ik noem maar iets geks. De bedoeling is dat je de rest van de mensheid laat weten wat je op elk moment van de dag aan het doen bent en deze mededeling dien je te doen met gebruikmaking van maximaal 140 tekens. Waar is het einde? Continue een filmcamera op je bril en iedereen live tonen hoe je een 1 krijgt bij een proefwerk op school?

Beperken
De giller van deze site is hun eigen uitleg over de redenen waarom je het zou moeten gebruiken, volgens een vraag- en antwoordpagina. Voorbeeld: ‘Is Twitter niet gewoon té veel informatie?’. Antwoord: ‘Nee, sterker nog, Twitter zorgt er voor dat je niet wordt overladen met online informatie. Gebruikers verwachten geen reactie op hun geplaatste mededelingen. Updates van familie en vrienden vloeien naar je telefoon en je maakt zelf uit hoeveel aandacht je er aan schenkt’.  Dit riekt naar een enorme contradictio in terminis. Je wordt immers overladen met informatie waar je helemaal niet om vraagt, terwijl Twitter juist het tegendeel beweert. Ook lijkt het me iets waar je, als je gewoon écht tijd besteedt aan de mensen waar je om geeft, helemaal geen tijd voor hebt. Het zal dus wel iets zijn voor mensen die het tegenwoordig eng vinden om gewoon contact met anderen te hebben zonder digitale tussenkomst. Niks voor mij dus.