Zij heeft een gat in haar hand, hij háát winkelen. Zij moet alles vertellen terwijl hij niet kan luisteren. Maar is dat nu wel zo? Elke week zetten we hem tegenover haar. Deze week: de grootste ergernissen over de andere sekse.

VOLGENS HAAR
Ik had eindelijk een leuke relatie en kreeg een mooie dochter. En toen wist ik het. Het grootste geluk en het diepste verdriet in een vrouwenleven komt van het testosteron van de man. Later leerde ik me minder afhankelijk op te stellen. Maar tot de tijd van zeg… vorige week, had ik erg te lijden onder ‘wat de man mij wel niet aandeed’. Voor u een fonds voor me gaat oprichten. Dat van vorige week is overdreven. Maar dat het lang duurde is een feit.

S-woord
Het begon toen ik een onschuldige pre-puber was. Nieuwsgierig naar de liefde en dromend over prinsen. En vast omdat ik over prinsen droomde kwam er een kwade dag. Voor straf. Ik volgde een gesprek tussen volwassenen. Over het s-woord. Hij bleek regelmatig naast de pot te pissen en vertelde iets over een trap waarop het s-woord recentelijk in praktijk was gebracht. Waarop kennis twee, een vrouw, dat was het ergste, gelaten zei: ‘Tja, mannen zijn jagers.’ En zo zette het zich vast. Geen prinsen maar jagers en iets met een trap. Gif in mijn puberbrein. ‘Vroeg of laat word je verraden voor seks. En zij vond het goed’.

Mannen met hersens
Maar sinds vorige week dus ben ik ge-anti-detoxed. Ik weet weer dat mannen ook hersens hebben. Sindsdien vermijd ik de exemplaren die hun hormoonhuishouding te vaak voor hun herseninhoud laten gaan. Ik kan het iedereen aanbevelen. Het is namelijk heel simpel. De hormonen stammen nog uit de oertijd, maar hersencapaciteit is mee geëvalueerd. Als ik dan toch mag kiezen, doet u mij dan maar een moderne man. Zo een die verder kijkt dan de trap hoog is. Dan heb ik eigenlijk niets meer te klagen en hoor je mij niet zeuren over sokken naast de wasmand, dopjes van de tube of een afwas die ik vaker doe dan hij. Het schijnt wel zo te zijn dat vrouwen, wanneer ze ovuleren, dan toch onbewust weer gaan voor die oerman. Dat komt omdat we mooie dochters willen. Of mooie zonen. Ook goed. Zolang het maar moderne mannen worden.

VOLGENS HEM
Nu kan ik heel flauw beginnen dat ik geen ergenissen over vrouwen heb omdat ik die niet mag zeggen van mijn vrouw, maar zo erg is het natuurlijk niet. Wel erger ik me altijd aan die valse bescheidenheid van vrouwen als het hun uiterlijk betreft. Vrouwen weten donders goed wanneer ze er goed uit zien en wanneer niet. Als mijn lief mij verleidt met een stukje kledij dat weinig te raden over laat, doet ze wel verbaasd als ik zeg dat ze er prachtig uit ziet, maar ze zou zwaar beledigd zijn als ik haar zonder een opmerking over de feestelijke kledij terzijde zou schuiven omdat ze het beeld van de televisie blokkeert.

Onverschillig
‘Ach welnee, dat zeg je maar omdat je me lief vindt’, is het meest gehoorde antwoord op een compliment dat een man zijn vrouw maakt. En dat terwijl ze toch twee uur lang besteed heeft aan allerlei dingetjes om tot het resultaat te komen dat die opmerking tot gevolg had. Niet alleen vraag je je dan af waarom ze al die moeite gedaan heeft, ook voel je je als man nog bijna een sukkel omdat je vrouw je zojuist verteld heeft dat je iets aan je ogen mankeert en blijkbaar geen smaak hebt. Nu denkt een man niet al te ingewikkeld, dus prent je jezelf in géén opmerkingen meer te maken over de verleidelijkheid van je eigen vrouw. Maar eerstvolgende keer dat ze weer ver boven het maaiveld der gemiddelden uitsteekt, trap je er toch weer in.

Gevecht
In de ogen van de vrouw is het aantrekkelijk blijven voor hun eigen man een gevecht tegen de rest van de wereld. De vrouwelijke helft dan. Want een blik van haar man naar welke andere vrouw dan ook, wordt genoteerd als een daling op de eigen ladder der aantrekkelijkheid. Mannen hebben daar wat minder last van. Als mijn lief een aantrekkelijke man op tv ziet en dat wereldkundig maakt, steekt mij dat uiteraard wel even, maar nooit langer dan een seconde of tien. Ze zit tenslotte wel naast mij, en niet naast die opgeblazen zak van de tv. Dames, doe mij en vele andere mannen een lol. Als je man zegt dat je aantrekkelijk bent of misschien zelfs onweerstaanbaar, zeg gewoon ‘dank je, wat lief.’ Hij meent het echt wel. En voor de vrouwen met ijdele mannen, slik even en zeg er nog ‘jij ook’ achteraan.

Zij kan niet luisteren. Hij kan niet praten én luisteren. Zij heeft geen humor en hij begrijpt haar standpunt niet. Zo blijft er altijd wat te zeuren. Of toch niet? Elke week zetten we hem tegenover haar met een stelling. Deze week: Wat ik nu echt niet begrijp aan de andere sekse.

VOLGENS HAAR
‘Het draait  bij jou ook altijd om seks’. Nee, geen woorden van mij tegen
mijn man, het was andersom. ‘Je snapt er ook niets van’, probeer ik, ‘ik denk ook écht wel aan iets anders.’ ‘Maar met jou is het anders.’ Dat is een goede zin wanneer je de aandacht van een man wilt over relatie zaken. Er hangt belofte op egostrelerij tussen de woorden.

Zaad
‘Hoe dan?’ ‘Bij mij draait het om seks met jou. Voor mannen draait het om seks met alles wat lekker is. Ze denken de hele dag aan zoveel mogelijk manieren met zoveel mogelijk kandidaten.’ Met deze generalisering
kon hij het doen. ‘Sorry schat, ik heb het ook maar uit de Quest.’ Ik vind seks ook een leuke hobby. Met
hem, binnen onze relatie. Bij de buurtborrel met Henk van de overkant
denk ik gewoon aan de borrel, of het niet te laat wordt want mijn kind komt zo thuis, de boodschappen of desnoods mijn deadline. Ik sta niet in gedachten met Henk achter de bqq ons binnenbrandje te blussen. Terwijl volgens menig onderzoek mannen altijd en
overal aan seks denken. Ze willen hun zaad planten en zijn derhalve voortdurend op zoek naar nieuwe landbouwgrond. Is goed voor het soort.

Kusjes
Ze kunnen er dus niets aan doen, het is de evolutie. Maar de werkmethode is soms wel om te janken. Neem de poging van een potentieel aanstaande van vriendin X. Het was in de kroeg. Stadium ‘hoe maak ik indruk’. Om uiting te geven aan zijn interesse kuste hij zijn hand, wreef er uitvoerig en langdurig mee over zijn kruis en blies mijn vriendin een kruisruikend handkusje toe. Nee, deze begreep mijn man ook niet. ‘Wat een lompe boer.’ Daar had hij een punt. Dit was duidelijk iemand op zoek naar landbouwgrond. Vriendin ving het kusje op in haar lege glas, liep naar de potentieel aanstaande en verloste hem uit zijn lijden. ‘Verzin iets anders’, zei ze terwijl ze hem het kusje terugwierp, ‘bij de volgende is het glas misschien niet leeg’. Daar ging zijn oogst. 

VOLGENS HEM
‘Pardon?’. Mijn vrouw zei iets wat voor mij volledig uit de lucht kwam vallen. Achteraf bleek dat ze voortborduurde op een gesprek van de vorige dag, alsof het nooit was opgehouden. Ik begrijp daar nu helemaal niets van. Als ik een gesprek voer met iemand, wordt dat gesprek binnen een redelijke tijdslimiet afgerond, waarbij het voor beide partijen duidelijk is dat het punt is gemaakt en de punt is gezet. Einde gesprek. Indien voor een vrouw een gesprek in haar ogen nog niet klaar is, blijkt het helemaal geen probleem de draad een dag later weer op te pakken alsof het slechts onderbroken was door een overvliegend vliegtuig.

Knap
Eigenlijk is het best knap dat ze dat kunnen. Het betekent namelijk dat een draaiend proces in het hoofd van de vrouw op pauze kan worden gezet en indien er ruimte in de tijd is, dat proces weer kan worden opgestart, precies op de plek waar het gestopt is. Net als een film die je op pauze hebt gezet. Alleen spoel je een film, die een dag onderbroken is geweest, meestal even terug om de draad weer op te pakken. Als man is dit voor mij iets wat ik nooit zal begrijpen. Ik kom dit fenomeen vaker tegen, maar wen nooit aan de onverwachte voortzetting. Ik reageer meestal met een ‘ehhh, watte?’ op een zin die begint met ‘en toen zei ik dus tegen die man…’. Een verontwaardigde blik is dan mijn deel, gevolgd door de opmerking dat de eerste tekenen van dementie zich al naar de oppervlakte beginnen te wurmen.

Begrip
Wat ik hierboven beschrijf moet bij elke man een feest der herkenning zijn en bij elke vrouw voor een schouderophalend ‘ja, nou, en? Dat is toch normaal?’ zorgen. Dames, geloof me, voor een man is dit een denkwijze die niet te volgen is. Als op mijn werk iets nog niet af is voordat het einde werktijd is, kan ik het toch maar beter even afmaken, omdat ik anders de volgende dag een half uur bezig ben de draad weer op te pakken. Ik zou stiekem een moord doen voor zo’n ‘pauzeknop’, maar het is blijkbaar evolutionair bepaald dat die knop alleen bij twee X-chromosomen wordt geleverd. Maar het zou soms al fijn zijn als de man de pauzeknop bij zijn vrouw zou kunnen bedienen.