Alle berichten van Ellen Boekelaar

Vrouwen zijn topleugenaars

Vrouwen liegen wat af. Veel meer dan mannen. Ik schrok er zelf van. Want natuurlijk vind ik van mezelf dat ik niet veel lieg. Maar ik vind ook dat ik toch wel erg vrouw ben. Ben ik de uitzondering of zit ik hier een partij te liegen? Even een schokkend feitje.

Jokkebroksters ontmaskerd
Een wetenschapper in de VS onderwierp 2 groepen van 500 vrouwen aan een tikkie gevoelige vragen over hun privéleven. De ene groep kreeg een vel papier en een pen, de andere groep kreeg de vragen mondeling. Dezelfde vragen, en een vergelijkbare groep vrouwen. Maar de uitslag was totaal verschillend. Hoe kon dit? Wel, de dames die mondeling de vragen moesten beantwoorden hingen aan de leugendetector. Oeps! Conclusie van het onderzoek: Vrouwen geven, als ze de kans krijgen, liever sociaal wenselijke antwoorden dan de waarheid.

Gemak

De test is ook bij mannen gedaan. Daarbij werd er geen significant verschil waargenomen. Dat ik dit als vrouw een schokkende uitslag vind is mijn persoonlijk understatement of the year. Al weet je, met je nieuw verworven kennis over de leugenproef maar nooit of ik dit meen. Ik moet uit dit onderzoek dus pijnlijk concluderen dat, hoewel ik altijd dacht dat mannen er op los liegen, mijn eigen sekse het beter blijkt te kunnen. Vooral wanneer het politieke en grote machtszaken betreft ga ik er standaard van uit dat er door heren heel wat wordt ‘verfraaid’. (want liegen doen ze niet.) Dat zou nog altijd kunnen want het onderzoek betrof het privéleven. Maar toch. De vraag is nu of ik mijn eigen waarheid overschat, die van mannen onderschat of gewoon wil zien wat ik wil zien. Tot ik dat onderzocht heb ga ik er voor het gemak vanuit dat de wetenschapper een vrouw was. Als wenselijke verzachting.

Vrouw relatie: Vriend

Mijn moeder zei herhaaldelijk: ‘El, haal je niets in je hoofd, vriendschap met een man, dat kan niet.’ Daarmee bedoelde ze niet dat mannen niet te hebben zijn. Ze bedoelde dat, wanneer je zelf een vrouw bent, ze niet te hebben zijn op vriendschappelijke basis. En daarmee bedoelde ze weer: zonder seks.

Good old mom
Ik vond het nogal wat, die uitspraak. Van chemie tussen man en vrouw had ik nog niet zoveel kaas gegeten. In die dagen was iedereen eigenlijk wel aardig -dus vriendschapswaardig – tot het tegendeel bewezen was. Mijn moeder had kennelijk al wat bewijs. Dat ging bij mij nog even duren. Een mannetje of tig, schat ik, en de laatste is nog niet geweest, ben ik bang. Want steeds trap ik er, op mijn eigen onnavolgbare naïeve wijze, weer in. En steeds krijgt good old mom gelijk. Op een paar vriendschappen na. De mannen die van nature al niet zo veel met onderbuikchemie hebben met vrouwen in het algemeen of mij in het bijzonder. En dat ene exemplaar in de vorm van X. Met hem is de onderlinge chemie tot uitentreuren doorgenomen en opgeraakt. Alhoewel. Als hij de kans krijgt…

Kansverkleiner
Dus bewaak ik die kans. De genegenheid die ik voel wil ik behouden, niet verprutsen. Van zijn persoonlijke lief, ooit, ben ik verworden tot zijn persoonlijke kansverkleiner. Wat ook een bepaalde spanning oplevert maar dan een leuke. Eén die we zonder gevaar ten opzichte van nieuwe liefdes kunnen uitoefenen. We bellen, babbelen, ondersteunen, leven mee, en lachen om, uit of met. Zeg maar, gewoon de dingen die vrienden doen. Niet dagelijks maar wel op cruciale momenten. Dan is hij net even de enige die belt of een kaartje stuurt. En dat maakt hem tot waardevolle vriend. Voor mij. Of ik ook voor hem een complete vriendin ben, zo zonder seks, zou ik op een mooi moment nog eens moeten overleggen. Maar dan wel met hem, niet met mijn moeder.

Volgens haar: Vriend

Mijn moeder zei herhaaldelijk: ‘El, haal je niets in je hoofd, vriendschap met een man, dat kan niet.’ Daarmee bedoelde ze niet dat mannen niet te hebben zijn. Ze bedoelde dat, wanneer je zelf een vrouw bent, ze niet te hebben zijn op vriendschappelijke basis. En daarmee bedoelde ze weer; zonder seks. 

Good old mom
Ik vond het nogal wat, die uitspraak. Van chemie tussen man en vrouw had ik nog niet zoveel kaas gegeten. In die dagen was iedereen eigenlijk wel aardig -dus vriendschapswaardig –  tot het tegendeel bewezen was. Mijn moeder had kennelijk al wat bewijs. Dat ging bij mij nog even duren. Een mannetje of tig, schat ik, en de laatste is nog niet geweest, ben ik bang. Want steeds trap ik er, op mijn eigen onnavolgbare naïeve wijze weer in. En steeds krijgt good old mom gelijk. Op een paar vriendschappen na. De mannen die van nature al niet zo veel met onderbuikchemie hebben met vrouwen in het algemeen of mij in het bijzonder. En dat ene exemplaar in de vorm van X. Met hem is de onderlinge chemie tot uitentreuren doorgenomen en opgeraakt. Alhoewel. Als hij de kans krijgt…

Kansverkleiner
Dus bewaak ik die kans. De genegenheid die ik voel wil ik behouden, niet verprutsen. Van zijn persoonlijke lief, ooit, ben ik verworden tot zijn persoonlijke kansverkleiner. Wat ook een bepaalde spanning oplevert, maar dan een leuke. Eén die we zonder gevaar ten opzichte van nieuwe liefdes kunnen uitoefenen. We bellen, babbelen, ondersteunen, leven mee, en lachen om, uit of met. Zeg maar, gewoon de dingen die vrienden doen. Niet dagelijks maar wel op cruciale momenten. Dan is hij net even de enige die belt of een kaartje stuurt. En dat maakt hem tot waardevolle vriend. Voor mij. Of ik ook voor hem een complete vriendin ben, zo zonder seks, zou ik op een mooi moment nog eens moeten overleggen. Maar dan wel met hem, niet met mijn moeder.

Wij willen een nieuwe man!

Mannelijke bloggers opgelet! Wij zijn op zoek naar jou. 
Heb je iets te melden op het gebied van man-vrouw zaken, ben je blogger of zou je dat best kunnen? Stuur ons dan nu een mail en stel je voor. Natuurlijk doe je er een blogje huisvlijt bij. Onze nieuwe collega gaat bloggen voor de rubriek ‘Man vs Vrouw’. Het betreft een functie op vrijwillige basis en is een kans voor bloggers die voor zichzelf een podium willen creëren op manOman.nl en MSN-lifestyle.

Wat niet weet wat niet deert

Als je het niet ziet zal het ook allemaal wel meevallen. Niet handig om dit te denken maar het werkt wel. Wat niet weet wat niet deert, zeggen we dan. Meestal linkt dit dan naar geheimen in de relationele sfeer. Andersom komt ook vaak voor. Piekeren over iets wat er niet is of naar alle waarschijnlijkheid nooit zal gebeuren. Het worden typisch vrouwelijke eigenschappen genoemd. Zou dat de reden zijn dat er nanodingetjes in cosmetica gestopt worden? Je ziet ze niet, wordt er nu even mooier van en wat niet weet wat niet deert. Zij ook blij. 

Nano
Het Biomedical Sciences Institute in Noord-Ierland heeft van de Europese Unie een half miljoen dollar ontvangen om te onderzoeken of nanodeeltjes in zonnebrandmiddelen nu wel of geen hersenschade kunnen veroorzaken. Sommige mensen die ik bruingerimpeld uren in de zon zie liggen, hebben naar mijn idee ver daarvoor al een hersenbeschadiging opgelopen, maar dit terzijde. Nanodeeltjes worden op grote schaal in cosmetica gebruikt. De kleine deeltjes zouden de huid goed beschermen tegen schadelijke invloeden. Nadeel is dat de deeltjes zo nano zijn dat ze makkelijk worden ingeademd, en eenmaal binnen kunnen ze juist wel schadelijk zijn.

Witte waas
Waarom zitten die dingen er überhaupt in? Wel, in zonnebrandmiddelen bijvoorbeeld omdat ze geen witte waas achterlaten op de huid. Dat is heel fijn want dan plakt je sjaaltje niet zo op je huid. Tenminste, dat laat een 18-jarig model, dat als goed geconserveerde 40-er door moet gaan op de reclame, altijd zien. Of die sjaal een beproefde methode is om te kijken of je een nanoproduct te pakken hebt zal wel niet, maar een andere manier is er ook niet. Of er nanodeeltjes in cosmetica zitten hoeft namelijk niet op de verpakking vermeld te worden. Onder het mom van: wat niet weet wat niet deert! Zolang je haar (en make-up en crème) maar goed zit.