Barbie wordt vijftig

Ze is blond maar kan alles. Ze is inmiddels een halve eeuw oud maar nog altijd slank en populair: Barbie. Ik haat haar. Dat ze dit jaar vijftig wordt en voor veel meisjes een grote bron van inspiratie is doet daar niets aan af. Het wil met mijn respect niet vlotten voor dit rolmodel. Wanneer ik vijftig wordt zal ik gerimpeld zijn met te veel aan vet tussen kruin en enkels. Barbie niet. Vraag me niet te juichen boven Barbies taart met vijftig kaarsjes. Barbie eet taart zonder dik te worden. Barbie is perfect en daarom mag ik haar niet. Wat moet je met perfecte vrouwen? Niets zo saai en inspiratieloos als perfectie.

Het zoete leven
Zelf heb ik twee Barbies. Echte, niet blond maar soms oh zo Barbie met hun eerste make-upjes en voorzichtige pasjes op eerste hakjes. Ze zijn mooi en nog nét van een leeftijd waarin ze zouden mogen geloven in een wereld vol Ken’s, puppy’s en paarden. Dat dit niet zo is komt door mijn gedram. Geïndoctrineerd heb ik ze. Niet al te subtiel heb ik hun liefde voor Barbie om zeep geholpen en mijn haat overgedragen. Het spijt me niet. Barbie heeft een reeks voorleesboeken uitgebracht. Plastic Sara is naast dierenarts, modeontwerpster, dolfijnenpsycholoog, misdaadbestrijdster en fotografe, ook nog eens schrijfster. Dat ging me te ver. Geheel naar eigen inzicht heb ik daarom het zoete leventje van Barbie tot een gruwelijkheid verwrongen. Tot groot genoegen van mijn meiden. Vele avonden lagen wij voor het slapen gaan gedrieën gierend over de lakens. “Mam, dat staat er niet, maar zo is Barbie wel leuker!”.

Perfectie
Het heeft gewerkt! Mijn meiden weten dat een Barbie zijn vermoedelijk een bepaalde status oplevert maar dat je die dankt aan een vorm van perfectie die alleen een plastic Barbie vijftig jaar volhoudt.  Misschien dat er daarom zoveel Barbie look-a-likes voorzien zijn van kunstmateriaal. Het is pure noodzaak. Altijd glimlachend in de pas lopen is anders niet te doen. Perfect moeten zijn zo nog minder. Dit jaar vier ik het feest mee van alle niet-Barbies die de vijftig hebben gehaald. De gewone vrouw met al haar fouten en onhebbelijkheden. Taart zal ik eten op alle vrouwen (en mannen) wiens leven zich niet voortdurend aan de zonzijde afspeelt. Op hen die af en toe een steekje laten vallen maar gierend van de zelfspot durven zeggen: Perfectie? Geef mijn portie maar aan Barbie!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *