Ik zit in de trein van Gouda naar Amsterdam. Het is 7 uur ’s avonds. Bij een van de Amsterdamse stations dromt een groep vrouwen de trein in, bepakt en bezakt  met enorme plastic tassen. In no time is het middenpad hierdoor bijna volledig versperd. De stemming is opperbest. Ze hebben kennelijk een heerlijke dag gehad.

Gesprek 
Naast mij zijgt een oudere vrouw zuchtend op de bank neer terwijl een jongere vrouw, kennelijk haar schoondochter, tegenover ons plaatsneemt. Ze bespreken uitgebreid hun aankopen, van babysokjes tot een vloerwisser, en zo voordelig…!

Klachten
Dan begint de oudere vrouw te klagen: over haar zere handen, want die tassen waren zo zwaar. En over haar zere voeten, want ze had toch wel erg veel moeten lopen. En tot overmaat van ramp had haar man ook nog gebeld: ‘hoe laat ze nou gingen eten?’ “En ik had nog wel alles klaar gezet voor hem, zodat hij het alleen maar hoefde op te zetten, maar dat doet hij niet. Hij wacht gewoon tot ik thuis kom.”
Ik suggereer haar om maar even langs de Chinees te gaan. Maar “dat moet hij ook niet, hij wil gewoon ’s avonds een warme maaltijd krijgen.” Reactie van de schoondochter: ” Dan heb ik je zoon toch beter opgevoed, die wacht me op met een warme hap!” Typisch een gevalletje ‘generatiekloof’.

Opvoeden
Bij Centraal stap ik uit en ga naar huis. Mijn lief is de deur uit, naar zijn favoriete clubje. Hij heeft zelf zijn eten klaargemaakt, afgewassen en de vuilnisbak aan de straat gezet. Helaas was de achterdeur niet op slot en een gaspit brandde ook nog. Tòch nog wat op te voeden….