Het weer wordt mooier en we hebben een prachtig Paasweekend achter de rug. Zelf was ik uitgenodigd om met vrienden naar een Centre Parcs huisje te gaan in Brabant. Het toeval wil dat we met twee stelletjes zaten en vijf singles, waaronder ik. Niet alleen kleffe stelletjes, dus en geen vijfde wiel aan de wagen. Het was beregezellig of zoals ze in Brabant plachten te zeggen: keigezellig!

Krant van wakker Nederland

Één der vrienden had een Telegraaf gekocht en wat mij altijd opvalt bij mooi weer, is dat er mooie schaars geklede dames op de voorpagina prijken wanneer er geen “echt” nieuws is. Dit keer waren het drie lekkere meiden en alle mannen in ons gezelschap waren het unaniem eens dat er geen drank nodig was om te zien dat het hier prettige dames betrof. Ook vandaag, terwijl ik dit blog op mijn werk schrijf, prijkten twaalf hete babes op de voorpagina.

De dames visie

De meiden in ons gezelschap hadden toch wel een aantal opmerkingen over de dames: Te jong, te mager, te dik, te (nep)blond, te kleine of te grote borsten, te veel buikje, te onecht, enfin, Ik kan nog wel even doorgaan. Wij, de kerels, vonden het stuk voor stuk appetijtelijke voorpaginadames. Vandaag, terug van ons weekendje, is de voorpagina dus wederom helemaal top; 12 Miss Holland meisjes! Op mijn werk dezelfde reacties: te brede heupen, te mager et cetera. Mijn mannelijke collega’s daarentegen smullen met kwijlende tongen, tot haast op de grond.

Verdraaid beeld

Hebben wij een ander beeld van de ideale (lekkere) vrouw dan vrouwen of is er misschien jaloezie in het spel? Zelf denk ik dat het laatste het geval is. Ineens krijgen de dames op de voorpagina meer aandacht dan de aanwezige vrouwen. En dit terwijl de gefotografeerde vrouwen ver buiten ieders bereik liggen. Zelf heb ik er geen moeite mee als een vriendin vertelt hoe lekker een bepaalde acteur, man, bekende Nederlander of toevallige passant is.

Uiterlijk telt wel

En nou niet zeggen dat wij mannen alleen over mooi uiterlijk oordelen hoor! Nee, ik hoor vrouwelijke collega’s regelmatig de uitdrukking “beschuitje mee willen eten” gebruiken wanneer er voor hen iets lekkers valt te zien. Grappig is dat er een minder verzorgde en onaantrekkelijke vrouwelijke collega is die dat als hardste roept. Ze realiseert zich aan de ene kant niet dat ze met haar voorkomen waarschijnlijk weinig kans maakt. Aan de andere kant heeft ze maling aan de hele wereld en ze doet alsof ze moeders mooiste is. Ik mag dat wel, die zelfverzekerde houding. Ze is behoorlijk stevig, rookt, draagt onmodieuze kleding, ruikt vaak uit de mond, heeft een uh, “rare” coupe, sport niet en drinkt des te meer. Kortom, ze is het prototype onaantrekkelijke vrouw. Ze is echter heel tof in de omgang, vol zelfspot en grappig.

Mannen vallen op Karakter

Als het om liefde gaat draait het uiteindelijk om karakter, nietwaar? Toch denk ik dat een vrouw, zoals mijn collega, op den duur gaat vervelen door het onverzorgde uiterlijk. Ze zal de gemiddelde man gaan tegenstaan. Niet omdat ze dik is, gewoon omdat zijzelf geen actie onderneemt en een positieve wending geeft aan haar uiterlijk. Een vrouw hoeft niet de mooiste te zijn om aantrekkelijk te zijn. De Telegraaf begrijpt dat misschien zelfs nog beter. Ik koop die krant zelden. Toch heb ik ‘m vandaag bij de pomp meegenomen en een vriend van mij kocht ‘m vrijdag of zaterdag. Ook hij is geen trouwe lezer. Waarschijnlijk kiezen “wij mannen” onze krant precies zoals wij vrouwen in eerste instantie kiezen. Op het uiterlijk! Dat lijkt behoorlijk oppervlakkig maar ik durf me af te vragen of dat slechts een mannending is.

Wie is Floris Deun?

Hoi, ik ben Floris (42) en ik ben gepassioneerd wanneer het schrijven en spelen met taal betreft. Mij werd gevraagd nu en dan een stukje te schrijven voor manoman in 2011. Ach, waarom niet? Vind je het (n)iets, laat het me dan gerust weten, via floris.deun@hotmail.com. Groeten Floris.