Wie doet het niet, denken aan hoe alles vroeger was, en dat nu alles zo is veranderd? Konden we de tijd maar terugdraaien, alles herbeleven, of beter, gewoon overdoen met de kennis van nu en de leeftijd van toen! Kortom, fouten van vroeger zouden wij niet meer maken. Te mooi om waar te zijn Toch denk ik dat menigeen aan die tijd van toen terugdenkt met een grote smile op het gezicht.

Zwemmen

Vroeger ging ik altijd op zaterdag zwemmen met een vriendje. Zwemmen was geweldig! Je kon ongegeneerd naar de rondingen van meisjes kijken. Als je geluk had kon je met een stel meisjes stoeien en tijdens het stoeien “per ongeluk” en “ongemerkt” lichaamsdelen aanraken waar je anders vanaf moest blijven…
Het eerste vriendinnetje dat ik echt zoende leerde ik in het zwembad kennen en uiteraard was ik tot over mijn oren verliefd op haar. Ik was 15 jaar oud. Maar zij maakte het uit, au! Na haar volgden uiteraard meer meisjes. Soms was ik het, soms was zij het die de relatie stopte. Een mooie tijd, veel gebroken harten, vaak mijn hart, mooie herinneringen.

Weer zwemmen

Vroeger ging ik iedere zaterdag, maar het was inmiddels zeker tien jaar geleden dat ik voor het laatst in een zwembad zwom. Uiteraard zwem ik – stoere man die ik ben – wel in meren, rivieren en vooral op zee. Mijn dochtertje van vijf heeft alweer een tijdje zwemles en afgelopen zaterdag besloot ik eens met haar te gaan zwemmen. Ze is dol op het zwembad en nog meer van onder water zwemmen. Wat je niet van mij weet, is dat ook ik eigenlijk altijd onder water verblijf in een zwembad. Heerlijk. Dat heeft ze dus van mij. Annelotte genoot met volle teugen. Gelukkig blijft ze al goed drijven en komt ze goed vooruit zonder drijvertjes et cetera.

Herhaling

In eerste instantie viel het mij niet op maar het zwembad was voor de helft gevuld met tieners. Tieners, zoals ik er zelf ook één was, ooit! Hun gedrag was niet slechter, beter of anders. Sterker nog, zij gedroegen zich zoals ik mezelf indertijd gedroeg. Stoeiend met de meisjes. Door mijn ervaringen uit het verleden viel het me wel op, en dat was het enige verschil, dat de meisjes wel degelijk doorhadden wanneer een jongen tijdens het stoeien “per ongeluk”…

Goede raad

Ach, wat was ik naïef, toen ik 15 was. Het kwam heel eventjes in me op om die gastjes van enkele ongevraagde, handige versiertips te voorzien, Maar ik bedacht me. Immers, luisterde ik ooit naar het advies van veel te oude knarren, toen ik hun leeftijd had? Natuurlijk niet! Daar zat ik toch niet op te wachten? Nee, de hormonen gierden toen door de lucht en mijn lijf. Door schade, schande, vallen, opstaan, neus stoten, et cetera ben ik geworden wie ik ben. Dus nu hield ik mijn goede raad voor me. Laat ze hun neus maar stoten, laat ze maar leren, laat ze eens verdrietig of gelukkig zijn, toch! Met de kennis en inzichten van nu zou ik best weer 15 willen zijn. Maar ja, wie wil dat niet?

Even voorstellen: Harry Vonk

Mijn
naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om
een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om
gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben
ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen
gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga
ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij
opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al
meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren,
mailt naar harry.vonk@hotmail.com