Op Valentijnsdag is het de bedoeling mensen te verrassen om wie je geeft. Dat hoeft dus niet per se je liefje te zijn. Het mag ook iemand anders zijn; een behulpzame buur, je vader, moeder, opa, oma, collega of gewoon een goede vriend of vriendin. De hedendaagse Valentijnsdag is vanuit de commerciële Verenigde Staten naar Europa komen overwaaien. En tóch vind ik dat deze dag zo zijn charmes heeft.
Lekker anoniem
Wanneer je iemand iets goeds toewenst, is het uiteraard erg leuk dit anoniem te doen, zeker wanneer je de betreffende persoon dagelijks of regelmatig ziet. Is de ontvanger van de boodschap erg nieuwsgierig aangelegd dan is het dubbel feest voor de zender!
De ontvanger
Want hoe kom je er in ’s hemelsnaam achter wie dat kaartje of bloemstuk heeft verzonden? Het beste kun je het hoofd gewoon koel houden en niks aan iemand laten blijken. Gewoon doorgaan met de alledaagse dingen. De kans is namelijk heel erg groot dat er plots iemand informeert: “Uh, heb jij nog iets voor Valentijnsdag gekregen?’ Waarschijnlijk is dit de zender; maar om het zeker te weten ga je een stapje verder. Je ontkent glashard dat je iets hebt ontvangen.
Drie kaartjes
Althans, deze tactiek werkte voor mij; ooit 25 jaar jong. Ik ontving maar liefst dríe kaartjes en handelde zoals in de vorige alinea geschreven. Toen ik de zaterdag na Valentijnsdag in mijn ‘stamkroeg’ kwam, stond er al heel snel een meisje naast mij (we noemen haar Piep) waarmee ik vaker stond te kletsen. Na haar vraag en mijn ontkenning kwam eerst de frons op haar gezicht. Vervolgens een kort gesprek over koederen en kalveren, waarna zij toch weer terugkwam op Valentijnsdag. Zij had ook niks ontvangen en ze vond het raar dat iemand als ik ook niks had ontvangen, blablabla. Eén van de kaartjes kwam dus vermoedelijk van haar!
Slim wicht
Een uur later stond een vriendinnetje van haar met mij te babbelen. ‘Joh, ik hoorde van Piep dat jij geen Valentijnspost hebt gekregen!’ Alarmbellen gingen in mijn hoofd af. Nieuwsgierig als die vrouwen zijn, werd voorzichtig geïnformeerd of mijn toenmalig adres wel juist was.
Aap uit de mouw
Diezelfde avond nog, begon ik zelf maar ff te vissen en wat bleek; Piep had zelf één kaartje naar mij verzonden en twee vriendinnetjes, met ander handschrift, ook een kaartje geciteerd, en laten versturen. Ze was helemaal hoteldebotel van me, die arme Piep.
Kort verhaal lang
Om een kort verhaal lang te maken: deze methode werkt tot op de dag van vandaag. Ik was werkelijk erg gevleid door Piep, evenals al die andere keren dat ik een Valentijnsattentie ontving. Zoiets streelt je ego nietwaar! Naarmate de jaren echter verstrijken komen er ieder jaar minder kaartjes, bloemen, bioscoopbonnen, etentjes, et cetera. Maar goed, laat ik eerlijk wezen; alles wordt minder, ook de hoeveelheid haar op mijn hoofd. Wellicht dat mijn haargroei met het minder worden te maken heeft. Of misschien komt het omdat ikzelf eigenlijk in mijn hele leven pas twee keer iets stuurde met Valentijn.
Even voorstellen: Harry Vonk
Mijn naam is Harry Vonk en er zijn voor mij meerdere redenen te benoemen om een blog te schrijven. Allereerst vindt iedere schrijver het leuk om gelezen te worden en ik vorm geen uitzondering op deze regel. Verder ben ik van mening dat er iedere dag enorm veel leuke dingen om ons heen gebeuren en dat de meeste mensen, man of vrouw, die niet zien. Daarom ga ik proberen met de regelmaat van de klok de aardige dingen die mij opvallen in het dagelijkse leven te beschrijven. De kranten halen al meer dan voldoende negatieve zaken aan, nietwaar! Wie wil reageren, mailt naar harry.vonk@hotmail.com
LAST MINUTE VALENTIJNSTIPS:
Beluister het interview over Valentijnsdag dat manOman.nl had op radioomroep Studio040.
